ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ เคยเป็นคนร่าเริง
เข้าหาคนอื่นก่อนเสมอ ทักทาย ยิ้มแย้ม ยิ่งตอนขึ้นปี1ใหม่ๆ ทักทายเกือบทุกคน แต่ก็พอเจอกับสีหน้าที่
ไม่ได้เต็มใจอยากจะคุยเท่าไหร่ ทำสีหน้ารำคาญบ้าง
อะไรบ้าง จนตอนนั้นเราคิดว่าเราออกตัวมากเกินไป
ไหม จากนั้นเป็นต้นมาเลยเลือกที่จะเงียบมากกว่าที่จะคุยกับคนอื่นๆ มีบ้างที่เจอเพื่อนที่เคยทักทาย อัธยาศัยดีกับเรา ถ้าไม่มีใครทักหรือชวนคุยก็เงียบมาตลอด จนได้ยินคนอื่นๆพูดลับหลัง ว่าเป็นคนไม่ค่อยเข้าสังคม หยิ่ง หรืออีนี่มันไม่ค่อยพูด เราฟังแล้วก็ไม่ค่อยเข้าใจพวกเค้าเหมือนกันนะ ทำอะไรก็ไม่ดี นู้นก็ว่า นี่ก็ว่า น้องๆเพื่อนๆสมัยมัธยมก็บอกว่าอย่าใส่ใจเลย ก็นั่นล่ะค่ะ ยิ่งไม่ใส่ใจ ยิ่งไม่อะไร ก็ยิ่งเจอคนพวกนี้เยอะขึ้นทุกวัน อยากจะขอแนวทางกับคนที่เข้ามาอ่านหน่อยค่ะ หรือเคยพอเจอประสบปัญหาแบบนี้มาก่อน ทุกคนจัดการกันอย่างไรบ้าง ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ
ทำไมเราเข้าหาก่อนคนอื่นๆก็ไม่อยากคุย พอเงียบก็หาว่าไม่เข้าสังคม
เข้าหาคนอื่นก่อนเสมอ ทักทาย ยิ้มแย้ม ยิ่งตอนขึ้นปี1ใหม่ๆ ทักทายเกือบทุกคน แต่ก็พอเจอกับสีหน้าที่
ไม่ได้เต็มใจอยากจะคุยเท่าไหร่ ทำสีหน้ารำคาญบ้าง
อะไรบ้าง จนตอนนั้นเราคิดว่าเราออกตัวมากเกินไป
ไหม จากนั้นเป็นต้นมาเลยเลือกที่จะเงียบมากกว่าที่จะคุยกับคนอื่นๆ มีบ้างที่เจอเพื่อนที่เคยทักทาย อัธยาศัยดีกับเรา ถ้าไม่มีใครทักหรือชวนคุยก็เงียบมาตลอด จนได้ยินคนอื่นๆพูดลับหลัง ว่าเป็นคนไม่ค่อยเข้าสังคม หยิ่ง หรืออีนี่มันไม่ค่อยพูด เราฟังแล้วก็ไม่ค่อยเข้าใจพวกเค้าเหมือนกันนะ ทำอะไรก็ไม่ดี นู้นก็ว่า นี่ก็ว่า น้องๆเพื่อนๆสมัยมัธยมก็บอกว่าอย่าใส่ใจเลย ก็นั่นล่ะค่ะ ยิ่งไม่ใส่ใจ ยิ่งไม่อะไร ก็ยิ่งเจอคนพวกนี้เยอะขึ้นทุกวัน อยากจะขอแนวทางกับคนที่เข้ามาอ่านหน่อยค่ะ หรือเคยพอเจอประสบปัญหาแบบนี้มาก่อน ทุกคนจัดการกันอย่างไรบ้าง ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ