คือเราอายุ20ปีตั้งแต่จำความได้เรารู้สึกขยะแขยง​แมลงมากเห็นทีไรต้องขนลุกทุกทีไม่ว่าจะเป็นแมงเม่า​ หนอนในดอกไม้​ ผีเสื้อ​สัตว์จำพวกแมลงเรารู้สึกไม่อยากที่จะเข้าใกล้ยิ่งแมลงสาบ​ไม่ต้องพูดถึงแค่เห็นก็จะไม่เดินเข้าไปใกล้​ มีครั้งนึงแมลงสาบเข้ามาในขากางเกงซึ่งตอนนั้นเราใส่กางเกงยีนส์ที่ขามาบานออกมาเล็กน้อยเรานึกว่าแมลงวันก็เอาขากระแทกกับพื้นเพื่อไล่แต่มันไม่ไปสักทีเลยก้มมองเราไม่เห็นแมลงวันรุ้ทันทีเป็นตัวอะไรกรี้ดลั่นเลยค่ะพ่อถามเป็นไรเราบอกแมลงสาบ​อยู่ในขากางเกงให้พ่อเอาออกให้ซึ่งกางเกงมันรัดมือพ่อใหญ่กว่าจะเอาออกได้พ่อจำเป็นต้องจับตัวมันไว้ที่ด้านนอกกางเกงซึ่งมันมีแรงกดแล้วแมลงสาบ​ก็ดุ้กดิ้กไปมาตอนนั้นเกือบเป็นลมร้องไห้อยู่ครึ่งวันขยะแขยงขาตัวเองไปเป็นอาทิตย์​(ตอนประถมเคยไปทัศนศึกษา​พิพิธภัณฑ์​ผีเสื้อเขาไห้เข้าไปในโดมที่มีผีเสื้อบินอยู่เราเดินเกรงตลอดทางคอยหลบผีเสื้อที่บินผ่านแล้วรีบเดินออกจากโดมให้ไวที่สุด)​
.
..
...
ปล.เราไม่ได้แสดงไม่ได้ดัดจริต​มันเป็นไปเอง
ปล.2​ แมลงที่เราไม่กลัวมีแค่แมลงวัน​กับแมงวี่กับแมงตัวเล็กๆเท่านั้นที่เหลือกลัวหมด