ฉันยอมรับว่าฉันเป็นเด็กที่ค่อนข้างเอาแต่ใจ พ่อแม่ก็คอยตามใจ อยู่มาวันหนึ่งพ่อกับแม่จะพากันเอานาฬิกาของฉันที่มันเสียเอาไปซ่อม จะไปกัน2คนฉันเลยโมโหที่ไม่ชวนฉันไปด้วย ก็ฉันอยากไปกับพ่อแม่ เค้าก้เลยให้ฉันไป ระหว่างขับรถพ่อก็บ่นให้ฉันสารพัด แล้วพ่อก้ไปส่งแม่ทำธุระที่ธนาคารส่วนฉันกับพ่อก็เอานาฬิกาไปซ่อม ฉันเป็นคนขับรถ ระหว่างที่ฉันขับรถพ่อพูดห้วนๆใส่ฉัน ฉันจะถามทางว่าไปทางไหน แล้วพอฉันจะหาที่จอดรถพ่อก็ใช้อารมณ์ว่าฉันว่าจะไปชนกระจกรถเค้าหาว่าฉันขับเบียดเกินไป พอฉันจะจอดรถพ่อก็ว่าฉันว่ามาจอดขวางทาง ว่าฉันเป็นควายบ้าง ทั้งๆที่ฉันจะจอดตามล็อคเค้าฉันยังจอดไม่เสร็จเลย พ่อขากลับพ่อบอกให้ฉันเลี้ยว ฉันก็กำลังจะเลี้ยวแต่เลี้ยวไม่มันรถกระบะมาทางตรงฉันเลยหยุดชะลอใพ่อว่าฉันขับรถไม่ได้ดั่งใจพ่อต้องการให้ฉันรีบเลี้ยว ฉันก็โมโหเหมือนกันฉันเลยรีบเลี้ยวตัดหน้ารถคันอื่นที่กำลังมาตรง พ่อไม่พอใจฉันด่าฉันสารพัด พ่อไล่ฉันไปตายเลือดก้อนเดียวไม่เสียดาย กูทำให้เกิดมาได้กูก็ลบได้เหมือนกัน เพื่อนกูกูยังใช้น้ำมันเบนซิลราดมาแล้วเลย ส่วนพี่ชายพ่อเราเคยใช้หมวกกันน็อคฟาด นับประสาอะไรกับเรา ถ้าคุณมีพ่อแบบนี้เป็นคุณจะทำอย่างไรคะ
ใครเคยโดนพ่อไล่ไปตายบ้าง