ตามหัวข้อเลยค่ะ หนีไปไหนก็ไม่ได้ ต้องทนฟัง ถ้าบ่น ด่าช่วงกำลังออกนอกบ้านก็ดีไปค่ะ แต่ถ้าอยู่ในบ้าน หนีก็ไม่ได้ ต้องนั่งฟัง แล้วบ่นด่าเรื่องเดิมๆ ขุดเรื่องเก่าๆ แล้วก็คอยสังเกต จับผิดการแสดงสีหน้าของคนที่ต้องทนฟัง พอเห็นขยับนิดนึง ก็ด่าว่าต่อว่าอย่ามาทำหน้าแบบนี้ แบบนั้น ไม่ต่ำกว่า 2 ชม. จนรู้สึกว่าบ้านในเวลานั้นโคตรไม่น่าอยู่ บางครั้ง บอกตามตรงทนไม่ไหว ก็เถียงกลับ ทะเลาะบานปลาย แต่อารมณ์นั้นเราก็สุดจะทนแล้ว

คือมันผิดปกติไหมอ่ะ บ่นอะไรยาวนานไม่ต่ำกว่า 2 ชม.ได้ขนาดนั้น แถมบางทีก็มี HS แล้วคนที่ต้องทนฟังแต่ HS นานขนาดนี้ บ่อยๆ ยังมีความเป็นสุขภาพจิตดีอยู่ไหม บอกตรงๆเหนื่อยใจมาก หลังๆคือเป็นหนักมาก มีแต่คนบอกเป็นอาการของคนวัยทองร่วม แต่ทำไมอ่ะคะ ทำไมเราต้องมารองรับอารมณ์อะไรแบบนี้ด้วย ทิ้งก็ไม่ได้ ไม่มีความคิดนั้นอยู่แล้ว แต่อยู่ก็ทรมานอ่ะคะ

คือมันไม่ได้รู้สึกแบบนี้ตลอดเวลานะคะ เวลาไม่ทะเลาะกัน มันโอเค โอเคจนแบบ นึกไม่ออกเลยค่ะว่าดีกันขนาดนี้ แต่ตอนทะเลาะกัน ทำไมถึงพวกเราถึงร้ายกาจขนาดนั้นได้ แต่มันบ่อยไป อารมณ์ไม่คงที่มากๆ คนอยู่ด้วยก็เครียดอ่ะค่ะ จนเรารู้สึกว่า บางครั้งน้องชายอีกคนที่ต้องอยู่ร่วมฟังกับเรา เค้าไม่สนิทใจกับครอบครัวแล้ว ไม่มองว่าบ้านเป็นเซฟโซน แต่เพราะไปไหนไม่ได้ เลยต้องทนอยู่ เราไม่อยากใ้ห้เป็นแบบนี้อ่ะ ถ้ามันคืออาการป่วย เรารักษาได้ไหม