ยามเมื่อสิงห์แสยะเขี้ยวอย่า ..
หาเข้าใจว่ายิ้ม
อันข้าพิฆาต ..
ฆ่าฆาตผู้หาคว้าเลือดใจข้าหลายครั้งครา
ควบอาชาไนยที่ไร้อื่นสามารถขี่
ทวิขาควบทวิขันธ์เข้าทะยานราวหนึ่ง
ไร้ซึ่งมือซึ่งขามากำกับมัน
และวันใดที่ข้าเงื้อง่าเงาคมง้าวครัน ..
คลื่นทะเลแห่งความตายท่วมโถมโรมรัน
...
อันอาชะ ราตระ ทะเลทรายทั้งหลายรู้จักข้า
เช่นกับพร้า ทวนฆาต กระดาษและปากกา
...
ยามสิงห์แสยะเขี้ยว