ก็​แค่รสนิยมส่วนตัว
เหมือนคนที่ชอบดูหนังแนวฆาตกรโรคจิต​ คนที่ชอบดูแนวนี้เช่นเราต้องกลายเป็นฆาตกรโรคจิตไล่ฆ่าคนด้วยเหรอ?

เราอ่านเจอคำนึง (จากกระทู้พันทิป) เราไม่เข้าใจ เลยไปค้นหาดูในอินเตอร์เน็ต

แน่ล่ะ เราเห็นเป็นครั้งแรก ตอนนั้นยุ่งๆอยู่ ก็แค่เข้าใจว่าความหมายมันคืออะไร แล้วปิดไป  (ครั้งที่ 1)
เราลืมไปแล้ว ดันมาอ่านเจอคำนี้อีก เราก็คุ้นๆ เอ.. คืออะไรนะ ก็ต้องไปค้นอีก (ครั้งที่ 2)
ผ่านไปสักพัก .. คุยกับเพื่อนเรื่องรสนิยม นึกขึ้นได้ ว่าจะแกล้งเพื่อน เพราะเชื่อว่าเพื่อนคงไม่รู้เหมือนเรา เราก็เลยไปค้นรูปมา (ครั้งที่3)

สมมติถ้ามีใครแอบมาดูประวัติท่องเวบเรา อาจจะเข้าใจได้ว่าเรามีรสนิยมแนวนี้ เพราะการค้นหา หลายครั้ง
แต่ที่จริงไม่เลย  ก็แค่ความสงสัย ตอนดูก็ยังสงสัย (ว่านี่มันน่าสนุกตรงไหนอ่าาาา)

....
เราเข้าใจความกังวลของคุณ
มันอาจจะไม่มีอะไรเลย ก็แค่สิ่งที่เขาอยากรู้อยากเห็น
หรือ
มันอาจจะเป็นสิ่งแปลกใหม่ที่กระตุ้นเขา
หรือ เขาอาจจะชอบจริงๆ คิดอยากทำอยากลอง

คือ เรื่องในใจคน เราไปล่วงรู้เขาไม่ได้เลยค่ะ (ถ้าเขาไม่บอก)
และตราบใดที่ยังไม่กระทำผิดออกมาทางวาจา หรือ ทางกาย (มโนกรรมนี่กฏหมายยังไม่เอาผิด) ก็ถือว่าเขายังคุมตัวเองได้อยู่

หากการคาดเดา หรือการคิดไปต่างๆนาๆ จะทำให้เราทุกข์ ก็จงเข้าใจไว้ว่า
ความทุกข์นี้เกิดจากความคิดการปรุงแต่งของเราเองทั้งนั้น

เมื่อเราปรุงแต่งจนเกิดอารมณ์ใดๆขึ้นมาได้ แล้วอารมณ์เหล่านั้นดับไปได้
เขาหรือใครๆก็เช่นกันค่ะ

การคิดไปตามสิ่งยั่วยุต่างๆที่กระตุ้นอารมณ์ มันก็เกิดได้ ดับได้ เช่นกัน

คุณก็เลือกได้  ว่าอยากคิดมากให้เป็นทุกข์ต่อ หรือ ปล่อยวางลงบ้าง แกล้งทำไม่รู้ไม่เห็นบ้าง