- เราเป็นพี่ คือทำอะไรก็ผิดตลอด ส่วนน้อง(อายุ14)คือแม่ไม่เคยด่าเคยว่าอะไรเลย มีอยู่วันนึ่งเรากับน้องเล่นกันปกติแล้วทีนี้น้องมันล้มหัวฟาดพื้น แล้วเเม่ก็เดินมาว่าเราว่าทำไมทำน้อง แล้วทีนี้แม่ก็พูดขึ้นมาประโยคนึ่งซึ่งมันทำให้เราน้ำตาไหลเลย ว่า "อีนี่มันปัญหาอ่อน เดี๋ยวจะพามันไปหาจิตเเพทย์ " ซึ่งเราก็งงว่าทำไมแม่ต้องพูดแบบนี้ทุกทีที่น้องเจ็บตัวด้วยอุบัติเหตุเราก็จะได้ยินคำนี้เสมอตั้งแต่จำความได้จนตอนนี้อายุ17-18ปีแล้ว ถึงแม้เราจะขอโทษน้องเล้วอธิบายเหตุผลว่าไม่ได้ตั้งใจแต่แม่ก็จะดุด่าด้วยถ้อยคำที่มันทำให้เราน้ำตาไหลเสมอ แล้วมันจะมีอยู่เพลงนึ่ง(~~ชีวิตเกิดมาเหมือนเทวดาไม่รัก~~)ที่พอเราน้อยใจจากที่แม่ด่าเราแล้วหนีมาร้องไห้ในห้องคนเดียวแล้วน้องมัรก็จะมาร้องเพลงอยู่หน้าให้เราได้ยิน มันทำให้เรารู้สึกว่าน้องมันเรียกร้องความสนใจแล้วทำให้เราโดนด่า
- เราด้วยความเป็นพี่แม่ก็จะให้เราทำงานบ้านเกือบทุกอย่าง หุงข้าว กวาดบ้านถูบ้าน  ซักผ้า(ชุดชั้นใน ถุงเท้า ทุกอย่างที่ซักได้) บลาๆๆ ส่วนน้องมีหน้าที่คือให้ข้าวหมา เราคิดว่าน้องโตแล้วเสื้อผ้าควรจะซักเองรีดเอง แต่น้องมันก็ไม่ทำ "พอเราถามว่าไม่อายหรอที่ให้ซักชุดชั้นในให้โตแล้วไม่คิดว่าเราจะรังเกียจบ้างหรอ" มันก็ตอบว่ามีหน้าของตัวเองก็ทำไปสิแม่บอกให้ทำแล้ว  เราไม่พอใจก็เลยไปบอกแม่ว่าให้น้องซักเองได้ไหมเพราะมันโตแล้ว แม่ก็ตอบว่าน้องยังเด็กอยู่ทำไมไม่สงสารน้อง เราก็ อืมโอเค.  ว่าด้วยเรื่องล้างจานเรากับน้องสลับกันล้างเป็นวัน พอถึงเวรน้องล้างจานแม่เรียกมาล้าง แล้วน้องไม่มาเราก็ต้องไปทำแทนตลอด แล้วแม่ก็ไม่เคยบังคับน้องว่าต้องทำไม่ทำไม่ได้ แต่พอเราลองปฏิเสธดูแม่ก็บังคับเราว่าต้องทำนะ ต้องทำ โตแล้วทำไมยังคิดไม่ได้บลาๆ ซึ่งแม่ก็พูดถ้างั้นก็ไม่ต้องทำเดี๋ยวแม่ทำเองเชิงประชด เราด้วยความที่สงสารแม่กลัวแม่เหนื่อยเราก็ต้องทำ