เหนื่อย ท้อ อึดอัด

กระทู้คำถาม
สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้เเรกของเรานะคะ เราเป็นเด็กผู้หญิงค่ะ อายุ13 ม.2นะคะ เรียนดีในระดับนึงเลย เราอยู่ห้องคิง เรามีเรื่องอึดอัดมาระบายกับทุกคนค่ะ คือเเม่เราชอบมาวุ่นวายเรื่องส่วนตัวของเราเเล้วชอบมาวิจารย์เราต่างๆ มีกฎนั่นนี่ ห้ามอย่างงั้นงี้ คือเราอึดอัดมากเลยค่ะ มันทำให้ไม่เป็นตัวเองมากๆเลย 1.วุ่นวายเรื่องส่วนตัว คือเเม่เราจะให้เล่นโทรศัพท์เเค่ ส-อาเเละวันหยุดนะคะ ให้เล่นเเค่รอบเช้า2ชมเเล้วก็จะยึด คือมันอึดอัดเพราะเเม่เราจะเช็คทรศตลอดเลย บางทีเราก็มีเรื่องที่อยากคุยกันเเค่เพื่อนบ้าง คือเราโตเเล้วนะ เเล้วทุกวันเราจะต้องส่งยอดเงินคงเหลือในทรศให้ดู เผื่อว่าเราทำเน็ตรั่ว หื้มอึดอัดเเล้ว2จ้า
ทุกวันหลังเลิกเรียนจะถามตลอดว่าเราเหลือตังเท่าไร คือเราได้ตังเเค่80฿ เราต้องกิน2มื้อฝากธนาคาร ค่าห้อง ค่าต่างๆเพิ่มเติม คือมันไม่พอ เราเคยขอเพิ่มเเล้ว ตอนเเรกได้เเค่60ด้วยซ้ำ ขอพฝเพิ่มมาเป็น80 ก็ยังไม่พอ ขออีกอธิบายเพิ่มก็จะพูดว่า "นี่หาเเต่เรื่องมช้ตังเนาะ คิดว่าเเม่มันรวยหรอ" เเล้วยังชอบวิจารย์การเเต่งตัวของเราค่ะ เช่น เราเป็นคนชอบเเต่งตัวออกวัยรุ่นหน่อย พวกเสื้อครอป กางเกงขาสั้น กระโปรงเทสนิส เสื้อสายเดี่ยว เสื้อกล้าม เสื้อไหมพรม เสื้อสั้นๆทำนองนี้ค่ะ เราชอบเเต่งตัว เเละเป็นคนผิวคล้ำเเม่ก็จะชอบบอกว่าสีนี้ไม่เข้า ใส่เเล้วดำก็รู้อยู่นิ พอเราอยากได้ตัวนี้ก็จะบอกว่าผอมเกินใส่ไม่สวย มีเเต่ดระดูก อย่างกับคนป่วย เวลากินข้าวคือเราก็ตักเพิ่มเเล้ว ข้าวเยอะเราก็เอากับข้าวเยอะด้วย ก็จะบอกว่าเรากินกับเติบ หาว่าเราไม่ประหยัด ข้าวเยอะขึ้นกับก็ควรเยอะขึ้นมั้ยง่ะ หรือเราเข้าใจอะไรผิด อีกเรื่องคือเราเป็นคนคลั่งเครื่องเขียนมากๆๆ เราอยากได้อะไรหลายอย่างเราก็เลยขอให้เเม่ซื้อให้ เเม่ก็จะหาว่าเราอยากมีตามเพื่อน หัดเป็นตัวของตัวเองบ้าง อีกอย่างคือเวลาเรามีความคิดอะไร เเม่ก็จะหาว่าเราเอาความคิดตัวเองเป็นสูญกลางของจักรวาล เเล้วด่าเรา เราไม่ได้บอกจะมห้ใครมาเป็นเหมือนเราหรือคิดตามเรา คือเราเเค่ออกความเห็นในเเบบเรารึป่าว เเล้วคือเรามีน้องนะคะ ทุกคนในบ้านจะรักน้องห่วงน้อง น้องเราอยู่ป.5ค่ะ คือเป็นไม่รู้เรื่องอะไรเท่าไรค่ะ สอนก็ยาก จำก็ยาก เวลาใช้งานก็จะมีเเต่เราที่ทำทุกอย่าง บางทีเราก็มีงานมีอะไรหลายอย่างด้วยความม.2เเล้ว เราก็เลยบอกว่า ทำไมไม่ใช้น้องบ้าง อะไรทำนองนี้ เเม่ก็จะบอดว่าจะเกี่ยงกันทำไม ใช้อะไรก็ยากไปหมด
แก้ไขข้อความเมื่อ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
ใจเย็นๆนะคะ แม่คงเป็นห่วงเราแหละ แต่ถ้าอันไหนเราไม่ไหวจริงๆก็ลองคุยๆกับแม่ดูนะ เผื่อความสบายใจของเราและแม่เนาะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่