คือ เราเป็นคนหน้าตา พอใช้ได้อยู่ในระดับ ดีเลย ครอบครัวเราเป็นที่นับหน้าถือตา ของสังคม  เรื่องของเรื่องคือเรา มีข้อเสีย คือ หุ่น ไม่ดี ไม่สมส่วนคือ ต้นขาใหญ่  เวลาไปไหน เเม่ก็จะให้ใส่กระโปรงยาว ปิด เสื้อ คอเต่า ไม่ก็เสื้อรัดรูปโชว์สวนบน เราหุ่นเเบบข้างบนเล็กข้างล่างใหญ่ ต้องสวยตลอด เวลา หน้าต้องเป๊ะ ทุกอย่าง ต้องใส่ส้นสูง ต้องเดินเขย่งบนรองเท้ามีส้น ไม่มีส้น เตะ อย่าหวัง
ขนาดไปเข้าค่าย เเม่ยังจะให้เอาส้นสูงไป บอกว่า ต้องสวยตลอดเวลา  คนอื่นใส่ผ้าใบกัน

บางทีเราก็เหนื่อยกับการเเต่งตัว เราอยากเลือกเองบ้าง พอเรา ใส่ เราอย่างอื่น  อย่างอื่นในที่นี้มันก็ไม่ได้โป๊ เราก็อยากเเต่งตามสมัยนิยมบ้าง เราว่ามันก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไร มันก็เป็นสไตส์เรา บางทีก็อยากใส่เดรสสั้น  บางทีก็ อยากใส่กางเกง บางวันไปออกกำลังกายก็ใส่ ขาสั้นเสื้อยืดรองเท้ากีฬาไปวิ่ง เเม่ก็ จะว่า ว่า อ้วนมากเลย น่าเกลียด ต้องใส่เเบบที่เขาบอก กระโปรงยาว  เท่านั้น อ้วนอีกเเล้วนะ ดำขึ้นอีกเเล้ว ไม่สวยเลย
เรารู้ว่าเขาหวังดี
เเต่บางทีเราก็เบื่ออะ  อยากตัดสินใจเอง  เหนื่อยกับการปั้นหน้า เเต่งตัวสวย ๆ บางวัน เเค่ไปกินข้าว ชมสองชม ยังต้องเเต่งเลย เหนื่อยที่จะต้องสวยตลอดเวลา อยากชิว เเบบคนอื่นบ้าง