ขอเกริ่นก่อนนะคะ ปัจจุบันเราอายุสามสิบต้นๆ ไม่เคยมีแฟน  ไม่กล้ามีแฟนเพราะตอนเด็กๆ เคยเห็นพ่อแม่ทะเลาะกัน  เวลาทะเลาะกันพ่อก็จะไล่แม่ บอกว่าแม่มาแต่ตัวถ้าจะไปก็ไปสิ เพราะที่อยู่ปัจจุบันมีแต่สมบัติพ่อ เวลาพ่อเมาแทบจะทุกครั้งที่ไล่แม่ (แม่มีพี่น้องหลายคน แต่ตากับยายมีสมบัติน้อย พอแม่แต่งงานกับพ่อเลยไม่เอาอะไรกับตายาย เพราะพ่อเป็นลูกชายคนเดียว พอมีที่นา มีบ้าน สมบัติเลยให้พี่น้องแบ่งกันเอง)  เหมือนเราจำฝังใจ ก็เลยคิดว่าถ้าเรายังดูแลตัวเองได้ไม่ดีพอ ยังไม่มีอะไรเป็นของตัวเอง (ตอนนี้ก็ยังมีหนี้อยู่) เราจะยังไม่มีแฟน**เข้าเรื่องเลยนะคะ คือมีเพื่อนที่ทำงานถามว่าทำไมเราไม่มีแฟน เราก็เลยบอกตามเหตุผลที่เราได้บอกไว้ด้านบน เพื่อนที่ทำงานก็บอกว่าเราแปลก มีความคิดด้านลบกับการมีคู่ ลองเปิดใจเราอาจจะได้เจอคนที่ดี เขาอาจจะมาช่วยซัพพอตเราก็ได้ ทำไมไม่ลองเปลี่ยนความคิด คบแล้วไม่ดีก็เปลี่ยน มันต้องมีคนดีๆเข้ามาแหละ 

**ที่อยากจะถามเพื่อนๆคือ ทัศนคติเกี่ยวกับความรักเราแย่มากมั้ย  แรกๆเราก็ว่าตัวเองก็ไม่แปลก เราคิดยังไงมันก็เปนเรื่องของเรา  อยู่ที่ความสุขและความพอใจของเราก็พอ แต่ตอนนี้เริ่มคิดมาก เพราะมีเพื่อนหลายคนแล้วที่ทักแบบนี้