ผมรู้สึกเหนื่อย.. ท้อด้วยหล่ะครับ เกิดมาในครอบครัวก็มีพ่อกับแม่ เพื่อนก็มีนะครับ แต่ด้วยความที่มาทำงานไกลบ้านทำให้รู้สึกโดดเดี่ยวยังไงไม่รู้ ตอนนี้ที่บ้านก็ห่างหายไปเลยครับ จนผมได้รู้จักคนคนนึง เขาเป็นพี่ที่คอยอยู่ข้างๆผมนี่หล่ะครับ แต่พอดีมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น ทำให้เราสองคนเปลี่ยนไปน่ะครับ ผมรู้สึกแคร์เขามากเลยแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ตั้งแต่เกิดมา เพราะผมไม่เคยมีคนที่เข้าใจผมได้เท่าเขาจริงๆ ผมรู้สึกเบื่อมากเลย หาอะไรทำก็เบื่อไปหมด เคยคิดอยากจะหายไปพ้นๆ แต่สุดท้ายพอทำจนจะสำเร็จหน้าเขาก็ผุดมาตลอดเลย ก็คิดถึงเขาจริงๆ ทุกวันนี้รู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียวเลยครับ 555 ทำงานก็เหนื่อยใจบ้าง เหนื่อยกายบ้าง แต่ก็ต้องทำต่อไปนี่เนอะ บางทีผมก็คิดนะว่า ผมอาจจะไม่มีใครต้องการจริงๆก็ได้ ผมเองก็เป็นคนนิ่งๆ ไม่ได้มีศัตรูกับใคร ก็ธรรมดาแบบธรรมดาเลยอะครับ ผมก็ยิ้มตลอดหล่ะครับ คนอื่นมองมาก็คงคิดว่าผมปกติ แต่จริงๆข้างในมันรู้สึกแย่จริงๆ แต่ก็ไม่รู้จะบอกใคร จริงๆ ขอระบายหน่อยนะครับ วันนี้มันรู้สึกเหนื่อยแบบ เป้าหมายมันหายไปหมดเลย.. เรียนจบมา พอมาทำงาน เจอชีวิตจริงๆแล้วมันเหนื่อยจริงๆเนอะครับ