ถ้าการที่แม่ด่าแล้วคิดหนูจะตัวดีขึ้นก็เชิญ​คิดว่าด่าแล้วเขาจะอยากทำตัวดีด้วยมั้ยทำไมไม่ลองพูดดีๆน้ำเสียงดีๆกับเขาบ้างล่ะแล้วก็มาโทษลูกที่เป็นแบบนี้การที่คนเราจะนิสัยยังไงมันก็เกี่ยวกับสถาบันครอบครัว​กับสถาบันสังคม​มั้ยหนูก็เหนื่อยเหมือนกันนั่นแหละที่ต้องมาคอยฟังแม่เอาหนูไปเปรียบเทียบกับลูกคนอื่นตลอดอะไรๆก็ไม่เคยดีหรอกถ้าอยากให้ได้ดีขนาดนนั้นก็ไปเอาเขามาเป็นลูกเลยมั้ยเข้าไปขอเลยไปเอาคนอื่นมาเลี้ยงแทนหนูก็ได้คิดว่าหนูไม่เหนื่อยหรอหนูเหนื่อยแม่หนูเข้าใจว่าแม่ผ่านอะไรมาบ้างแล้วแม่เข้าใจหนูบ้างรึป่าวว่าหนูผ่านอะไรมาบ้างแม่ไม่เข้าใจเลยสักนิดหนูรู้ว่าแต่ก่อนแม่ลำบากไม่เหมือนหนูตอนนี้ที่อะไรๆมันก็สะดวกขึ้นแต่แม่ไม่เข้าใจหนูหรอกว่าหนูเหนื่อยมากไม่ได้เหนื่อยกับการยากจนหรือลำบากแบบแม่นะแต่หนูเหนื่อยที่ต้องถูกบูลลี่หน้าตาตั้งแต่เด็กแล้วก็ถูกว่าด้วยคำที่มันกระทบจิตใจไม่มีคนสนใจความรู้สึกหนูเพื่อนที่โรงเรียนก็ล้อตั้งแต่หนูขึ้นป.1มาจนถึงป.6แทบจะไม่มีคนอยากจะเล่นกับหนูเพราะกลัวหนูมีคนบอกว่าหนูเป็นคนไม่ดีทำร้ายพ่อแม่แล้วคิดว่าหนูรู้สึกยังไงแล้วพอหนูขึ้นมัธยมมันก็เหมือนจะดีขึ้นแต่ก็ป่าวเลยมันเหมือนเราจะมีเพื่อนนะแต่ก็แค่เหมือนเพราะเพื่อนเดี๋ยวนี้เขาก็ไม่มีเพื่อนแท้เพื่อนที่จะดีกับเราทุกคนบ่อยครั้งที่หนูรู้สึกว่าหนูไร้ตัวตนสำหรับพวกเขาแล้วหนูก็รู้สึกไม่ชอบทุกครั้งที่มีคนมาถามว่าปากหนูไปโดนอะไรมาหนูไม่รู้จะตอบเพื่อนยังไงหนูเจ็บปวดทุกครั้งที่ไม่รู้จะตอบเพื่อนยังไงหนูก็รู้คำตอบแหละว่าหนูเป็นอะไรแต่หนูก็ตอบเพื่อนไปว่าตอนเด็กหนูวิ่งสะดุดตอไม้แล้วก็หลายคนที่บอกหนูว่าถ้าหนูไม่เป็นแผลตรงนี้หนูจะสวยมากหนูก็ได้แต่ตอบในใจว่าหนูก็อยากหายเหมือนกันแต่มันหายไม่ได้ไงไม่ได้อยากจะเป็นเลยสักนิดแล้วตอนที่หนูเกิดคนในครอบครัวแทบไม่มีคนมาเยี่ยมแม่เลยสักคนเพราะหนูแล้วทั้งครอบครัวก็มาโทษ​แม่ว่าทำไมทำให้หน้าตาหนูเป็นแบบนี้พอแม่คลอดน้องออกมาก็มีแต่ญาติไปเยี่ยมมีแต่คนชมเวลาที่พ่อแม่หนูพาไปเยี่ยมญาติหนูไม่เคยได้รอยยิ้มจากพวกเขาหนูโครตๆเสียความรู้สึกเลยมันเป็นความทรงจำทั้งหมดที่แย่สุดๆจนตอนนี้หนูก็มีความสุขตอนอยู่ที่โรงเรียนนะถึงแม้ว่ามันจะได้แค่ความสุขปลอมๆแต่อย่างน้อยหนูก็มีความสุขแต่พอถึงบ้านหนูกลับเก็บตัวอยู่แต่ในห้องแล้วหนูก็เหมือนจะเป็นตัวปัญหา​ของพ่อแม่ที่เกือบทำให้พวกท่านเลิกกันเพราะหนู...จนตอนนี้หนูไม่อยากอยู่บนโลกนี้ต่อไปแล้วหนูอยู่ไปก็ไร้ค่าอยู่ไปก็เป็นตัวปัญหา​อยู่ไปก็มีแต่คนบูลลี่หนูเหนื่อยแต่ทำไงได้หนูไม่กล้าฆ่าตัวตายก็คงต้องรู้สึกแบบนี้ต่อไปนั่นแหละ... ขอบคุณ​นะคะที่เข้ามาอ่านเรื่องราวที่หนูระบายออกมาขอบคุณ​มากจริงๆ☹️🙏