เราขอใช้ชื่อนามสมุติหละกันค่ะ สวัสดีค่ะ เราชื่อ เอ นะ เราขอท้าวความตั่งแต่เออายุ 18 เอเริ่มมีความรัก ความก่อนจะเกิดเรื่อง คือเรามีความรักแบบทั่วๆไปแบบชายรักกับหญิงเราคบกันได้ไม่นานก็ต้องเลิกเพราะเอเองที่ไปบอกเขาว่า ไม่อยากคบ ไม่ได้รู้สึกดีอะไรด้วยเลย แต่เอไปรู้สึกดีกับผู้หญิงคนนึง เขาอยู่ต่างโรงเรียนกับเอห่างกันไม่ถึง 10 กิโล เอให้ชื่อสมมุติเขาว่า เจ หละกันค่ะ เจเขาเป็นคนนิสัยดีค่ะ น่ารัก เขามีคนมีความอดทนมากค่ะ บ้านเจมีแค่ยาย และน้องของเจออยู่กัน 3 คนค่ะ เอเข้าๆออกๆบ้านของเจ ได้ตลอดเราคบกันมีอุปสรรคมากเลยค่ะ ในเรื่องของเพื่อนของเอเองและเพื่อนเจเองเขาไม่ยอมรับว่ามันเป็นไปได้ด้วยหรอหญิงรักหญิง ตอนนั้นเอเองก็อธิบายกับเพื่อนไปว่า ความรักเป็นสิ่งสวยงามเสมอ ถ้ารู้สึกว่ารักเอไม่มองหรอกว่าเขาเป็นเพศไหน แต่นั้นเพื่อนของเอเริ่มที่จะเข้าใจมากขึ้นและยอมรับ ในสิ่งที่เอเป็น เอกับเจเราก็คบกันได้ 2 ปี จนมาวันนึงมันเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำเอเองเริ่มความคิดที่เปลี่ยนจากเริ่มแรกที่จะรักแค่เจเพราะเขาดีกับเอมากๆดีจนไม่อยากไปไหนอยากอยู่แค่กับเจ ในวันนั้นเป็นวันที่บ้านเอเองทำบุญครั้งใหญ่ เจเขาอยากมาช่วย แต่เอเองไม่อยากให้เจมาเพราะเจนับถือศาสนาคริสต์ส่วนเอนับถือพุทธ กลัวมันจะผิดศีลหรือป่าว แต่เจยังดื้อรั้นอยากมาให้ได้ แล้วเจก็ได้มาบ้านเอจริงๆค่ะ เป็นครั้งแรกที่เจได้เจอกับพ่อเอ ทีแรกพ่อแม่เอเขาก็ไม่สงสัยหรอกว่าเอกับเจเป็นอะไรกัน แต่เอบอกพ่อแม่เอเองว่าเป็นเพื่อนที่มาช่วยงานครั้งนี้ แต่เอไม่อยากคิดว่าพ่อแม่เสงสัยพฤติกรรมของเอกับเจ ทำไมมันดูเหมือนมากกว่าเพื่อน แต่พ่อแม่เอเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรในตอนนั้น แล้วเอกับเราก็คบกันได้ ปีที่ 5 แล้วค่ะ ครั้งนี้มันเป็นเรื่องที่เอเจ็บปวดในชีวิตของเอมากเลยค่ะ ในช่วงที่เอกับเจมาเช่าหออยู่ด้วยกัน แต่เอกับเจเราเรียน คนละสถานที่ในทุกเช้าและทุกเย็นเอจะไปรับส่งเจตลอด แต่พอหลังๆ แม่ของเจเขามาหาเจบ่อยมากเอเองก็พยายามทำตัวให้เหมือนเพื่อนที่สุด จริงๆเราโกหกพ่อแม่ไม่ได้หรอกเพราะเขาดูเราออก จากการกระทำ คำพูด เขาก็รู้ หลังจากวันนั้น วันต่อมา เอได้รับโทรศัพท์จากแม่ของเจเขามาพูดที่จะให้เจจำไปตลอดชีวิต... "เลิกยุ่งกับเจ รู้แล้วทั้งหมดว่าเป็นอะไรกัน เลิกยุ่งซะ ทำยังไงก็ได้ให้เจเกลียดเอ และห้ามบอกใครเด็ดขาดแม้กะทั้ง เพื่อน เจมันเอง " เอเข่าอ่อนได้แต่รับคำที่แม่เจเขาบอก หลังจากนั้นเอได้แต่นั่งคิดจะทำยังไง สุดท้ายเอตัดสินใจคิดจะเลิกกับเจค่ะ มันเป็นเรื่องที่น่าเศร้ามาากค่ะเจ็บที่สุดเราจะต้องทำเหมือนไม่รัก เราทำทุกทาง ที่จะให้เจเกลียดเรา และในที่สุดเอใจร้ายกับเจจนกะทั่งเก็บเสื้อผ้าเจออกจากห้องเอ วันนั้นเอเห็นหน้าเจเขาคงเสียใจกับเอมาก 😔 จากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อกันเลยค่ะ เจเขาเป็นดีนะค๊ะดีกับทุกคนแม้กะทั้งเพื่อนเอเองเขาไม่เข้าข้างเอว่าทำไม่ต้องเลิกกับเจเอบอกไม่ได้แต่กุมความเจ็บนี้คนเดียวและไม่มีใครรู้ว่าความจริงกับเอเอเก็บไว้มันเจ็บปวดแค่ไหน #ตอนนนี้เอพิมพ์ไปยังร้องไห้เลยค่ะ เอาเถอะ !! มันผ่านมาแล้ว และในตอนนี้ เอเจอคนใหม่แล้วค่ะที่รู้สึกว่ารักไม่ต่างจากเจคนเดิมกว่าเอจะเปิดใจให้คนนี้มันนานมากถึง 2 ปีเลยนะคะ งั้นเจขอให้ชื่อสมมุติว่า บี หละกันค่ะ เอกับบีเรารู้จักกันผ่าน Facebook ค่ะ บีเป็นคนแอดมา บีเป็น คนน่ารักค่ะ ตัวสั้นๆ นิสัยเอาแต่ใจนิดๆ แต่เอรู้สึกว่าบีเขาน่ารัก ทำดีกับเอทุกๆเรื่องไปไหนบีจะถามตลอดไปไหน มีตังไหม ช่วงนี้เอเรียนจบหละค่ะ กำลังเริ่มหางาน แต่บียังเรียน ที่บอกว่า มีตังไหม ไม่ใช่เอขอนะคะแต่เขาจะให้ไว้เอกินขนม เพราะเอเป็นคนติดขนมเอามากๆ บีเป็นขยันค่ะ เขามาเรียนแต่เขาหารายได้เสริม ขายของออนไลน์ ขายได้บีจะไว้กินไว้ใช้แต่เอเองก็พอดีบอกบีตลอดว่ามีใช้ แต่ก็ให้ติดกระเป๋าเอตลอด เราคบกันมาได้ ราว 5 เดือน หละค่ะ แต่ช่วงหลังบีเขามาบ้านเอบ่อยมาก พ่อแม่เอเริ่มสงสัยอีกครั้ง แม่เอมาถามเอตรงๆเลยค่ะว่า เอชอบผู้หญิงจริงไหม ในตอนนั้นเอกลัวมาก เลยโกหกไปว่าเอชอบผู้ชายส่วนบีที่รู้เอบอกแม่ว่าเป็นสนิทเอเกลียดตัวเองมาก ที่โกหกแม่ไปแบบนั้น แม่เอเขาไม่เชื่อเชื่อคำพูดของเอ ตอนนั้นเอกลัวมาก กลัวจนทำอะไรไม่ถูก อยู่ดีๆแม่เอเขาก็โทรไปหาบีไปถามว่าเอกับบีเป็นอะไรก็ ก็นั้นหละค่ะ บีเขาก็บเป็นเพื่อนกัน ไม่รู้ว่าแม่เขาจะคิดแบบไหน แต่ที่เอเสียใจที่สุด เพราะคำพูดของแม่เขาพูแรงกับเอมาก เราพูดถึงตัดขาด แม่ลูก เอร้องไห้ทุกวันเลยค่ะเอกลัวไปหมด กลัวมากแบะจากเกิดเรื่อง วันี้เป็นวันที่ 3 หละค่ะแม่ไม่ติดต่อหาเออีกเลย เจ็บค่เจ็บที่สุดรู้สึกผิดปะปนเสียใจเอเสียใจที่เอเป็นแบบนี้เอผิดมากไหมคะ เอจึงขอคำแนะนำ เอทนไม่ไหวค่ะ กับคำพูดของแม่เอเป็นแบบนี้มันผิดมากใช่ไหม หรือว่าเอควรทำให้ถูกต้อง ผู้ชายต้องคู่กับผู้หญิง?