สวัสดีค่ะ ! ตอนนี้หนูอายุ21ปี กำลังเรียนอยู่คณะเกี่ยวกับอาหารที่ มหาลัยภาคเหนือค่ะ ปี3แล่วค่ะ แต่ภูมิลำเนาเป็นสาวอีสานค่าา หนูเป็นลูกคนเดียว เป็นหลานคนโต โตสุดคือหนู เล็กสุดก็2ขวบค่ะ ครอบครัวไม่ได้มีสมาชิกเยอะค่ะ (หนูอยู่กับแม่ ยาย ตา น้า แฟนน้าแล้วก็ลูกของน้าเป็นเด็กอีก2คน) ทั้งหมดทั้งมวลครอบครัวที่อาศัยอยู่พึ่งพากันก็มีเท่านี้ แม่หนูเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวค่ะ แม่แยกบ้านอยู่กับหนูสาวนหนูอยู่กับยายและน้า แม่เขาเลี้ยงแบบชิวๆ แม่มีชีวิตของแม่ ไม่ค่อยบังคับหนู ตามใจหนู แต่ทางน้าหนูเขาค่อนข้างมีประสบการณ์ชีวิตทางด้านความมั่นคง เขาก็แนะนำหนูต่างๆหลังเรียนจบค่ะ เหมือนหนูต้องทำตาม...
      เรื่องของเรื่องคือ หนูมีความคิดจะทำงานไม่ตรงสายด้วยปัญหาทางเศรษฐกิจด้วยทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป มันก็มีความคิดว่าจะทำตามที่น้าบอกค่ะ คือสอบข้าราชการ(หนูมีแฟน ครอบครัวแฟนก็แนะนำข้าราชการเหมือนกันค่ะ) หนูเลยไม่ได้จะติดขัดอะไร แต่หนูก็อยากใช้ชีวิตที่เชียงใหม่สักปีหลังเรียนจบไป เพราะตลอดเวลาที่เรียน คือ ถ้าวันหยุดยาว ปิดเทอมก็กลับบ้านคิดถึงบ้าน พอกลับมาอีกทีก็เรียน จริงๆอยากหางานทำไปเป็น พาสไทม์หรือประจำ ที่มีเวลาอ่าน นส. ได้ด้วย แต่น้าไม่เห็นด้วยค่ะ เขาบอกควรทุ่มเทกลับบ้านมา อ่าน นส. เลย มาช่วยเลี้ยงเด็กๆ หรือทำงานต่างๆ เป็นการประหยัดเงินไปด้วย แต่ทำไมกันคะ ทำไมหนูถึงได้คิดว่ามันไม่ใช่แบบที่หนูต้องการเลยย มันดูยากมากค่ะตอนนี้ ไม่คิดอยากจะจบด้วยซ้ำ หนูกลัวหนูคิดผิดพลาดนะคะ ที่แบบจะดื้ออกับน้าอีก เพราะตอนเข้าคณะ เขาก็ไม่อยากให้เข้าคณะนี้ 
      หนูอยากถามพี่ๆ เพื่อนๆ หรือใครก็ตามว่า ถ้าเป็นทุกคน จะเลือกไปทางไหนคะ ทางที่1 โรยไว้ด้วยกลีบกุหลาบ ได้อยู่กับครอบครัว ทางที่2 ไม่รู้ว่าตัวเองจะเป็นตายร้ายดียังไง(ปล.คือถ้าแรงที่สุดอาจไม่ส่งเสียแล้ว)ได้ทำตามใจตัวเองแต่อาจโดดเดี่ยว
           ถ้าพิมพ์ผิดพลาดหรือไม่เข้าใจยังไงขออภัยด้วยนะคะ