เคยเจอป่ะ.!รักที่มันไม่หน้าจะเป็นไปได้อ่ะ บ้านเราก็เป็นญาติกันหลังคาบ้านจะชนกันอยู่แหละ555 แต่แค่ตอนเด็กๆเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน เราก็ไปอยู่อีกอำเภอนึงนานๆทีจะได้มาเจอกันถึงเจอกันก็ไม่ได้คุยอะไรจริงจังหลอกอย่างมากก็ได้แค่ยิ้มให้ไอ้เราก็เห็นมันเป็นน้องเป็นนุ้ง555(ป่าวหลอกกูเขิล) แต่ระยะเวลาที่มันทำให้ไม่ได้เจอกันนานมันก็ทำผมหยุดคิดอะไรไปช่วงนึงก็หลายปีอยู่55ทำใงได้กำลังเป็นวัยรุ่นเนาะเรื่องเที่ยวเรื่องสาวๆต้องมาก่อนอยู่แล้ว.เฮ้อไอ้เรื่องเก่าๆชั้งมันเถอะ.จนกระทั่งเวลามันก็ทำให้เรามาอยู่ไกล้กัน..ตัวผมเองก็ยังงงไม่รู้ไปชอบมันตอนไหน รู้ตัวอีก
มานอนเพ้อเจ้ออยู่คนเดียวเนี่ย..คิดมากคิดไปเองอะไรแบบเนี่ย.ไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มต้นยังใงด้วยแหละ.จะต้องใช้คำว่าเกรงใจหรือใส่ใจดีอ่ะ.เฮ้อกรุ้มๆ😏จริงๆแล้วเราก็ไม่ควรคิดอะไรไปมากกว่าพี่น้องแต่มันจะทำไงได้ว่ะก็มันคิดไปแล้วอ่ะจะฝืนใจไม่ให้คิดมันก็จะลำบาก..แต่ก็ทำอะไรไม่ได้หลอกอย่างมากก็ได้แค่ยิ้มสู้ไปวันๆ#ยิ้มรายวันอ่ะ ลำบากใจอยู่น้ะ..แต่สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดก็คือคิดและเงียบก้มหน้าเดินเข้าหาความมืดต่อไปอะแหละ.ถึงยังไงมันก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี.ต้นทุนเรามาน้อยเราเลยต้องคิดเยอะๆคิดไปเรื่อยๆเปื่อยๆไปคนเดียว. ?.มันจะเป็นไปได้ใหมจะมีโอกาศที่จะคบกันไม่อยากให้ความคิดมันหายไปแบบลมๆแล้งๆเพราะที่ผ่านมาไม่สำเร็จอะไรเลยสักอย่าง.แล้วเมื่อไหร่จะเป็นคนโตกับเขาได้ซะที.
?.มันเหนื่อยน่ะกับคำดูถูกกับคำว่าไม่มีความสำเร็จทำไม่ได้เป็นไปไม่ได้อะไรแบบนี้.
?.เริ่มคิดที่จะสร้างมันก็ต้องคิดที่จะสำเร็จด้วยจริงใหมครับ.
❤-12345678910#เด็กบ้าเอ้ย❤
ความรักความเพ้อเจ้อ.