"รอ ทั้งที่เขาไม่ได้บอกให้รอ
คิดถึง ทั้งที่เขาไม่เคยรับรู้"
ตลอดเวลาที่คุยมันเป็นความสัมพันธ์ที่อินอยู่ฝ่ายเดียว เราคลั่งรักเขาจะเป็นจะตาย ส่วนเขาจะเรียกว่าใจร้ายหรือไม่ได้รักเราดีล่ะ เหมือนเขาแค่คุยตามมารยาท
อยู่มาวันนึงจู่ๆเขาก็เลิกคุย จู่ๆเขาก็หายไป ทุกอย่างจบลงโดยที่ไม่มีคำร่ำลา ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้เราก็ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมเขาไม่คุยกับเรา  ทำไมถึงหายไป  ถามว่าเราสียใจมั้ย??ก็เสียใจแหละ แต่เราก็ยังรักเขาเหมือนวันแรกที่คิดจะรัก  เราคิดถึงเขาตลอด ในใจลึกๆก็หวังให้เขากลับมา ไม่ได้รอนะแต่ก็ยังไม่ได้ไปไหน หันกลับมาก็เจอ คงเป็นเพราะความเคยชินที่เรามีเขาตลอดมั้ง เลยทำให้เรามูฟออนไม่ได้สักที เขาไม่สามารถอยู่กับเราในชีวิตจริงได้ก็จริง แต่เขาอยู่ในใจเราตลอดมาตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกัน จนถึงวันนี้ที่เขาลืมเรา5555เราทำได้เพียงภาวนาให้เขากลับมา เพื่อบอกลาเราก็ยังดี
ปล.นี่เราคาดหวังอะไรอยู่??