ตามหัวข้อเลยค่ะ ทำอะไรก็ผิดไปหมดอธิบายก็หาว่าเราอ้าง ประเด็นคือเราแค่เข้าบ้านดึกทุ่ม2ทุ่มเราเป็นผญ.เเต่เราไม่ได้กลับคนเดียวแฟนเรามาส่ง วันนั้นพอถึงบ้านพ่อก็เปิดประตูมาโวยวายเสียงดังใส่เราว่า เป็นผญ.หรือว่าผช.กลับบ้านดึกตลอด จะเรียนไม่เรียนถ้าไม่เรียนก็ออก กูอายเขาที่เป็นแบบนี้ คือเราทักแชทบอกเเม่ไปแล้วว่าเลิกเรียนช้านะแล้วก็ไปกินหมูกระทะกับเพื่อนในห้อง พอเราอธิบายพ่อก็ว่าเราอ้างไปเรื่อยว่าเราพูดไม่ถูกว่าเราโกหกทุกอย่าง เราเข้าใจว่าเป็นห่วงเพราะเราเป็นลูกผญ.แต่นี้เขาไม่ฟังเหตุผลเราเลย เขาเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่อย่างเดียว เราพูดไรไม่ได้เลยสักอย่างทั้งๆที่เราก็พูดความจริง พอมาตอนเช้าแม่ก็ว่าอีก มีแฟนเรานิสัยไม่ดีคือเรางงมากมันเกี่ยวกับการที่มีแฟนด้วยหรอ?เราไม่ได้เป็นคนที่แบบว่าบอกพ่อแม่ไปเรียนแต่ไม่เข้า คือเราเต็มที่กับการเรียนอยู่แล้วเราไม่ใช่คนที่ทิ้งการเรียน เราไม่เข้าใจเลยแค่เข้าบ้านดึก2วันเขามองเราไม่ดีไปแล้วหรอมันดูแย่ขนาดนั้นเลยหรอ มันน่าอายมากเลยหรอ แล้วพ่อก็ชอบเอาเราไปเปรียบกับพี่ชาย เขาบอกพี่ยังไม่ขนาดนี้ เราต้องรู้สึกยังไงกับการเป็นลูกบ้านนี้หรอ.