เกริ่นก่อน เรากับแฟนอยู่คนละบ้าน ต่างคนต่างทำงาน
เราเลิกสามทุ่ม แฟนเลิกสองทุ่ม แฟนทำงานกับเพื่อนเลิกงานเสร็จก็อยู่กับเพื่อนต่อกลับบ้าน 5 ทุ่มถึงตี 2 แล้วเเต่วัน ส่วนใหญ่ดึก เรากลับบ้านมาทำงานถึงไม่ได้เหนื่อนอะไรมาก แต่เราก็อยากกลับมาคุยกับแฟน เราเคยคุยกันแล้ว ว่ากว่าแฟนจะกลับเราก็จะนอนแล้วเราไม่โอเค เค้าพยายามปรับ ทุกเดือนจะมีขอไปนู้นนี้บ้างกินเหล้ากับเพื่อน สรุปวันนั้นทั้งวันเราไม่ได้คุยกันเลย เราพยายามเข้าใจ เเต่มันก็อดรู้สึดไม่ได้ที่จะเสียใจ เราเป็นคนเงียบๆ ติดบ้าน ไม่ค่อยมีเพื่อน หรือสังคม เราแค่รู้สึกเรามีแค่เค้าคนเดียว เข้าใจว่าแฟนคบกันเราต่างคนควรมีเวลาอยู่กับสังคมตัวเองบ้าง แต่ในเมื่อวันทั้งวันเค้าทำงานกับเพื่อน ธุรกิจร้านตัดผม ลูกค้าปะปลาย เค้าก็อยู่กับเพื่อนเยอะเเล้ว หลังเราเลิดงานเค้าควรมีเวลาที่จะได้คุยกันหน่อยมั้ย เราแค่รู้สึกเหนื่อยๆ อยากให้เค้าอยู่ตรงนั้น เราเคยคุยกันแล้วเเละเค้ารู้ว่าเราไม่โอเคแต่สุดท้ายก็มีอีก แล้วก็มานั่งขอโทษ เราเข้าใจนะว่าต่างคนต้องเวลาให้ตัวเองเเต่เราไม่โอเคไงเค้าก็รู้ เราควรจัดการยังไงดี
ปัญหาเดิมๆเรื่องเวลากับแฟน
เราเลิกสามทุ่ม แฟนเลิกสองทุ่ม แฟนทำงานกับเพื่อนเลิกงานเสร็จก็อยู่กับเพื่อนต่อกลับบ้าน 5 ทุ่มถึงตี 2 แล้วเเต่วัน ส่วนใหญ่ดึก เรากลับบ้านมาทำงานถึงไม่ได้เหนื่อนอะไรมาก แต่เราก็อยากกลับมาคุยกับแฟน เราเคยคุยกันแล้ว ว่ากว่าแฟนจะกลับเราก็จะนอนแล้วเราไม่โอเค เค้าพยายามปรับ ทุกเดือนจะมีขอไปนู้นนี้บ้างกินเหล้ากับเพื่อน สรุปวันนั้นทั้งวันเราไม่ได้คุยกันเลย เราพยายามเข้าใจ เเต่มันก็อดรู้สึดไม่ได้ที่จะเสียใจ เราเป็นคนเงียบๆ ติดบ้าน ไม่ค่อยมีเพื่อน หรือสังคม เราแค่รู้สึกเรามีแค่เค้าคนเดียว เข้าใจว่าแฟนคบกันเราต่างคนควรมีเวลาอยู่กับสังคมตัวเองบ้าง แต่ในเมื่อวันทั้งวันเค้าทำงานกับเพื่อน ธุรกิจร้านตัดผม ลูกค้าปะปลาย เค้าก็อยู่กับเพื่อนเยอะเเล้ว หลังเราเลิดงานเค้าควรมีเวลาที่จะได้คุยกันหน่อยมั้ย เราแค่รู้สึกเหนื่อยๆ อยากให้เค้าอยู่ตรงนั้น เราเคยคุยกันแล้วเเละเค้ารู้ว่าเราไม่โอเคแต่สุดท้ายก็มีอีก แล้วก็มานั่งขอโทษ เราเข้าใจนะว่าต่างคนต้องเวลาให้ตัวเองเเต่เราไม่โอเคไงเค้าก็รู้ เราควรจัดการยังไงดี