ทำอย่างไรกับความคิดของคนรักกัน สิ่งที่เราพิมทั้งหมดนี้เราเองอึดอัดใจมากๆจิงๆรวมถึงอาการป่วยซึมเศร้าของตัวเราด้วย -- คือเราต้องบอกตรงนี้ก่อนเลยว่าเราเป็นผู้หญิงคนนึงที่นิสัยค่อนข้างเหมือนผู้ชายและเข้าใจธรรมชาติของผู้ชาย (และไม่ได้เป็นลูกศิษย์อาจารย์อังคณาอาจจะสะกดภาษาไทยไม่ถูกไปบ้างต้องขออภัย) 

เรื่องของเรามันเป็นเรื่องของความรัก แต่รักของเรานั้นมันอยู่บนความเชื่อใจและไว้ใจเขาเสมอมา ไม่ว่าแฟนเก่าของเขาจะทำงานอยู่ออฟฟิศเดียวกันก้อตามแต่เราเหนเขายืนคุยกันถ้าบอกเราไม่มีอะไรก้อคือไม่มีเราเชื่อและฟังเขาทุกอย่าง เราสงสารและพยายามเข้าใจเขาว่าเขาเจอรักที่แย่รักไม่ดีมาโดยตลอดจึงทำให้เขาเปนคนที่คิดลบและคอยระแวงตลอดเวลาไม่ว่าเราจะทำอะไรหรือไปไหน ซึ่งเราเองไมเคยมีประวัติหรือเคยทำแผลในใจให้กับเขาเลยสักครั้ง แต่อาจจะมีบ้างที่เราไม่ชอบให้เขามายุ่งโทรศัพท์เราเพราะเราต้องการเพียงพื้นที่เดียวที่เปนพื้นที่ส่วนตัว(ซึ่งคนรักกันมันไม่ใช่คนเดียวกันเราคิดถูกหรือเปล่า) และเราจะเปนคนที่ถ้าตัวเราไม่ชอบสิ้งไหนเราจะไม่กระทำสิ่งนี้กับอีกฝ่า่ย ซึ่งเราก้อไม่เคยดูโทรสัพเขาเช่นกันซึ่งเราคิดว่าเราอยู่อย่างไม่รู้ไม่ดูอะไรเรามีความสุขแล้วเราพอแล้วไม่อยากจะขุดขุยอะไรเกี่ยวกับอดีตอีก  แต่เขากลับไม่เลยพอเราพูดถึงหมาของเราที่เคยเลี้ยงกับแฟนเก่าเขาก้อจะคิดว่าเราคิดถึงแฟนเก่า ไม่ว่าเราจะเล่าให้ฟังว่าเราเคยไปเที่ยวที่ไหนเขาก้อจะถามว่าไปกะใครแฟนเก่าคนนี้น่ะสิ (พร้อมทำหน้าตาไม่พอใจ) คือความคิดเขาไม่เคยจะคิดว่าเราจะไปกับเพื่อนหรือพี่น้องหรือใครก้อได้ที่ไม่ใช่ผู้ชายอย่างที่เขาคิด ไม่ว่าใครที่เข้าใกล้เราเขาจะหาว่าทุกคนมาชอบ ทุกคนไม่ปกติไม่บริสุทธิ์ใจเวลาที่เขาอยู่ด้วยทำไมคนพวกนี้ถึงไม่เข้ามาคุยกับเราเหมือนตอนเขาไม่อยู่ หาว่าทุกคนเหยียดหน้าตาเขา หาว่าเขาหน้าแย่ ไม่หล่อ คือเราพุดกับเขาทุกอย่างแล้วจิงๆว่าปากคนมันก้อพุดกันไปแต่เราจะไปบังคับให้คนมาคิดตามแบบที่เราต้องการนั้นมันไม่ได้หรอก คือเราอยากจะบอกนะหมอก้อสั่งห้ามให้อยู่กับคนที่มีแต่คิดลบตลอดเวลา แต่เราก้อดันไปรักเขา เขาระแวงในตัวเราจนเราไม่มีความสุข ใช้ชีวิตอยู่อย่างคนไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลยสักนิดเดียว เพราะกัวว่ามันจะทำให้เขาไม่พอใจและมีปากเสียงกันอีก แค่เพียงเราชมน้องผู้ชายน่ารักนะวันนี้ ยังเปนปัญหาใหญ่ในชีวิตเราได้เลย บางทีการกระทำที่เขาทำกับเราเหมือนเราเคยไปนอนกับใครมาทั้งมองเหยียดและโมโหอารมณ์ร้อนเสมอๆจนข้างห้องทุกวันนี้เขาคงรำคานและจะโดนไล่ออกจากหอไม่รู้วันไหน เราบอกตรงๆเราเหนื่อย และ เริ้มท้อ แต่เรายังอยากจะเดินต่อกับเขา อยากรู้เราจะมีวิธีแก้ปันหาอย่างไรได้บ้าง เราสามารถที่จะเปลี่ยนความคิดแย่ๆที่มีกับเราได้บ้างมั้ย เราเสียใจ และ ป่วยทางใจ ท้อแท้ หมดเรี่ยวแรงไปหมดแล้วจิงๆและเขาจะมีความคิดเปนของตัวเองมั่นใจว่าเราจะต้องทำแบบนี้ จะต้องเปนแบบนั้น ซึ่งมีหลักฐานให้เหนทุกๆอย่างเขาก้อไม่เชื่อ มีน้อยมากๆจิงๆที่จะเชื่อถ้ามีบุคคลที่3เช่นพี่ชายเข้ามายืนยันเขาถึงจะเชื่อได้ แต่กับคำพุดของเรานั้นไม่มีทางที่จะเชื่อหรือไว้ใจอะไรเราได้เลยแม้แต่นิดเดียว แต่เรายินยันนะเราซื่อสัตย์กับเขาเรารักและมีเขาคนเดียวมาตลอดไม่เคยว่อกแว่กไปมีใครหรือปันใจให้ใครเลยสักครั้ง ทำทุกอย่างอยากให้เรามีความสุขแต่.."เราต้องกลับจากทำงานเราจะต้องเจอคำถาม หรือ เราจะต้องทะเลาะกันเรื่องไหนอีกนะ"เราพุดกับตัวเราแบบนี้ทุกๆวัน