เราเหมือนไม่เป็นที่สำคัญของใครเลยค่ะ ในชีวิตเพื่อนไม่มี ไม่สนิทกับใคร พ่อแม่ก็ไม่สนิทนะ ไม่ได้คุยกับแม่เลย พ่อก็อยู่ต่างประเทศ ญาติก็ไม่มีหรือเราไม่เคยเจอญาติเลย ขนาดพ่อแม่เรายังไม่กล้าคุยด้วยเลย

เราอยู่คนเดียวทำอะไรด้วยตัวเองตลอด แทบไม่เคยขอใครช่วย พอไปรร.บางทีเจอเพื่อนกลุ่มนึงเขาเล่น คุยสนุกด้วยกัน เราก็อยากมีความสุขแบบนั้นบ้าง แต่ด้วยที่เราเป็นคนที่เงียบ คุยไม่เก่ง ไม่รู้จะเข้าหายังไง ก็อยู่คนเดียวมองเขาเงียบๆไป

พออยู่คนเดียวก็จะคิดอยู่กับตัวเองชอบคิดมากว่าที่เป็นแบบนี้เพราะตัวเราเอง ชอบโทษตัวเองอะค่ะ แต่ก่อนร้องไห้บ่อยมากแทบทุกวันตอนนี้เราพยายามไม่คิดมาก คือมันมีหลายอย่างอะที่ทำให้เราร้องไห้ ไม่ใช่แค่เรื่องนี้ ทั้งเรื่องชีวิตว่าจะเอายังไงถ้ายังทำแบบนี้โตไปจะรอดมั้ย ทั้งเรื่องครอบครัวที่แม่ไม่ใส่ใจเราเลย พ่อเราก็ไม่สนิทไม่กล้าคุย ปรึกษากับใครก็ไม่ได้เพราะเราไม่สนิทกับใคร ชีวิตนี้มีแค่ตัวเรากลัวว่ามีอะไรมาแล้วเราต้องทำเองไปตลอดไม่มีใครมาช่วย

เวลาฮีลตัวเองตอนที่รู้สึกแย่ ชอบอยู่บนห้อง ดูหนังดูการ์ตูน ฟังเพลง แบบคนเดียวๆไป มันก็เริ่มจะน่าเบื่อแล้ว อยากจะเปลี่ยนตัวเองจริงๆ แต่กลัวไม่กล้า

ปล.เราพิมไม่ค่อยรู้เรื่องนะคะ ถามเพิ่มเติมได้ในคอมเม้นเลยค่ะ