คือ วันนี้ไปถนนคนเดินกับแฟนตอน5โมงเกือบ6โมง หนูลืมโทรศัพท์ใว้ที่บ้าน หนูคิดว่าไม่เป็นไรหรอกมั้ง แล้วพอ1ทุ่ม หนูก็กลับมาบ้าน อันดับแรกญาติเค้าเดินมาด่าว่าไปไหนกันมาทำไมไปนาน หนูเลยพูดติดตลกไปว่าไปเที่ยว ซึ่งญาติของหนูเค้าเป็นผู้ชายจำพวกแมงดาอ่ะค่ะ ชอบของฟรี ชอบมาบอกแฟนหนูเลี้ยงสุรา แฟนหนูมาบอกหนูตลอด แต่แฟนหนูบอกว่าไม่ต้องไปด่ามันที่ทนเลี้ยงก็เพราะเป็นญาติของหนู ต่อมาเขาก็บอกว่ามาช้าไรนักหนา ลืมบอกวันนี้แม่หนูทำหมูกะทะ แล้วหนูเลยบอกว่าจ่ะพ่อทุระกิจให้ไม่ช่วยออกตังซักบาทด่าเอาๆ หนูเลยเดินมาหาแม่ว่าจะมาช่วยทำ แต่พี่หนูที่เป็นผู้ชายอายุห่างจากหนู10ปี เขาก็มาด่าหนูว่า*ีควา*นี่มาช้าไรนักหนา ถ่านก็ไม่มีคนก็รอ- คือก่อนหนูออกไปถนนคนเดินหนูก็ถามแต่ละคนแล้วว่าจะเอาไรมั้ยไม่มีใครบอก ไม่มีใครพูดว่าให้กลับมาบ้านเร็วๆ ความจริงบ้านหนูก็มีรถนะทำไมไม่ขี่ไปซื้อ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ไม่ดีในบ้านชอบเอามาลงที่หนู บางครั้งหนูก็เดินมานอนร้องไห้อยู่คนเดียว หนูเป็นแบบนี่ตั้งแต่พ่อตาย(อายุ5ขวบ) แต่ถ้าพ่อหนูอยู่หนูก็คงอยู่ไม่ได้พ่อดุมาก หนูชอบหนีออกมาอยู่คนเดียวบางครั้งก็กรีดแขน ชกกำแพง เขียนไดอารี่ พิมพ์ระบายในโน๊ตบุ๊คแล้วลบออก บางครั้งแม่ก็ด่าว่าเป็นบ้า ปัญญาอ่อน ชอบทำร้ายตัวเอง แต่ในความคิดของหนูคือมันเป็นการระบายอารมณ์อย่างนึง เพราะเพื่อนก็ไม่ค่อยคบ ไม่รู้ว่าเรานิสัยไม่ดีขนาดนั้นเลยหรอ เราก็แอบน้ำตาไหลเวลาเห็นครอบครัวดีๆหรือเพื่อนที่ชอบช่วยเหลือกันอ่ะค่ะ อยากรู้ว่าเราเป็นโรคซึมเศร้ารึปล่าว 😶😢