รถยนต์เมอร์เซเดส เบนซ์ C-Class กำลังแล่นแหวกอากาศด้วยความเร็ว 120 กิโลเมตรต่อชั่วโมง เครื่องยนต์ดีเซล 194 แรงม้า ดีไซน์เรียบหรู สีดำเงาทั้งคัน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านี่คือรถในฝันของใครหลายคน
‘เม่ง’ นั่งบังคับอยู่หลังพวงมาลัย ตลอดทางเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ไม่ได้ตื่นเต้นเพราะการขับรถหรู แต่เป็นเพราะสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ในขณะนี้ต่างหาก เขาต้องการหนีออกจากเมืองนี้ให้เร็วที่สุด ต้องไปถึงที่หมายก่อนพระอาทิตย์ขึ้น ด้วยความเร็วของเบนซ์ดำคันนี้ เม่งมุ่งทะยานโดยไม่มีใครสามารถหยุดได้ นอกเสียจาก...
‘จ่าหมู’ กับ ‘จ่าเฉื่อย’ สองตำรวจจราจร โบกมือเรียกเบนซ์สีดำคันนั้น อันที่จริงทั้งสองก็ไม่อยากยุ่งกับคนที่ขับรถหรูเหล่านี้หรอก กลัวจะไปเจอพวกเจ้ากรมฯ นายพล ลูกท่าน หลานเธอ เดี๋ยวจะซวยเปล่าๆ แต่เบื้องบนน่ะสิ มีคำสั่งลงมาให้คุมเข้ม การที่รถหรูมาวิ่งในยามวิกาลแบบนี้มีเหตุให้สงสัย
เบนซ์สีดำ จอดเทียบด่านตรวจ เม่งที่นั่งอยู่ในรถหัวใจเต้นตุบตับ ทำไมดวงซวยแบบนี้วะ ถ้าไอ้ตำรวจพวกนี้รู้ว่าเขากำลังทำอะไร เป็นเรื่องใหญ่แน่
สองตำรวจเดินส่องไฟฉายมาที่ประตูฝั่งคนขับ กระจกรถค่อย ๆ เลื่อนลง ปรากฏใบหน้าของชายหนุ่มอายุราวยี่สิบห้า “สวัสดีครับ ขอดูใบอนุญาตขับขี่ด้วย” จ่าหมูว่า
“บ...ใบขับขี่?” เม่งมีทีท่าตื่นตระหนก มือสั่นผับ ๆ ระหว่างหยิบบัตรออกจากกระเป๋า “น...นี่ครับ”
จ่าหมูรับบัตรมา ส่องไฟฉายมองอยู่สักพัก
เม่งรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก แบบนี้ไม่ดีเลย หากอยู่นานเขาซวยแน่ “เออ ว่าแต่พี่เรียกผมเรื่องอะไรเหรอครับ”
“ก็สุ่มตรวจตามปกติแหละน้อง ไม่มีอะไรหรอก” จ่าเฉื่อยบอก
จ่าหมูเงยหน้า ดูเหมือนจะไม่เจออะไรน่าสงสัย “น้อง พี่ขอตรวจกระโปรงหลังหน่อยนะ”
“หืม...” เม่งตาโต “ท...ทำไมล่ะพี่”
“โธ่...น้อง พี่รู้ว่าเสียเวลา แต่น้องเข้าใจพี่หน่อยนะ ไม่ได้ดูข่าวเหรอ ที่มีเฮโรอีนล็อตใหญ่หลุดเข้ามาในประเทศของเราน่ะ ตอนนี้เขาเข้มกันทุกด่าน” ว่าแล้วก็หันไปพยักหน้าให้คู่หู
จ่าเฉื่อยเดินไปด้านหลัง ลูบท้ายกระโปรงรถหรูเบา ๆ ไม่บ่อยนักที่ได้ตรวจค้นรถแบบนี้ “เปิดกระโปรงด้วยครับ”
“ค...ครับ...” เม่งล้วงมือเข้าใต้เบาะ ควานหาปุ่มเปิดกระโปรงหลัง
จ่าเฉื่อยยืนรออยู่ครู่หนึ่ง กระโปรงก็ค่อย ๆ ถูกยกขึ้น เขารีบส่องไฟฉายค้น
“แล้วนี่มาจากไหนเหรอครับ” จ่าหมูถามระหว่างรอ
“เอ่อ...ลาดพร้าวครับ”
“หืม ทำไมมาไกลจังล่ะ ดึก ๆ แบบนี้ จะไปไหนเนี่ย”
“จะกลับบ้านครับ เพิ่งออกมาจากบ้านเพื่อน”
“อ๋อ ไปบ้านเพื่อนมา แล้วกินอะไรมาหรือเปล่า”
“เอ่อ...” เม่งคิดว่าตำรวจหมายถึงสุรา “ป...เปล่านะครับ”
แต่จ่าทำท่าเหมือนไม่เชื่อ “ไม่ได้แตะเลยเหรอครับ...”
“พี่หมู!” จู่ ๆ ก็มีเสียงดังจากคู่หู “พ...พี่!”
เรื่องเขย่าขวัญ : อะไรในกระโปรงรถ
‘เม่ง’ นั่งบังคับอยู่หลังพวงมาลัย ตลอดทางเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ไม่ได้ตื่นเต้นเพราะการขับรถหรู แต่เป็นเพราะสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ในขณะนี้ต่างหาก เขาต้องการหนีออกจากเมืองนี้ให้เร็วที่สุด ต้องไปถึงที่หมายก่อนพระอาทิตย์ขึ้น ด้วยความเร็วของเบนซ์ดำคันนี้ เม่งมุ่งทะยานโดยไม่มีใครสามารถหยุดได้ นอกเสียจาก...
‘จ่าหมู’ กับ ‘จ่าเฉื่อย’ สองตำรวจจราจร โบกมือเรียกเบนซ์สีดำคันนั้น อันที่จริงทั้งสองก็ไม่อยากยุ่งกับคนที่ขับรถหรูเหล่านี้หรอก กลัวจะไปเจอพวกเจ้ากรมฯ นายพล ลูกท่าน หลานเธอ เดี๋ยวจะซวยเปล่าๆ แต่เบื้องบนน่ะสิ มีคำสั่งลงมาให้คุมเข้ม การที่รถหรูมาวิ่งในยามวิกาลแบบนี้มีเหตุให้สงสัย
เบนซ์สีดำ จอดเทียบด่านตรวจ เม่งที่นั่งอยู่ในรถหัวใจเต้นตุบตับ ทำไมดวงซวยแบบนี้วะ ถ้าไอ้ตำรวจพวกนี้รู้ว่าเขากำลังทำอะไร เป็นเรื่องใหญ่แน่
สองตำรวจเดินส่องไฟฉายมาที่ประตูฝั่งคนขับ กระจกรถค่อย ๆ เลื่อนลง ปรากฏใบหน้าของชายหนุ่มอายุราวยี่สิบห้า “สวัสดีครับ ขอดูใบอนุญาตขับขี่ด้วย” จ่าหมูว่า
“บ...ใบขับขี่?” เม่งมีทีท่าตื่นตระหนก มือสั่นผับ ๆ ระหว่างหยิบบัตรออกจากกระเป๋า “น...นี่ครับ”
จ่าหมูรับบัตรมา ส่องไฟฉายมองอยู่สักพัก
เม่งรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก แบบนี้ไม่ดีเลย หากอยู่นานเขาซวยแน่ “เออ ว่าแต่พี่เรียกผมเรื่องอะไรเหรอครับ”
“ก็สุ่มตรวจตามปกติแหละน้อง ไม่มีอะไรหรอก” จ่าเฉื่อยบอก
จ่าหมูเงยหน้า ดูเหมือนจะไม่เจออะไรน่าสงสัย “น้อง พี่ขอตรวจกระโปรงหลังหน่อยนะ”
“หืม...” เม่งตาโต “ท...ทำไมล่ะพี่”
“โธ่...น้อง พี่รู้ว่าเสียเวลา แต่น้องเข้าใจพี่หน่อยนะ ไม่ได้ดูข่าวเหรอ ที่มีเฮโรอีนล็อตใหญ่หลุดเข้ามาในประเทศของเราน่ะ ตอนนี้เขาเข้มกันทุกด่าน” ว่าแล้วก็หันไปพยักหน้าให้คู่หู
จ่าเฉื่อยเดินไปด้านหลัง ลูบท้ายกระโปรงรถหรูเบา ๆ ไม่บ่อยนักที่ได้ตรวจค้นรถแบบนี้ “เปิดกระโปรงด้วยครับ”
“ค...ครับ...” เม่งล้วงมือเข้าใต้เบาะ ควานหาปุ่มเปิดกระโปรงหลัง
จ่าเฉื่อยยืนรออยู่ครู่หนึ่ง กระโปรงก็ค่อย ๆ ถูกยกขึ้น เขารีบส่องไฟฉายค้น
“แล้วนี่มาจากไหนเหรอครับ” จ่าหมูถามระหว่างรอ
“เอ่อ...ลาดพร้าวครับ”
“หืม ทำไมมาไกลจังล่ะ ดึก ๆ แบบนี้ จะไปไหนเนี่ย”
“จะกลับบ้านครับ เพิ่งออกมาจากบ้านเพื่อน”
“อ๋อ ไปบ้านเพื่อนมา แล้วกินอะไรมาหรือเปล่า”
“เอ่อ...” เม่งคิดว่าตำรวจหมายถึงสุรา “ป...เปล่านะครับ”
แต่จ่าทำท่าเหมือนไม่เชื่อ “ไม่ได้แตะเลยเหรอครับ...”
“พี่หมู!” จู่ ๆ ก็มีเสียงดังจากคู่หู “พ...พี่!”