ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า เราไม่ได้ตั้งใจอยากจะเล่าถึงบ้านที่สองเลย เพราะเราเสียสุขภาพจิตมาก ยิ่งคิดยิ่งเครียด เราเคยร้องไห้บ่อยมาก โกรธตัวเองว่าทนไปทำไม เราพิมพ์แล้วลบหลายครั้งมาก แต่ก็มีคนรอบข้างหลายคนอยากให้เราเล่า สุดท้ายเราก็คิดได้ว่า เราควรให้อภัยตัวเองอะไรที่ผิดพลาดไปแล้ว ก็ให้เป็นประสบการณ์ชีวิต
สำหรับใครที่ยังไม่ได้อ่านตอนแรกนะคะ
https://m.ppantip.com/topic/40206790?
บ้านที่สองที่เรามาอยู่ มีเด็กเล็กอายุขวบกว่าๆที่เราต้องดูแล พ่อทำงานนอกบ้าน แม่ทำงานที่บ้านมีธุรกิจส่วนตัว บ้านนี้มีหมา2ตัว กระต่าย2ตัว
จากที่สัมภาษณ์ โฮสดูใจดี บอกทำงานแค่6ชม. ไม่มีอะไรมาก ทำอาหารไทยทุกเย็นวันอังคาร งานบ้านช่วยกันทำทุกวันศุกร์ ส่วนวันอื่นมีแค่ดูดฝุ่น เน้นเลี้ยงเด็กเป็นหลัก
ออแพร์คนเก่าจะอยู่สอนงานเราก่อน1เดือน เราได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างจากที่ออแพร์คนก่อนสอน ที่เกี่ยวกับการเลี้ยงเด็กเล็ก
จำได้ว่า ตอนมาแรกๆ เรากับออแพร์คนก่อนต้องวิ่งไล่จับน้องมาอาบน้ำ เปลี่ยนแพมเพิส เพราะน้องถ่ายใส่แพมเพิส เลอะไปหมด
อาทิตย์แรกทุกอย่างดูยาก แต่พอผ่านไป ทุกอย่างก็กลายเป็นความเคยชิน น้องเป็นเด็กน่ารัก เลี้ยงง่าย
เราจะเริ่มงาน 9 โมง เตรียมอาหารเช้าให้น้อง ชงชาให้น้องพาน้องแปรงฟัน แต่งตัวเปลี่ยนแพมเพิสให้น้อง เล่นกับน้อง พาน้องอ่านหนังสือ พอใกล้เที่ยง อุ้มน้องใส่รถเข็น พาไปเดินเล่นข้างนอก แล้วน้องก็จะหลับ เราก็ต้องอุ้มน้องไปที่เตียง ช่วงที่น้องนอน เราก็ต้องดูดฝุ่นห้องนั่งเล่น ห้องครัว และพรมหน้าบ้าน เราต้องรีบทำให้เสร็จ จะได้มีเวลาทานข้าว และเตรียมอาหารให้น้อง
เรามีเวลาพักแค่แปปเดียว ต้องเฝ้าจอ Baby Monitor ตลอดเวลา พอน้องตื่น บางครั้งน้องก็ร้องไห้ ก็ต้องทำให้น้องหยุดร้อง แล้วพาทานอาหารเที่ยง และดูการ์ตูน เราก็ทำกิจกรรม เล่นกับน้องจน หนึ่งทุ่ม บางครั้งก็สองทุ่ม เราก็ชงชา อาบน้ำ เปลี่ยนแพมเพิสให้น้อง แต่งตัวให้น้องเตรียมเข้านอน แม่น้องจะเป็นคนพาเข้านอน
กว่าจะได้ทานอาหารเย็นก็ 3 ทุ่ม บางวันก็ 4-5 ทุ่ม ขึ้นอยู่กับโฮส ออแพร์ต้องทานพร้อมโฮส
พออ่านมาถึงตรงนี้ ทุกคนคงรู้ใช่มั้ยคะว่า เราทำงานชั่วโมงเกิน แต่โฮสก็พูดตลอดว่า เราเป็นหนึ่งในสมาชิกครอบครัว ก็ต้องช่วยกัน...
แต่การทำงานชม.เกิน เป็นแค่จุดเริ่มต้นของปัญหาค่ะ
ตอนที่เรามาแรกๆออแพร์คนเก่ายังอยู่ โฮสแม่ก็พาเราไปทำเอกสาร และ สมัครเรียนภาษา เป็นที่เรียบร้อย พอถึงวันไปเรียน โฮสแม่ก็ไปส่ง พอเรียนเสร็จ อาจารย์ก็เหมือนจะให้การบ้าน เราเลยไม่กล้าออกจากห้อง เพราะเพื่อนคนอื่นก็ยังนั่งที่โต๊ะอยู่ โฮสแม่ก็โทรตาม แต่เรายังรับโทรศัพท์ไม่ได้เพราะอาจารย์พูดอยู่ ผ่านไป 10 นาที อาจารย์ก็ปล่อยออกจากห้อง เราเลยเดินมาที่รถ โฮสแม่หน้าตึงมาก ไม่พูดอะไร ออแพร์คนเก่าก็พูด(ใส่อารมณ์) ว่า พอเลิกปุ๊บก็รีบเช็คชื่อแล้วออกมาเลย จะไปนั่งรอทำไม อาจารย์ชอบโม้
เราสัมผัสได้ถึงบรรยากาศตึงเครียดในรถ แค่มาช่วงแรกก็อึดอัดแล้ว พอไปถึงบ้าน เย็นวันนั้น เรากับออแพร์คนเก่าต้องทำอาหารเย็น โฮสแม่ไม่พูดกับเราเลย..
พอเช้าวันต่อมา โฮสแม่พาไปทำเอกสารต่อ พอทำเสร็จ จู่ๆโฮสแม่ก็ถามเราว่า ทำไมเมื่อวานเธอมาสายและไม่รับโทรศัพท์ เราก็บอกไปว่าอาจารย์กำลังพูดอยู่ และ ฉันคิดว่าอาจารย์กำลังจะสั่งการบ้าน ... แล้วโฮสแม่ก็เงียบไป
หลังจากออแพร์คนเก่าออกไป เราก็ทำงานคนเดียว ก็รับรู้ได้ว่า งานหนักเหมือนกันนะ และ เราก็ไม่คิดมาก่อนว่า การเป็นออแพร์งานมันจะหนักขนาดนี้ เราไม่กล้าบ่น และ ไม่อยากเล่าให้ใครฟังเลย เพราะทุกคนก็จะบอกว่า นี่แหละชีวิตออแพร์ คาดหวังอะไรมาก? คนอยู่ไม่ได้คือคนไม่มีความอดทน ไม่รู้จักปรับตัว
แต่เราไม่เคยรู้สึกแบบนั้นเลย เราทำได้แค่บ่นในทวิตเตอร์ ถ้าใครติดตามเรามาตลอด คงจะเห็นว่า เราบ่นแทบทุกวันตอนนี้ทุกครั้งที่เราย้อนกลับไปอ่าน เราสัมผัสได้ถึงพลังลบ เราไม่มีความสุขเลย ณ ช่วงเวลานั้น
เราก็ทำงานเต็มที่ เลี้ยงน้อง แต่มันก็ไม่เพียงพอสำหรับโฮสแม่ ในขณะที่เราเล่นกับน้อง เราก็มักจะโดนโฮสแม่เรียกไปด่า ว่า ทำไมปล่อยให้ห้องครัวรก โฮสแม่ก็มักจะพูดว่า "เธอเห็นอะไรมั้ย(พร้อมชี้นิ้วไปที่จุดสกปรก)" เพราะโฮสแม่เป็นคนรักความสมบูรณ์แบบ เป็นคนย้ำคิดย้ำทำและเอาแต่ใจตัวเอง เป็นที่ตั้ง โลกต้องหมุนรอบตัวเอง
อ่างล่างจานก็ต้องแห้งสะอาด ต้องลงน้ำยาทุกวัน จานช้อนส้อมห้ามวางผึ่งไว้ ต้องเช็ดให้แห้งแล้วรีบเก็บเข้าตู้ เตาแก๊สไฟฟ้าก็ต้องเช็ดๆๆๆๆให้เงา และอะไรหลายๆอย่าง...
เราก็ทำเท่าที่เราจะทำได้ เพราะเราไม่ใช่หุ่นยนต์ บางอย่างเค้าทำเองได้แต่เค้าไม่ทำเช่น แก้วกาแฟ ดื่มเสร็จก็วางไว้ทั่วบ้าน ไม่ยอมเอาเข้าเครื่องล้างจาน พอเห็นว่าสกปรกก็มาว่าออแพร์ พอแย้งกลับก็อ้างความเป็นครอบครัว
เราโดนด่าบ่อยมาก โดนด่าเยอะที่สุดในชีวิต โดนด่าเรื่องงานบ้าน เราไม่แคร์ถ้าใครจะมาบอกเราว่า "ก็เธอมันคุณหนูอยู่บ้านไม่ทำอะไร งานบ้านแค่นี้เธอเลยทำไม่ได้" แต่นี่คือหน้าที่ออแพร์หรอ????? ฉันต้องทำด้วยหรอ????? ฉันไม่ได้ถูกฝึกให้มาเป็นแม่บ้านนะ ฉันมาเลี้ยงเด็ก และออแพร์ไม่ใช่ แม่บ้าน
บางครั้งขึ้นมาทำงาน9โมงก็โดนด่า "ทำไมเธอไม่มีน้ำใจ เอาตะกร้าผ้าขึ้นมาให้ฉัน รู้มั้ยว่าออแพร์คนเก่าเค้าทำเยอะกว่าเธออีก" บลาๆๆๆ .. ด่าจนด้านชา เวลาโฮสออกไปทำธุระตอนเช้า กลับมาบ้าน ก็โดนเรียกมาด่าว่า ทำไมบ้านสกปรก ถ้าฉันกลับมาบ้าน บ้านต้องสะอาด
นอกจากโดนด่าแล้ว ก็ลามปามมาที่ครอบครัวเรา โฮสแม่ชอบมาส่อง facebook เรา คือเราชอบเที่ยวต่างประเทศ ไปหลายที่ และเคยไป work and travel ที่ อเมริกา
โฮสแม่ตึงใส่เราตลอด ทั้งๆที่เราก็เลี้ยงลูกให้เค้าทั้งวัน เย็นวันหนึ่ง ตอนน้องเข้านอน โฮสแม่ก็มานั่งคุยกับเราว่า แกเป็นคนรักสะอาดแค่ไหนแกไม่เหมือนผู้หญิงเยอรมันคนอื่น แกเป็นสวยแต่งตัวเปรี้ยว บลาๆ แล้วมีการมาถามเรื่องที่เราไป w&t ว่างั้นแสดงบ้านเธอก็รวยซิ ถึงไปอเมริกาได้ แล้วเธอมาเป็นออแพร์ทำไม
เราก็บอกไป ว่า เราอยากมาเที่ยว มาหาประสบการณ์ และบ้านเราก็ไม่ได้รวย
โฮสพ่อถามเราว่า แล้วทำไมทำไมพ่อแม่เธอไม่มาเยี่ยมที่เยอรมันบ้างหละ
เราก็ตอบว่า ทำไมต้องมา
โฮสแม่ก็พูดแทรกว่า อ๋อ เพราะค่าใช้จ่ายเยอะใช่มั้ย
คือต้องการอะไรอะ .....??
หลังๆก็เริ่มวุ่นวาย มาถามเงินเดือนพ่อแม่ มายุ่งทุกอย่างที่เป็นเรื่องส่วนตัว นอกจากครอบครัวก็เรื่อง รูปร่างหน้าตาเราการแต่งตัวเรา ทุกเรื่องในชีวิต ขนาดพ่อแม่คนที่ให้กำเนิดเรามา เค้ายังไม่ทำกับเราขนาดนี้เลย แล้วคนพวกนี้มันเป็นบ้ า อะไร?
โฮสแม่ชอบให้เราทำอะไรเร็วๆ เราทำได้นะคะ แต่การเลี้ยงเด็ก มันจะทำอะไรเร็วๆไม่ได้ ใส่รองเท้าให้น้อง น้องก็ดิ้น เราก็ต้องจับ พอใส่ เราก็ต้องเช็คว่าเท่าน้องพอดีมั้ย ถ้าไม่พอดี น้องก็จะเจ็บ โฮสแม่เคยปล่อยเรากับน้องไว้ที่สนามเด็กเล่น โฮสแม่โทรมาหาเราบอกว่าอีก 7 นาที ฉันจะไปรับ ทุกอย่างต้องเรียบร้อยนะ เอิ่ม 7 นาที...
เรายังเคยโดนแบบ หลังจากอุ้มน้องใส่ car seat พอเราจะเดินมาเปิดประตูอีกฝั่ง โฮสแม่ก็ขับรถไปเลย เพราะหงุดหงิดที่เราทำอะไรช้า???
ตัวเองไม่ทำอะไรเกี่ยวกับลูก มีแต่แต่งหน้าทำผม แต่งตัวเริ่ดๆออกไปรอที่รถ ส่วนออแพร์ก็วิ่งหัวกระเซิง ทำทุกอย่างในบ้าน เพราะน้องก็วิ่งทั่วบ้าน กว่าจะจับมาใส่รองเท้า ใส่เสื้อกันหนาว ใส่รองเท้า ก็เด็กอะ มันต้องใช้เวลา ไหนจะเตรียมกระเป๋าใส่แพมเพิส ใส่ของว่าง ให้น้องอีก รวมถึง บ้านสะอาดรึยัง?
**อ่านต่อในความเห็นนะคะ**
ตั้งใจมาเป็นออแพร์แต่มาเป็นทาสรับใช้แบบงงๆ 2019-2020 (2)
สำหรับใครที่ยังไม่ได้อ่านตอนแรกนะคะ
https://m.ppantip.com/topic/40206790?
บ้านที่สองที่เรามาอยู่ มีเด็กเล็กอายุขวบกว่าๆที่เราต้องดูแล พ่อทำงานนอกบ้าน แม่ทำงานที่บ้านมีธุรกิจส่วนตัว บ้านนี้มีหมา2ตัว กระต่าย2ตัว
จากที่สัมภาษณ์ โฮสดูใจดี บอกทำงานแค่6ชม. ไม่มีอะไรมาก ทำอาหารไทยทุกเย็นวันอังคาร งานบ้านช่วยกันทำทุกวันศุกร์ ส่วนวันอื่นมีแค่ดูดฝุ่น เน้นเลี้ยงเด็กเป็นหลัก
ออแพร์คนเก่าจะอยู่สอนงานเราก่อน1เดือน เราได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างจากที่ออแพร์คนก่อนสอน ที่เกี่ยวกับการเลี้ยงเด็กเล็ก
จำได้ว่า ตอนมาแรกๆ เรากับออแพร์คนก่อนต้องวิ่งไล่จับน้องมาอาบน้ำ เปลี่ยนแพมเพิส เพราะน้องถ่ายใส่แพมเพิส เลอะไปหมด
อาทิตย์แรกทุกอย่างดูยาก แต่พอผ่านไป ทุกอย่างก็กลายเป็นความเคยชิน น้องเป็นเด็กน่ารัก เลี้ยงง่าย
เราจะเริ่มงาน 9 โมง เตรียมอาหารเช้าให้น้อง ชงชาให้น้องพาน้องแปรงฟัน แต่งตัวเปลี่ยนแพมเพิสให้น้อง เล่นกับน้อง พาน้องอ่านหนังสือ พอใกล้เที่ยง อุ้มน้องใส่รถเข็น พาไปเดินเล่นข้างนอก แล้วน้องก็จะหลับ เราก็ต้องอุ้มน้องไปที่เตียง ช่วงที่น้องนอน เราก็ต้องดูดฝุ่นห้องนั่งเล่น ห้องครัว และพรมหน้าบ้าน เราต้องรีบทำให้เสร็จ จะได้มีเวลาทานข้าว และเตรียมอาหารให้น้อง
เรามีเวลาพักแค่แปปเดียว ต้องเฝ้าจอ Baby Monitor ตลอดเวลา พอน้องตื่น บางครั้งน้องก็ร้องไห้ ก็ต้องทำให้น้องหยุดร้อง แล้วพาทานอาหารเที่ยง และดูการ์ตูน เราก็ทำกิจกรรม เล่นกับน้องจน หนึ่งทุ่ม บางครั้งก็สองทุ่ม เราก็ชงชา อาบน้ำ เปลี่ยนแพมเพิสให้น้อง แต่งตัวให้น้องเตรียมเข้านอน แม่น้องจะเป็นคนพาเข้านอน
กว่าจะได้ทานอาหารเย็นก็ 3 ทุ่ม บางวันก็ 4-5 ทุ่ม ขึ้นอยู่กับโฮส ออแพร์ต้องทานพร้อมโฮส
พออ่านมาถึงตรงนี้ ทุกคนคงรู้ใช่มั้ยคะว่า เราทำงานชั่วโมงเกิน แต่โฮสก็พูดตลอดว่า เราเป็นหนึ่งในสมาชิกครอบครัว ก็ต้องช่วยกัน...
แต่การทำงานชม.เกิน เป็นแค่จุดเริ่มต้นของปัญหาค่ะ
ตอนที่เรามาแรกๆออแพร์คนเก่ายังอยู่ โฮสแม่ก็พาเราไปทำเอกสาร และ สมัครเรียนภาษา เป็นที่เรียบร้อย พอถึงวันไปเรียน โฮสแม่ก็ไปส่ง พอเรียนเสร็จ อาจารย์ก็เหมือนจะให้การบ้าน เราเลยไม่กล้าออกจากห้อง เพราะเพื่อนคนอื่นก็ยังนั่งที่โต๊ะอยู่ โฮสแม่ก็โทรตาม แต่เรายังรับโทรศัพท์ไม่ได้เพราะอาจารย์พูดอยู่ ผ่านไป 10 นาที อาจารย์ก็ปล่อยออกจากห้อง เราเลยเดินมาที่รถ โฮสแม่หน้าตึงมาก ไม่พูดอะไร ออแพร์คนเก่าก็พูด(ใส่อารมณ์) ว่า พอเลิกปุ๊บก็รีบเช็คชื่อแล้วออกมาเลย จะไปนั่งรอทำไม อาจารย์ชอบโม้
เราสัมผัสได้ถึงบรรยากาศตึงเครียดในรถ แค่มาช่วงแรกก็อึดอัดแล้ว พอไปถึงบ้าน เย็นวันนั้น เรากับออแพร์คนเก่าต้องทำอาหารเย็น โฮสแม่ไม่พูดกับเราเลย..
พอเช้าวันต่อมา โฮสแม่พาไปทำเอกสารต่อ พอทำเสร็จ จู่ๆโฮสแม่ก็ถามเราว่า ทำไมเมื่อวานเธอมาสายและไม่รับโทรศัพท์ เราก็บอกไปว่าอาจารย์กำลังพูดอยู่ และ ฉันคิดว่าอาจารย์กำลังจะสั่งการบ้าน ... แล้วโฮสแม่ก็เงียบไป
หลังจากออแพร์คนเก่าออกไป เราก็ทำงานคนเดียว ก็รับรู้ได้ว่า งานหนักเหมือนกันนะ และ เราก็ไม่คิดมาก่อนว่า การเป็นออแพร์งานมันจะหนักขนาดนี้ เราไม่กล้าบ่น และ ไม่อยากเล่าให้ใครฟังเลย เพราะทุกคนก็จะบอกว่า นี่แหละชีวิตออแพร์ คาดหวังอะไรมาก? คนอยู่ไม่ได้คือคนไม่มีความอดทน ไม่รู้จักปรับตัว
แต่เราไม่เคยรู้สึกแบบนั้นเลย เราทำได้แค่บ่นในทวิตเตอร์ ถ้าใครติดตามเรามาตลอด คงจะเห็นว่า เราบ่นแทบทุกวันตอนนี้ทุกครั้งที่เราย้อนกลับไปอ่าน เราสัมผัสได้ถึงพลังลบ เราไม่มีความสุขเลย ณ ช่วงเวลานั้น
เราก็ทำงานเต็มที่ เลี้ยงน้อง แต่มันก็ไม่เพียงพอสำหรับโฮสแม่ ในขณะที่เราเล่นกับน้อง เราก็มักจะโดนโฮสแม่เรียกไปด่า ว่า ทำไมปล่อยให้ห้องครัวรก โฮสแม่ก็มักจะพูดว่า "เธอเห็นอะไรมั้ย(พร้อมชี้นิ้วไปที่จุดสกปรก)" เพราะโฮสแม่เป็นคนรักความสมบูรณ์แบบ เป็นคนย้ำคิดย้ำทำและเอาแต่ใจตัวเอง เป็นที่ตั้ง โลกต้องหมุนรอบตัวเอง
อ่างล่างจานก็ต้องแห้งสะอาด ต้องลงน้ำยาทุกวัน จานช้อนส้อมห้ามวางผึ่งไว้ ต้องเช็ดให้แห้งแล้วรีบเก็บเข้าตู้ เตาแก๊สไฟฟ้าก็ต้องเช็ดๆๆๆๆให้เงา และอะไรหลายๆอย่าง...
เราก็ทำเท่าที่เราจะทำได้ เพราะเราไม่ใช่หุ่นยนต์ บางอย่างเค้าทำเองได้แต่เค้าไม่ทำเช่น แก้วกาแฟ ดื่มเสร็จก็วางไว้ทั่วบ้าน ไม่ยอมเอาเข้าเครื่องล้างจาน พอเห็นว่าสกปรกก็มาว่าออแพร์ พอแย้งกลับก็อ้างความเป็นครอบครัว
เราโดนด่าบ่อยมาก โดนด่าเยอะที่สุดในชีวิต โดนด่าเรื่องงานบ้าน เราไม่แคร์ถ้าใครจะมาบอกเราว่า "ก็เธอมันคุณหนูอยู่บ้านไม่ทำอะไร งานบ้านแค่นี้เธอเลยทำไม่ได้" แต่นี่คือหน้าที่ออแพร์หรอ????? ฉันต้องทำด้วยหรอ????? ฉันไม่ได้ถูกฝึกให้มาเป็นแม่บ้านนะ ฉันมาเลี้ยงเด็ก และออแพร์ไม่ใช่ แม่บ้าน
บางครั้งขึ้นมาทำงาน9โมงก็โดนด่า "ทำไมเธอไม่มีน้ำใจ เอาตะกร้าผ้าขึ้นมาให้ฉัน รู้มั้ยว่าออแพร์คนเก่าเค้าทำเยอะกว่าเธออีก" บลาๆๆๆ .. ด่าจนด้านชา เวลาโฮสออกไปทำธุระตอนเช้า กลับมาบ้าน ก็โดนเรียกมาด่าว่า ทำไมบ้านสกปรก ถ้าฉันกลับมาบ้าน บ้านต้องสะอาด
นอกจากโดนด่าแล้ว ก็ลามปามมาที่ครอบครัวเรา โฮสแม่ชอบมาส่อง facebook เรา คือเราชอบเที่ยวต่างประเทศ ไปหลายที่ และเคยไป work and travel ที่ อเมริกา
โฮสแม่ตึงใส่เราตลอด ทั้งๆที่เราก็เลี้ยงลูกให้เค้าทั้งวัน เย็นวันหนึ่ง ตอนน้องเข้านอน โฮสแม่ก็มานั่งคุยกับเราว่า แกเป็นคนรักสะอาดแค่ไหนแกไม่เหมือนผู้หญิงเยอรมันคนอื่น แกเป็นสวยแต่งตัวเปรี้ยว บลาๆ แล้วมีการมาถามเรื่องที่เราไป w&t ว่างั้นแสดงบ้านเธอก็รวยซิ ถึงไปอเมริกาได้ แล้วเธอมาเป็นออแพร์ทำไม
เราก็บอกไป ว่า เราอยากมาเที่ยว มาหาประสบการณ์ และบ้านเราก็ไม่ได้รวย
โฮสพ่อถามเราว่า แล้วทำไมทำไมพ่อแม่เธอไม่มาเยี่ยมที่เยอรมันบ้างหละ
เราก็ตอบว่า ทำไมต้องมา
โฮสแม่ก็พูดแทรกว่า อ๋อ เพราะค่าใช้จ่ายเยอะใช่มั้ย
คือต้องการอะไรอะ .....??
หลังๆก็เริ่มวุ่นวาย มาถามเงินเดือนพ่อแม่ มายุ่งทุกอย่างที่เป็นเรื่องส่วนตัว นอกจากครอบครัวก็เรื่อง รูปร่างหน้าตาเราการแต่งตัวเรา ทุกเรื่องในชีวิต ขนาดพ่อแม่คนที่ให้กำเนิดเรามา เค้ายังไม่ทำกับเราขนาดนี้เลย แล้วคนพวกนี้มันเป็นบ้ า อะไร?
โฮสแม่ชอบให้เราทำอะไรเร็วๆ เราทำได้นะคะ แต่การเลี้ยงเด็ก มันจะทำอะไรเร็วๆไม่ได้ ใส่รองเท้าให้น้อง น้องก็ดิ้น เราก็ต้องจับ พอใส่ เราก็ต้องเช็คว่าเท่าน้องพอดีมั้ย ถ้าไม่พอดี น้องก็จะเจ็บ โฮสแม่เคยปล่อยเรากับน้องไว้ที่สนามเด็กเล่น โฮสแม่โทรมาหาเราบอกว่าอีก 7 นาที ฉันจะไปรับ ทุกอย่างต้องเรียบร้อยนะ เอิ่ม 7 นาที...
เรายังเคยโดนแบบ หลังจากอุ้มน้องใส่ car seat พอเราจะเดินมาเปิดประตูอีกฝั่ง โฮสแม่ก็ขับรถไปเลย เพราะหงุดหงิดที่เราทำอะไรช้า???
ตัวเองไม่ทำอะไรเกี่ยวกับลูก มีแต่แต่งหน้าทำผม แต่งตัวเริ่ดๆออกไปรอที่รถ ส่วนออแพร์ก็วิ่งหัวกระเซิง ทำทุกอย่างในบ้าน เพราะน้องก็วิ่งทั่วบ้าน กว่าจะจับมาใส่รองเท้า ใส่เสื้อกันหนาว ใส่รองเท้า ก็เด็กอะ มันต้องใช้เวลา ไหนจะเตรียมกระเป๋าใส่แพมเพิส ใส่ของว่าง ให้น้องอีก รวมถึง บ้านสะอาดรึยัง?
**อ่านต่อในความเห็นนะคะ**