ก่อนอื่นเลยคือเราอยู่วัยเรียน เข้าใจเขานะคะว่าต้องทำงาน ตื่นเช้าก็ต้องออกไปทำงาน บางทีเรายังไม่ทันตื่นเพราะมีเรียนสายๆบางวันก็บ่าย พยายามตื่นเช้ามาตอบแชทแฟน แต่ก็คุยกันแค่1-2ประโยคเอง พักเที่ยงมาเราก็ทักหาคุยกันนิดๆเหมือนตอนเช้า พอตอนเย็นเขาเลิกงานบางวันก็ดึก ถึงบ้านอาบน้ำกินข้าวโทรคุยนิดๆไม่ทันไรเขาก็ง่วงจะนอนคือเรารอเขาทั้งวันเพื่อมาคุยกันตอนกลางคืนแต่ไม่ได้คุย รู้สึกผิดหวังนิดๆแอบน้อยใจแฟนที่เค้าเลือกงานจนเหมือนลืมสนใจแฟนตัวเอง คือผู้หญิงเนาะต้องการได้รับการใส่ใจ ถามไถ่สาระทุกข์สุขดิบเราบ้าง เข้าใจว่าเขาทำงาน เคยคุยกันเรื่องนี้แล้วเขาก็บอกว่าไม่ทำงานจะเอาอะไรมาเลี้ยงเราละ คือแบบไม่ได้ห้ามไม่ให้ทำงาน แค่ขอเวลาคุยกันบ้าง ผู้หญิงก็เหงาเป็นนะเนี้ย