ถุงมือกวีลำดับที่ 10 ของเกมรอบใหม่ สมัยที่ 7 สมัยสุดท้ายแห่งปี 2020 ส่งท้ายสัปดาห์นี้ครับ....^^

เปลี่ยนรูปแบบฉันท์ จาก อินทรวิเชียร์ มาเป็น "วสันตดิลกฉันท์" ฉันท์ชั้นครูซึ่งแต่งยาก ยิ่งแต่งยาวมาก ก็ยิ่งยากมากขึ้น

เนื้อหาที่ จขถม. แต่งมานี่...ทำให้กรรมการเกิดอาการ "จุกในลำคอ" และ "น้ำตารื้น" ขึ้นมาเลยทีเดียว...

เพราะท่านกล่าวถึงการดำเนินเกมถุงมือ ซึ่งกำลังจะ "ปิดเทอม" ในอีกไม่ช้า...

เป็นการกล่าวขอบคุณ ซึ่งซึ้งมาก......

จนต้องหาภาพนี้มาประกอบ เพื่อบรรเทาอาการจุกและรื้นดังกล่าว!


ก็ขอบอก ท่าน จขถม. นี้ว่า "สาธุ...ขอบคุณมากๆ เช่นเดียวกัน" ครับ

เกมถุงมือ จะดำเนินมาถึงตรงนี้ไม่ได้เป็นอันขาด ถ้าไม่มีท่านทั้งหลายร่วมสนุกด้วย

อันที่จริง บทกวีนี้น่าจะเหมาะกับ "วันสุดท้าย" มากกว่า แต่ถ้าให้รอไปถึงวันนั้น เกรงว่าจะนานเกินไป ดีไม่ดี กรรมการอาจลืม หรือทำตกหล่น

เพราะฉะนั้น ก็ให้เป็นบทกวี ปิดท้ายสัปดาห์นี้ก็แล้วกันครับ