ถุงมือกวีที่ 2 เป็นบทกวีของ "คนเหงา" คนหนึ่งครับ ^^

ตามบทกวีที่บรรยาย ได้ความว่า อยู่ต่างประเทศ และห่างไกลจากคนรัก ไปมาหาสู่กัน ก็ลำบาก

แต่ว่า โชคดี ที่ยุคสมัยนี้มี "อินเตอร์เน็ต"

ก็เลย สามารถคุยกันแบบเห็นหน้ากันได้ สบายๆ

บทกวีก็แปลกๆ ครับ ขึ้นต้นเป็นโคลงบทเดียว แล้วตามด้วยกวีอีกชนิดหนึ่ง กรรมการก็คุ้นๆ เหมือนเคยเห็น แต่นึกไม่ออกว่าคืออะไร โคลงโบราณ ? ฉันท์อะไรสักอย่าง ? กาพย์บางชนิด หรือว่าร่ายบางอย่าง ???

ใครรู้ก็บอกด้วยเน้อ ^^