สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอายุ 22 ย่างเข้า 23 แล้ว เรามีครอบครัวที่ดูเป็นครอบครัวที่อบอุ่นมากๆ เพราะพ่อแม่ไม่ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ ไม่ยุ่งการพนัน ทำแต่งานหาเงินให้ครอบครัว คอยรับ-ส่งเรา คอยซัพพอร์ตการเรียน หลายๆคนอาจจะมองว่าครอบครัวของเราอบอุ่น หลายคนต้องการครอบครัวแบบนี้ แต่ลึกๆแล้วเราก็มักเจอปัญหาภายในครอบครัวอยู่บ่อยๆ คือ การที่พ่อแม่เราไม่ปล่อยเราเลย เราไม่เที่ยวกลางคืน เหล้าไม่ดื่ม นานๆทีมีโอกาสไปทริปกับทางวิทยาลัย เราก็อาศัยช่วงนั้นในการสังสรรค์กับเพื่อนบ้าง เป็นเพราะเราเกรงใจพ่อแม่ เราเลยต้องทำลับหลัง แต่เวลาอยู่บ้านเราก็เหมือนเด็กดีคนหนึ่ง เที่ยวก็มักจะเที่ยวกลางวัน นานๆทีไปกินหมูกระทะกับเพื่อน และพ่อจะสั่งให้กลับตรงเวลา บางทีกลับตรงเวลาเกินไป หรือเลยเวลามาสัก 10 นาที ก็บ่นเราด่าเราชุดใหญ่ เอาเรื่องอะไรต่ออะไรมาพูดจนทำให้เรารู้สึกว่าเราแย่ขนาดนั้นเลยหรอ เราทำอะไรผิด ทั้งๆที่เราไม่ได้ไปทำไรผิดมาเลย ออกเที่ยวกลางวันบ่อยก็ไม่ได้ ชอบให้เราอยู่แต่บ้าน อยู่ติดบ้าน เราติดเพื่อนก็ไม่ได้ ไปนอนบ้านเพื่อนก้ไม่ได้ จะทำงานกลุ่มอะไรยากแค่ไหนก็ห้ามกลับบ้านเกิน 6 โมงเย็น อะไรก็ไม่ได้ นั่นนี่ก็ไม่ได้ ต้องฟังคำสั่งเขาเท่านั้น 

ตอนนี้เริ่มจะเข้าวัยทำงานก็เริ่มชี้นิ้วสั่ง ให้เราเรียนต่อสูงๆไปอีก จะได้วุฒิสูงๆ จะได้ไปทำงานที่ได้เงินเดือนสูงๆ มีอาชีพที่เป็นหน้าเป็นตา
เราเข้าใจในความหวังดีของพ่อแม่ แต่บางทีทางที่เราอยากเดิน ไม่ใช่ทางแบบนั้น เราอยากหาความชอบด้วยตัวเราเอง

ปล. เราเป็นคนเกรงใจพ่อแม่ และเห็นใจพ่อแม่ เราไม่กล้าขัดใจเค้า เพราะขี้เกียจทะเลาะ และมีปัญหา เคยอธิบายให้ฟังแต่เค้ากลับมองว่าเรายิ่งโตยิ่งแข็งกับพ่อแม่ เถียงพ่อแม่ ไม่รักพ่อแม่

***ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำยังไง ขอแลกเปลี่ยนความคิดหน่อยค่ะ หรือให้คำแนะนำก็ได้ค่ะ***