คือขอบอกลักษณะของจขกท.ก่อนนะ คือเราเป็นเด็กผู้หญิงม.ปลาย ที่ส่วนสูงประมาณ156 เซน น้ำหนักประมาณ 40-43 ใส่แว่น ผมยาว ภายนอกก็ร่าเริง ยิ้มทั้งวัน ดูไม่ค่อยจะคิดมากเรื่องอะไรเลย แต่อีกตัวตนก็คือโลกส่วนตัวก็สูงนิดนึง ไม่เคยเชื่อใจคัยรวมทั้งตัวเองก็ด้วย คิดมากจนผมจะฟูแล้ว 555 ใจร้อน รวมๆก้คือตรงข้ามกับตัวตนที่แสดงออก เพราะเหมือนเราอยากให้คนรอบๆตัวยิ้มเราก็เรย พยายาม เล่นมุกที่มันแปก จะชอบพยายามทำให้คนรอบตัวยิ้ม
ส่วนมากเราจะมองแบบทั้งผช.หรือผญ. เราอยากปกป้องเขา ไม่อยากให้เขาต้องเจอกับอะไรที่มันไม่ดีหรือเผชิญกับอะไรแค่คนเดียว
มันแบบเป็นฟิลที่เห็นแล้วรู้สึกว่าอยากปกป้องไม่อยากให้ใครมาทำร้าย
ต่อให้เขาเป็นผช.ที่ตัวโต มีกล้ามดูแข็งแรง หรือตัวเล็กน่ารัก มันก็เหมือว่าอยากเป็นคนดูแลไม่อยากให้เจอกับโลกความจริงที่มันโหดร้าย แต่ก็คงทำไมได้อย่างน้อยก็คอยให้กำลังใจคนๆนั้น แต่บางครั้งเราก็รู้สึกว่าอยากให้เขาปกป้อง ดูแลเราบ้างเหมือนกันแต่ไม่จำเป็นต้องมากมายอะไร 

ขอบ่นเรื่องตัวเองก่อนนะ
ตอนม.ต้นเราเคยมีแฟนเป็นผู้ชายที่ภายนอกดูแข็งแรง ไม่สนอะไรเลยนอกจากคนในครอบครัวหรือเพื่อนที่สนิท แต่เป็นคนที่ให้ความสำคัญกับเพื่อนมาก อยู่ๆเราก็ได้คุยกันแล้วก็คบกัน หลายๆเรื่องในบางครั้งมันทำให้เรารู้สึกว่า ความจริงเขาเป็นคนที่จะบอกว่าอ่อนแอก็ไม่ใช่ แข็งแรงก็ยังไม่ใช่ เขาเป็นคนที่มีความสัมพันธ์กับครอบครัวไม่ค่อยดีแต่ก็ไม่ถึงขั้นแตกแยกแค่ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน ปมกับแฟนเก่า หลายๆอย่างที่เขาสร้างขึ้นเพื่อปกป้องตัวเอง มันทำให้เขามีลักษณะนิสัยแบบนั้น เราก็เข้าใจแล้วก็ค่อยๆให้กำลังใจ ช่วยเขา จนเขากลับมาเป็นคนที่ร่าเริงเหมือนตอนเด็ก  ความสัมพันธ์กับครอบครัวก็ดีขึ้น เขาหันมาต้องใจเรียนมากขึ้น พ่อแม่ของเรารับรู้ทุกอย่างไปได้ดี แต่ตอนม.ปลายเราสอบได้รร.ที่เป็นรร.ประจำ แรกๆมันก็ยังดี แต่พอม.4เทอม2งานเราหนักขึ้นมาก +กับช่วงกีฬาสี ซึ่งรร.แระจำมันก้จะเรียนปกติแล้วซ้อมตอนเย็นจน2ทุ่ม3ทุ่ม
ซ้อมเสร็จก็ประชุมหอ อาบน้ำ ทำการบ้าน นอนเลยทำให้ไม่ค่อยมีเวลาได้คุยกันแต่ก้จะทักไว้แล้วมาตอบหรือดูอีกทีตอนที่ว่าง จนอยู่ๆวันหนึ่งเขาก็ทักมาบอกว่าถ้าไม่ตอบภายใน 2ชม. คือเลิกกัน ประเด็นคือวันนั้นเราตื่นตอนเที่ยงรีบวิ่งไปอาบน้ำ กินข้าว ไปซ้อมกีฬาสีต่อเลย ด้วยความที่ไม่เปิดเน็ตไว้ก็ไม่รู้อะไรเลย ตอนที่พี่เขาปล่อยให้พักก็พึ่งจะรู้ตอนนั้นน่าจะเกินมาประมาณ30นาทีมั้ง เราก็งงเลย ทักไปโทรไปยังงัยก็ไม่ตอบ จนเพื่อนสงสัยแล้วเพื่อนก็เอาโทรสับไปดูแล้วเก็บไว้ (ตัวเราในสายตาเพื่อนคือเหมือนน้องเล็กของห้องที่ดูไม่ค่อยรู้จักโลกภายนอกเท่าไหร่ ดูแบบบ้าบอ ยิ้มตลอดเวลา ปล.ความจริงเราเป็นคนที่รู้สึกว่าเชี่ยญชาญกับโลกภายนอกอยู่นะ) เพื่อนก็บอกให้ใจเย็น แล้วค่อยคุยกันอีกทีตอนพักซ้อมซึ่งก็คืออีก2ชม. ตอนแรกก็ดีๆอยู่ๆใจก็เริ่มเสียร้องไห้กลางแสตนเฉยเลย รุ่นพี่นี่งงเลย รุ่นน้องก็หันมามองนิดหน่อยเเล้วก็หันกลับไป พอรู้ตัวก็เรยพยายามหยุดร้อง พอถึงเวลาพักเพื่อนก้ลากไปห้องน้ำเลย สรุปแล้วคุยกันไปคุยกันมาก็คือ เลิกกัน เขาคิดว่าเรามีคนอื่น เราไม่ค่อยได้ดูแลเขามากเหมือนเมื่อก่อน พูดไม่เข้าใจกัน เราก็ผิดที่ไม่มีเวลาให้
แต่ก็นั่นแหละคิดย้อนกลับไปก็ไม่รู้จะเส้าหรือขำตัวเองก่อนดี555

รวมๆแล้วเราก็มีความสุขดูแลเขาได้ ถ้าย้อนเวลากลับไปก็คงให้มันเป็นแบบเดิม คิดว่าน่าจะทำให้เขาดีขึ้น เพราะปัจจุบันเขาก็คบกับคนอิ่นได้เหมือนคนทั่วไปแล้ว 

กลับมาเข้าที่หัวข้อกระทู้ 
เพราะภาพลักษณ์ภายนอกที่แสดงออก รูปร่าง หลายๆของเรา
ทำให้คนอื่นมองว่าเราแปลกเพราะว่าเราจะประกาศตนอยู่เสมอว่า 
เราเป็นไบ เป็นคนที่อยากดูเเล มากกว่าอยากถูกดูแล
เพื่อนก็จะแย้งตลอดว่าฝันอยู่หรออะไรประมาณนั้น
เลยสงสัยว่าทำไมการที่ผู้หญิงแบบเราเนี่ยอยากดูแลผู้ชาย ที่ตัวโตหรือตัวเล็กน่ารักเนี่ย มันแปลกหรอ. แล้วก็อยากถามว่าผช.คิดยังไงกับการที่ผู้กญิงก็อยากดูแลผู้ชายเหมือนที่ผู้ชายดูแลผู้หญิงบ้าง แม้มันอาจจะทำได้ไม่เท่ากับที่ผู้ชายดูแลผู้หญิงก็เถอะ
ปล.เราไม่ได้หมายถึงว่าผู้ชายดูเเลตัวเองไม่ได้ แต่เราอยากคอยช่วยเหลือไม่ให้ผู้ชายต้องเผชิญคนเดียวอ่ะ