ชื่อหัวข้อกระทู้ยังไม่ค่อยตรงกับความรู้สึกเท่าไหร่ เพราะเราก็ยังคงสับสนค่ะ ว่าจะตั้งชื่อหัวข้อว่าอะไรดี...
.
.
.
เข้าเรื่องค่ะ
เราแอบชอบรุ่นพี่คนนึงมา 3ปีแล้ว ก็คุยกันเรื่อยๆตามประสาคนรู้จัก แต่ไม่ได้สารภาพกับเขาไปสักที แต่เหมือนเขาจะรู้นะคะว่าเราชอบเขา ไม่รู้เขาอ่อยเราหรือให้ความหวังเรามั้ย ช่วงเวลานั้นเขายิ่งทำให้เรารู้สึกกับเขามากขึ้น เขาคอยช่วยเหลือเราแทบทุกอย่างที่เขาพอจะช่วยได้ คอยให้คำปรึกษา คอยเอาใจใส่ จนเรารู้สึกว่าเอาล่ะ ฉันเลือกคนนี้ มันคือความรักแน่ๆ (จริงๆความรู้สึกเราตอนนั้นมันลึกซึ้งมากนะคะ ถ้าให้พูดหมดมันจะยาวเกินไป แต่ถ้าคุณเคยรักใครสักคนคุณต้องเข้าใจแน่นอน อารมณ์ที่รู้สึกว่าคนนี้แหละใช่!) จนเราคิดว่า เราต้องหาโอกาสบอกชอบพี่เขาให้ได้!
.
.
จนวันนึงเราได้รู้จักน้องคนนึงค่ะ เขาเข้ามาทักเรา ตอนแรกๆเราก็ไม่อะไรหรอก แต่แอบชื่นชมเขานะคะในฐานะรุ่นน้องคนนึง จนคุยกันไปมา เราได้เห็นมุมมองของเขามากขึ้น จนรู้สึกตกหลุมรักเขาแบบรู้ตัวนะคะ..(เพราะไทป์เรา ชอบคนประมาณนี้)แต่ก็เพิ่งรู้ค่ะ ว่าเขาเป็นแบบที่เราชอบด้วย เลยกลายเป็นว่าเรามีความรู้สึกดีๆกับน้องเขาไปด้วย จนเราไม่อยากที่จะรู้จักเขาไปมากกว่านี้ เพราะกลัวใจตัวเองค่ะ อีกอย่างคือตั้งใจจะสารภาพชอบกับรุ่นพี่คนนั้นด้วย รู้ตัวค่ะว่าเริ่มรู้สึกกับน้องคนนั้นแต่ก็พยายามหักห้ามใจตัวเองอยู่
จนวันนึงพี่เขาเป็นฝ่ายบอกชอบเราก่อนค่ะ เราอึ้งมากๆ แอบดีใจด้วย เขินๆ แล้วพี่เขาก็ขอเราเป็นแฟน เรายังไม่ตอบรับค่ะ (แต่การกระทำพี่เขานิแฟนแล้วนะคะ) นาทีนั้นที่ต้องตอบเรากลับลังเลค่ะ ทั้งๆที่ถ้าเป็นแต่ก่อน..หรือก่อนที่เราจะรู้จักกับน้องคนนั้น เราคงตอบรับพี่เขาไปแล้ว แต่ตอนนี้เรากลับตอบไปว่าขอเราคิดดูอีกทีก่อน..
เราตั้งใจจะเลือกพี่เขาค่ะ เพราะมีเหตุผลมากมายที่พี่เขาสมควรได้รับความรัก ตอนนั้นแค่คิดเหตุผลพวกนั้นก็ใจสั่นแล้ว แต่กับน้องคนนั้นเรากลับใจสั่นได้โดยไม่มีเหตุผล น้องเขาแทบไม่ได้เทคแคร์เราเหมือนพี่เขาด้วยซ้ำ แต่เรากลับหวั่นไหวได้ เลยคิดว่าเหตุผลที่เราเลือกพี่เขานิมันเป็นเหตุผลมากเกินไปรึป่าวนะ เพราะความรักมันต้องใช้ใจไม่ใช่หรอ
กระทู้นี้เลยสับสนนิดหน่อยค่ะ เพราะไม่รู้ว่าต้องการจะตัดใจจากน้องเขา หรือต้องการจะกลับไปรู้สึกเหมือนเดิมกับพี่เขา(แต่ในที่นี้ก็ไม่ใช่หมดใจจากพี่เขาแบบเด็ดขาดเลยนะคะ เพราะเวลาคนอื่นเข้าใกล้พี่เขา นิก็ยังแอบหวงพี่เขาอยู่) จะตัดใจจากน้องคนนั้นมันก็รู้สึกไม่อยากจะตัดเพราะชอบความรู้สึกแบบนี้เหลือเกิน น้องเขาสดใส มันทำให้ยิ้มได้ มันรู้สึกหัวใจไม่ได้กระชุ่มกระชวยแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ หรือเพราะเราแอบชอบพี่เขามานานแล้วรึป่าวไม่รู้ความรู้สึกมันเลยลดลง
จริงๆทั้งสองคนนี้ตรงสเปคเราเลยค่ะ แต่แตกต่าง ที่ผ่านมาพี่เขาทำให้เรารู้ว่ารักเป็นยังไง จริงๆเราอาจจะไม่รู้ก็ได้ค่ะว่าความรักคืออะไร แต่เรารู้สึกว่าเป็นพี่เขานิแหละ ตลอดเวลาพอเราได้แอบชอบพี่เขาแล้ว เราก็ไม่เคยมองใครเลยนะคะ ไม่เคยเปิดโอกาสให้ใครเลยนอกจากพี่เขา ตอนที่แค่ได้คุยกัน ตอนถูกพี่เขาเอาใจใส่ ตอนที่พี่เขาคอยมาช่วยเหลือเรากลับรู้สึกว่าเราถูกพี่เขารักด้วย เลยแน่ใจว่าเราต้องเลือกคนนี้ แล้วพี่เขาก็มาขอเราเป็นแฟนจริงๆ
แต่กับน้องคนนั้นไม่ได้รู้สึกหรอกว่าน้องเขาจะชอบตัวเอง แต่เรากลับชอบน้องเขานิสิ มันไม่ใช่ความรัก มันคือความหลง เราโดนความหลงครอบงำจิตใจจนจะลืมพี่เขาแล้วค่ะ คือมันไม่อยากรู้สึกแบบนี้อะค่ะ เพราะพี่เขาก็ดีมากเหลือเกิน จริงๆถ้าตอบตกลงเป็นแฟนพี่เขาเราก็ไม่รู้สึกผิดกับน้อง แต่เราว่าถ้าเราเป็นแฟนพี่เขาแล้ว เรายังรู้สึกดีกับน้องคนนั้น ไม่อยากรู้สึกผิดกับพี่เขาค่ะ เราสับสนหัวใจตัวเองมาก จนเราไม่อยากจะเลือกใครเลยแล้วไม่อยากรู้จักทั้งสองคนเลยค่ะ อยากหายหน้าไปจากสองคนนี้สักพัก แต่มันทำไม่ได้ ในเมื่อเราต้องติดต่องานกัน
.
.
รู้ทั้งรู้ค่ะ ว่ามันคือความหลง เคยได้ยินคำที่ว่า "ถ้าเกิดเรารักสองคนพร้อมกัน ให้เลือกคนที่2 เพราะถ้ารักคนแรกมากพอ คนที่2 จะไม่โผล่มา" แต่เราก็ไม่เห็นว่าคนที่2 (น้องคนนั้น)จะเทคแคร์เราได้ดีกว่า คนแรก(พี่เขา)ตรงไหน แต่ใจตอนนี้รู้สึกอยู่กับคนที่2 มากกว่าค่ะ TT จริงๆตอนที่พี่เขาขอเป็นแฟนเสร็จ พี่เขาก็บอกว่าแอบชอบเรามานานแล้ว คิดอยู่นานมากว่าจะบอกดีมั้ยปรึกษาเพื่อนก็แล้ว เล่าให้เพื่อนฟังจนทุกคน แทบจะรู้จักเราหมดแล้วค่ะ จนต้องมาสารภาพกับเรานิแหละค่ะ เราได้ยินแบบนั้นยิ่งจุกๆเลย
ควรทำยังไงดีหรอคะ? ถ้าเป็นคุณจะทำยังไงดีค่ะ? จะตัดใจจากคนๆนึงรึป่าว? จะเลือกใคร?เพราะอะไร หรือเคยมีประสบการณ์รบกวนแนะนำด้วยนะคะ สับสนใจตัวเองไม่ไหวแล้ว
ปล.อาจจะดูพูดวกวนหน่อยนะคะ ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกตัวเองยังไงจริงๆ ไม่อยากสองใจด้วย เหมือนจะเลือกได้ แต่สุดท้ายก็ยังลังเลแบบไม่มีเหตุผลจนได้
[ Edit :; ] ขออัพความรู้สึกเพิ่มเติมนะคะ เนื่องจากตอบคอมเม้นต์ที่12 ไป เลยจะมาอธิบายความรู้สึกยากเย็นนี้เพิ่มเติมค่ะ
จริงๆกับพี่เขาเรารักพี่เขาที่เข้าใจเราค่ะ เขาพยายามสอนทุกอย่างเพื่อให้เราก้าวหน้าในสิ่งที่หวังไว้ ให้กำลังใจเวลาเราท้อ แต่น้องคนนั้นบางทีที่เราไม่รู้สึกอยากตัดใจจากเขาเป็นเพราะเวลาได้คุย หรือเวลาอยู่กับน้องเขาเรามีแพชชั่นที่อยากทำค่ะ เราเลยแอบชื่มชมน้องเขามั้งคะ ที่ไม่อยากตัดใจเพราะกลัวตัดไปแล้วกลัวแพชชั่นหายไปด้วย
ถ้าเกิดรักคนสองคน จะทำยังไงดีคะ?
.
.
.
เข้าเรื่องค่ะ
เราแอบชอบรุ่นพี่คนนึงมา 3ปีแล้ว ก็คุยกันเรื่อยๆตามประสาคนรู้จัก แต่ไม่ได้สารภาพกับเขาไปสักที แต่เหมือนเขาจะรู้นะคะว่าเราชอบเขา ไม่รู้เขาอ่อยเราหรือให้ความหวังเรามั้ย ช่วงเวลานั้นเขายิ่งทำให้เรารู้สึกกับเขามากขึ้น เขาคอยช่วยเหลือเราแทบทุกอย่างที่เขาพอจะช่วยได้ คอยให้คำปรึกษา คอยเอาใจใส่ จนเรารู้สึกว่าเอาล่ะ ฉันเลือกคนนี้ มันคือความรักแน่ๆ (จริงๆความรู้สึกเราตอนนั้นมันลึกซึ้งมากนะคะ ถ้าให้พูดหมดมันจะยาวเกินไป แต่ถ้าคุณเคยรักใครสักคนคุณต้องเข้าใจแน่นอน อารมณ์ที่รู้สึกว่าคนนี้แหละใช่!) จนเราคิดว่า เราต้องหาโอกาสบอกชอบพี่เขาให้ได้!
.
.
จนวันนึงเราได้รู้จักน้องคนนึงค่ะ เขาเข้ามาทักเรา ตอนแรกๆเราก็ไม่อะไรหรอก แต่แอบชื่นชมเขานะคะในฐานะรุ่นน้องคนนึง จนคุยกันไปมา เราได้เห็นมุมมองของเขามากขึ้น จนรู้สึกตกหลุมรักเขาแบบรู้ตัวนะคะ..(เพราะไทป์เรา ชอบคนประมาณนี้)แต่ก็เพิ่งรู้ค่ะ ว่าเขาเป็นแบบที่เราชอบด้วย เลยกลายเป็นว่าเรามีความรู้สึกดีๆกับน้องเขาไปด้วย จนเราไม่อยากที่จะรู้จักเขาไปมากกว่านี้ เพราะกลัวใจตัวเองค่ะ อีกอย่างคือตั้งใจจะสารภาพชอบกับรุ่นพี่คนนั้นด้วย รู้ตัวค่ะว่าเริ่มรู้สึกกับน้องคนนั้นแต่ก็พยายามหักห้ามใจตัวเองอยู่
จนวันนึงพี่เขาเป็นฝ่ายบอกชอบเราก่อนค่ะ เราอึ้งมากๆ แอบดีใจด้วย เขินๆ แล้วพี่เขาก็ขอเราเป็นแฟน เรายังไม่ตอบรับค่ะ (แต่การกระทำพี่เขานิแฟนแล้วนะคะ) นาทีนั้นที่ต้องตอบเรากลับลังเลค่ะ ทั้งๆที่ถ้าเป็นแต่ก่อน..หรือก่อนที่เราจะรู้จักกับน้องคนนั้น เราคงตอบรับพี่เขาไปแล้ว แต่ตอนนี้เรากลับตอบไปว่าขอเราคิดดูอีกทีก่อน..
เราตั้งใจจะเลือกพี่เขาค่ะ เพราะมีเหตุผลมากมายที่พี่เขาสมควรได้รับความรัก ตอนนั้นแค่คิดเหตุผลพวกนั้นก็ใจสั่นแล้ว แต่กับน้องคนนั้นเรากลับใจสั่นได้โดยไม่มีเหตุผล น้องเขาแทบไม่ได้เทคแคร์เราเหมือนพี่เขาด้วยซ้ำ แต่เรากลับหวั่นไหวได้ เลยคิดว่าเหตุผลที่เราเลือกพี่เขานิมันเป็นเหตุผลมากเกินไปรึป่าวนะ เพราะความรักมันต้องใช้ใจไม่ใช่หรอ
กระทู้นี้เลยสับสนนิดหน่อยค่ะ เพราะไม่รู้ว่าต้องการจะตัดใจจากน้องเขา หรือต้องการจะกลับไปรู้สึกเหมือนเดิมกับพี่เขา(แต่ในที่นี้ก็ไม่ใช่หมดใจจากพี่เขาแบบเด็ดขาดเลยนะคะ เพราะเวลาคนอื่นเข้าใกล้พี่เขา นิก็ยังแอบหวงพี่เขาอยู่) จะตัดใจจากน้องคนนั้นมันก็รู้สึกไม่อยากจะตัดเพราะชอบความรู้สึกแบบนี้เหลือเกิน น้องเขาสดใส มันทำให้ยิ้มได้ มันรู้สึกหัวใจไม่ได้กระชุ่มกระชวยแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ หรือเพราะเราแอบชอบพี่เขามานานแล้วรึป่าวไม่รู้ความรู้สึกมันเลยลดลง
จริงๆทั้งสองคนนี้ตรงสเปคเราเลยค่ะ แต่แตกต่าง ที่ผ่านมาพี่เขาทำให้เรารู้ว่ารักเป็นยังไง จริงๆเราอาจจะไม่รู้ก็ได้ค่ะว่าความรักคืออะไร แต่เรารู้สึกว่าเป็นพี่เขานิแหละ ตลอดเวลาพอเราได้แอบชอบพี่เขาแล้ว เราก็ไม่เคยมองใครเลยนะคะ ไม่เคยเปิดโอกาสให้ใครเลยนอกจากพี่เขา ตอนที่แค่ได้คุยกัน ตอนถูกพี่เขาเอาใจใส่ ตอนที่พี่เขาคอยมาช่วยเหลือเรากลับรู้สึกว่าเราถูกพี่เขารักด้วย เลยแน่ใจว่าเราต้องเลือกคนนี้ แล้วพี่เขาก็มาขอเราเป็นแฟนจริงๆ
แต่กับน้องคนนั้นไม่ได้รู้สึกหรอกว่าน้องเขาจะชอบตัวเอง แต่เรากลับชอบน้องเขานิสิ มันไม่ใช่ความรัก มันคือความหลง เราโดนความหลงครอบงำจิตใจจนจะลืมพี่เขาแล้วค่ะ คือมันไม่อยากรู้สึกแบบนี้อะค่ะ เพราะพี่เขาก็ดีมากเหลือเกิน จริงๆถ้าตอบตกลงเป็นแฟนพี่เขาเราก็ไม่รู้สึกผิดกับน้อง แต่เราว่าถ้าเราเป็นแฟนพี่เขาแล้ว เรายังรู้สึกดีกับน้องคนนั้น ไม่อยากรู้สึกผิดกับพี่เขาค่ะ เราสับสนหัวใจตัวเองมาก จนเราไม่อยากจะเลือกใครเลยแล้วไม่อยากรู้จักทั้งสองคนเลยค่ะ อยากหายหน้าไปจากสองคนนี้สักพัก แต่มันทำไม่ได้ ในเมื่อเราต้องติดต่องานกัน
.
.
รู้ทั้งรู้ค่ะ ว่ามันคือความหลง เคยได้ยินคำที่ว่า "ถ้าเกิดเรารักสองคนพร้อมกัน ให้เลือกคนที่2 เพราะถ้ารักคนแรกมากพอ คนที่2 จะไม่โผล่มา" แต่เราก็ไม่เห็นว่าคนที่2 (น้องคนนั้น)จะเทคแคร์เราได้ดีกว่า คนแรก(พี่เขา)ตรงไหน แต่ใจตอนนี้รู้สึกอยู่กับคนที่2 มากกว่าค่ะ TT จริงๆตอนที่พี่เขาขอเป็นแฟนเสร็จ พี่เขาก็บอกว่าแอบชอบเรามานานแล้ว คิดอยู่นานมากว่าจะบอกดีมั้ยปรึกษาเพื่อนก็แล้ว เล่าให้เพื่อนฟังจนทุกคน แทบจะรู้จักเราหมดแล้วค่ะ จนต้องมาสารภาพกับเรานิแหละค่ะ เราได้ยินแบบนั้นยิ่งจุกๆเลย
ควรทำยังไงดีหรอคะ? ถ้าเป็นคุณจะทำยังไงดีค่ะ? จะตัดใจจากคนๆนึงรึป่าว? จะเลือกใคร?เพราะอะไร หรือเคยมีประสบการณ์รบกวนแนะนำด้วยนะคะ สับสนใจตัวเองไม่ไหวแล้ว
ปล.อาจจะดูพูดวกวนหน่อยนะคะ ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกตัวเองยังไงจริงๆ ไม่อยากสองใจด้วย เหมือนจะเลือกได้ แต่สุดท้ายก็ยังลังเลแบบไม่มีเหตุผลจนได้
[ Edit :; ] ขออัพความรู้สึกเพิ่มเติมนะคะ เนื่องจากตอบคอมเม้นต์ที่12 ไป เลยจะมาอธิบายความรู้สึกยากเย็นนี้เพิ่มเติมค่ะ
จริงๆกับพี่เขาเรารักพี่เขาที่เข้าใจเราค่ะ เขาพยายามสอนทุกอย่างเพื่อให้เราก้าวหน้าในสิ่งที่หวังไว้ ให้กำลังใจเวลาเราท้อ แต่น้องคนนั้นบางทีที่เราไม่รู้สึกอยากตัดใจจากเขาเป็นเพราะเวลาได้คุย หรือเวลาอยู่กับน้องเขาเรามีแพชชั่นที่อยากทำค่ะ เราเลยแอบชื่มชมน้องเขามั้งคะ ที่ไม่อยากตัดใจเพราะกลัวตัดไปแล้วกลัวแพชชั่นหายไปด้วย