เรารู้สึกเป็นภาระของพ่อแม่

เรามีเรื่องจะปรึกษาเราเหนื่อยเหลือเกิน
อย่างที่หัวข้อกล่าวคือเรารู้สึกแย่มากเหมือนกันทีรู้สึกแบบนั้นเราเป็นลูกคนเดียวตอนเด็กอยู่กับพ่ออยู่กับแม่น้อยกว่าพ่อเราชอบใช้คำรุนแรงกับเรามาตั้งแต่เด็กถ้าใครสงสัยว่ามันแรงแค่ไหน ยกตัวอย่าง ลูกนรกอย่างไม่น่าเกิดมาหรอก หรือ ไปตายซะอะ เรารู้นะบางครั้งเราผิดจริงๆแต่เรื่องเล็กน้อยก็ด่าเราเหมือนเราไม่ใช่คนใช้ถ้อยคำรุนแรงตลอด แต่พออยู่หน้าคนอื่นเปลี่ยนเป็นคนละคนเหมือนไบโพล่าเราเรียนก็หนักอยู่แล้วพ่อก็ไม่เคยให้กำลังใจหาเรื่องด่าตลอดไล่เราไปอยู่กับแม่(ประมาณประถมเราย้ายจากตัวจังหวัดมาทำงานอีกทีนึงของจังหวัดอยู่คนละที่กับแม่ตัวเอง)ตลอดเวลาที่เราเริ่มย้ายมาอยู่กับพ่อสองคนเราทะเลาะกันตลอดเรารู้ว่าพ่อสอนเราแต่เค้าสอนด้วยความโกรธแบบรุนแรงเรารู้สึกเหนื่อยมากๆบางคนอาจจะคิดว่าเราเป็นลูกเนรคุณแต่เราโดนคำพูดรุนแรงมาตลอดถามว่าพ่อมีมุมดีไหมมีแต่พอเค้าโกรธเค้าเปลี่ยนเป็นคนละคนพ่อเราชอบมีปัญหาเล็กน้อยเช่นตอนประถมเราไม่ได้ติดกิ๊บไปรรพ่อเราตบหน้าเราก่อนขึ้นรถไปรรซึ่งเค้าก็พูดว่าถ้าในอนาคตเราทำงานเป็นหมอเราลืมมีดไว้ในท้องคนป่วยเราจะทำยังไงเรารู้นะเค้าสอนเราอะเราเคยต่อยเราเคยเอาเท้าเหยียบอกเราตอนทะเลาะกันเคยตบตีเคยขู่ฆ่ามันทำให้เราเครียดทุกครั้งที่ทะเลาะเราเคยคิดฆ่าตัวตายและทุกครั้งที่ทะเลาะเรามักจะโทรไปหาแม่ตลอดแม่เราบอกให้ทนทุกครั้งเค้าบอกเค้าเข้าใจเราเราขอย้ายไปอยู่กับแม่ตอนเรียนจบสมมุติตอนป.5แม่เราก็บอกให้เรารอหน่อยจบป.6ค่อยไปจนมัธยมแม่เราก็บอกทนอีกหน่อยนะทุกปีสุดท้ายเราก็ทนทนมาตลอดทีเรายังอยู่กับพ่อเพราะแม่เราสงสารพ่อที่ไม่มีใครอยู่ด้วยเราเลยอยู่ถามว่าเรารักไหมเราก็รักแต่คือเราเรียนหนักอยู่แล้วเค้ายังหาเรื่องมาใส่หัวเรามาด่าเราเหมือนหมูหมาเค้าบอกว่าเราตายไปไม่มีค่าอะไรด้วยซ้ำเค้าเป็นพ่อมีสิทธิ์จะทำอะไรก็ได้เพราะเค้าทำเราเกิดมาเราเรียนไม่เก่งเค้าก็ด่าเราพอเกรดไม่ดีที่เราเขียนกระทู้นี้เพราะพ่อเราจะให้เราไปอยู่กับแม่แต่มันไม่ใช่ครั้งแรกทุกครั้งที่พ่อเราทำแบบนี้แม่เราก็จะบอกว่าไม่มีเวลาเลี้ยงเราหรอกหลังจากนั้นพอทะเลาะอีกเค้าจะพูดว่าขนาดแม่ยังไม่อยากจะเลี้ยงคิดเอาจะเอาอนาคตไปฝากไว้ให้ผัวเลี้ยงก็ได้นะเราไม่ชอบคำพูดแบบนี้เรารู้สึกไร้ค่าไม่รู้เกิดมาเป็นภาระขอพ่อกับแม่ทำไมเราแค่อยากเรียนจบแล้วหางานทำไม่ต้องขอเงินพ่อแม่แล้วทดแทนบุญคุณแค่นั้น เราว่าเราอยากระบายแค่นี้ดีกว่าขอบคุณที่อ่านความรู้สึกของเราจนจบนะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่