คือในกลุ่มเพื่อนมีกัน 7 คน เพื่อนในมหาวิทยาลัย ขอพูดตรงๆเลยว่าในกลุ่มเราอาจจะมีเงินใช้ในเเต่ละเดือนมากที่สุดเเละดูดีสุดในกลุ่ม จึงทำให้เรารู้สึกว่า เรามักจะถูกคนอื่นๆเบียดเบียน หรือไม่สนใจ เวลาไปเที่ยวที่ไกลๆไม่เคยได้ไปกับเพื่อนหรอก ไปเเต่กับเเฟน เเล้วถ้าชวนชวนเพื่อนมักได้คำตอบที่ว่า " เลี้ยงเหรอ ? " หรือ "เลี้ยงสิ รวยสุด" อึ้งมากอ่ะ ไม่รู้จะตอบยังไง -..- ไปเที่ยวเเต่ละครั้งโดนถามหาของฝากทุกครั้ง เราไปเที่ยวบ่อยก็ต้องคิดตลอดว่าซื้อไรกลับฝากเพื่อนดี เเต่เวลาเพื่อนไป ไม่เคยมีใครมีของฝากติดมือมา เเล้วเราก็ไม่เคยถามไม่เคยขอ เพราะเข้าใจว่าไปเที่ยวไม่จำเป็นต้องมานึกของฝากให้ใครเเค่ใช้เงินไปเที่ยวก็จะหมดอยู่เเล้ว เเละเวลาไปกินอะไรก็เช่นกัน ก็ยังได้ยินคำพวกนี้ในบางเวลา ทำให้เสียความรู้สึกและเหลือทนมาก ซึ่งเราไม่เคยได้รับน้ำใจจากเพื่อนเลย เเต่กลับเป็นเราที่ทำอย่างนั้นเลี้ยงนั้นนี่คนเดียว เเต่ไม่ใช่มื้อใหญ่ๆนะ เเละไม่ใช่บ่อย เเค่เล็กๆน้อยๆเราก็ออกตังค์ให้ เเต่เพื่อนไม่เคยให้เรา เเละทุกๆเดือนเราโดนยืมเงินตลอด ทั้งเพื่อนนอกกลุ่ม เพื่อนในกลุ่ม และไฮไลต์คือเพื่อนในกลุ่มไม่เคยมีคนไหนไม่ยืมเงินเรา บางทีมายืมพร้อมกันทั้งหมด ไม่คิดกันบ้างเหรอว่าถ้ายืมไปเราจะมีเงินใช้มั้ย !? เเละเราไม่เคยยืมเพื่อนเลยเวลาเดือดร้อนเรื่องเงินเราโทรหาเเม่ หรือบางทีก็ยืมน้าๆ อาๆ ของเรา เคยมีอยู่ครั้งหนึ่งที่เเอพธนาคารใช้ไม่ได้หลายวันมากเพราะอะไรไม่รู้ เเล้วเราต้องใช้เงินโอนในตอนนั้นเรามีเเต่เงินสด เราเลยทักหาเพื่อนๆเรา ขอยืมเเค่ 100฿ เพื่อนบอกว่า ไม่เงินเเล้วจ่ายค่าห้อง ค่ารถ ค่าเน็ต ให้พี่ ให้น้อง ให้พ่อให้เเม่ หรือ ซื้อนั่นซื้อนี่ไปแล้ว เราก็ "อ้อ ไม่เป็นไร" เเต่พวกเขาไม่คิดจะหาทางช่วยเราเลย... เรารู้สึกอย่างนั้น เวลาจะยืมเงินเราทักมาคุยดีมาก คุยเยอะ คุยต่างๆนาๆบอกว่าจะคืนพรุ่งนี้ หรือนัดวันคืนกันเสร็จเรียบร้อยก็หาย คุยน้อยกว่าตอนจะยืมเงิน ถึงวันคืนก็ผลัดวัน เเล้วเราจะทำไงได้ล่ะ ก็ต้องยอมสินะ ทำให้เราคิดว่าเพื่อนอย่างนี้เราควรจะช่วยเหลือหรือคบต่อไหม? เพราะเราไม่ค่อยได้รับความรู้สึกถึงการตอบเเทนหรือการช่วยเหลือกลับมาบ้าง ส่วนใหญ่รู้สึกตัวคนเดียว เเต่ยังดีที่มีเเฟนเราเลยไม่เหงา เราเเคร์เพื่อนมากจนเเฟนด่า ว่างดบ้างเรื่องเงินอย่าให้ยืมทุกเดือน เเละบางทีก็คิดมากเรื่องเพื่อนนี่เเหล่ะ เเต่เพื่อนจะเเคร์จะสนใจเราบ้างมั้ย? รับรู้ได้เลยว่าไม่ ในกลุ่มมีคนหนึ่งทำตัวเป็นจุดศูนย์กลางของกลุ่ม พยายามทำตัวเองให้เทียบเท่าเราตลอดทั้งเรื่องของใช้ เรื่องผู้ชาย เรื่องเงิน เรื่องที่อยู่ เรื่องรถขับ เรื่องไลฟสไตล์ พยายามจะอัพเวลมาเท่าเราเคยจะให้เราช่วย เพราะเงินมาเกี่ยวข้องนี่เเหล่ะ เเต่เราไม่ช่วยอีกหรอกนะ ถ้าเรื่องพวกนี้ อย่ามาเหยียบเราเพื่อจะเท่าเรา เเต่เราก็เคยช่วยไปนางเอาเงินไปซื้อของใช้ ซื้อกระเป๋าใหม่ ซื้อโทรศัพท์ใหม่ให้ดูดีกว่าเรา เเต่ในส่วนที่ซื้อมาคือยืมเงินเราในบางชิ้น... เราเริ่มไม่สบายใจในการที่จะต้องเป็นแบบนี้ แต่ถ้าออกจากกลุ่มก็ไม่รู้จะคบใครไง เพราะเราเข้าหาคนยาก ต้องมีคนเข้าก่อนถึงจะกล้าคุยด้วย มันลำบากใจมากเลยที่ต้องอยู่เเบบนี้ อยากเรียนจบเร็วๆ จะได้เเยกจากกัน จะได้เป็นเเค่เพื่อน ที่ไม่มีคำว่า สนิทตามมา โครตเสียใจที่ให้ใจเเต่ไม่ได้อะไรกลับมา