ตามหัวข้อเลยค่ะ
เรียนมหาลัยจะขึ้นปี3แล้ว พ่อแม่ยังไม่ให้อิสระเลย จะไปเที่ยวไหนหรือทำอะไรก็ไม่ได้ ขนาดเรื่องเพื่อนที่มหาลัยยังสั่งให้เราเลิกคบ พวกท่านบงการชีวิตเราทุกอย่างตั้งแต่เล็กยันโต ตั้งแต่เราเกิดมาไม่เคยได้ทำอะไรเลย เวลาเราเห็นเพื่อนๆทำงานช่วงปิดเทอมหาเงินค่าขนม พ่อแม่ยังไม่เคยให้เราทำเลย เขาให้เหตุผลคือไม่จำเป็น เราไม่มีสิทธิ์ในการตัดสินใจเลย เคยมีโอกาสอยู่หลายครั้งที่เราอยากเถียงอยากพูด แต่ก็ติดที่เราเกรงใจพวกท่าน จนตอนนี้เรารู้สึกว่าตัวเราเองจะเป็นโรคประสาท จิตตกมาก ควรจะหาทางออกทางไหนดี???
อายุ20แล้ว ครอบครัวยังไม่ปล่อยให้เราเป็นอิสระเลย
เรียนมหาลัยจะขึ้นปี3แล้ว พ่อแม่ยังไม่ให้อิสระเลย จะไปเที่ยวไหนหรือทำอะไรก็ไม่ได้ ขนาดเรื่องเพื่อนที่มหาลัยยังสั่งให้เราเลิกคบ พวกท่านบงการชีวิตเราทุกอย่างตั้งแต่เล็กยันโต ตั้งแต่เราเกิดมาไม่เคยได้ทำอะไรเลย เวลาเราเห็นเพื่อนๆทำงานช่วงปิดเทอมหาเงินค่าขนม พ่อแม่ยังไม่เคยให้เราทำเลย เขาให้เหตุผลคือไม่จำเป็น เราไม่มีสิทธิ์ในการตัดสินใจเลย เคยมีโอกาสอยู่หลายครั้งที่เราอยากเถียงอยากพูด แต่ก็ติดที่เราเกรงใจพวกท่าน จนตอนนี้เรารู้สึกว่าตัวเราเองจะเป็นโรคประสาท จิตตกมาก ควรจะหาทางออกทางไหนดี???