คือเเฟนเราเป็นพวกโรคส่วนตัวสูงไม่ค่อยเข้าสังคมค่ะชอบทำไรเงียบๆไม่ค่อยให้ใครรู้เวลาทะเลาะกันเขาชอบเงียบหายไปเลยถึงเเม้ว่าเรื่องนั้นเขาจะผิดก็ตามเเต่เราก็พยายามเข้าใจเราเคยถามเขา เขาให้เหตุผลว่าไม่อยากทะเลาะหนักกว่านี้เเต่ในความคิดเรา เราเเค่อยากคุยให้จบๆค่ะเเหนเราทำอะไรตามใจตัวเองมากจนเกินไปจนบางทีเราก็เเอบคิดว่าขนาดเรายังยอมเปลี่ยนเพื่อให้เข้ากับเขาได้เเต่ทำไมเขาไม่ยอมปรับอะไรเลย พอทำอะไรผิดเขาก็ขอโทษเเล้วก็หายเขาเป็นพวกเครียดหนักมากๆเวลามีปัญหาเขาเครียดถึงขนาดคิดสั้นตลอดเวลาเเรกๆเราก็ด่าค่ะเราเป็นพวกโมโหร้ายเเต่หลังๆเราเริ่มจะเข้าใจเเละใจเย็นมากขึ้น เเต่เราไม่สบายใจตรงที่ว่า เวลาเขาทำไรให้เราน้อยใจละเราตอบเเชทเเปลกๆไปเขาก็จะบอกว่าเป็นอะไรให้พูดออกมา พอเราพูดมันก็กลายเป็นว่าเขาซึมเขาเครียดไปเลยเขาชอบบอกว่าเขาทำให้เราเสียใจมาตลอดเขาชอบคิดว่าไม่เคยทำให้เรามีความสุขเลยเขาเลยจะคิดสั้นค่ะเเต่ในความคิดเรา คือเเค่เขายอมหันหน้ามาคุยให้รู้เรื่องเเค่นี้ก็จบเเล้วค่ะเเต่พอเขาเป็นเเบบนี้เราเครียดมากกว่าเขาอีกค่ะเพราะเวลาเครียดเขาชอบหายไปเลย เขาเป็นพวกจัดการกับปัญหาไม่เป็นอะค่ะเขาคิดเเค่ว่าพอมีปัญหามีเรื่องให้เครียดเขาก็จะตัดปัญหาโดยการไม่พูดไม่บอกใครละก็อยู่คนเดียว เราพยายามถามมันกลายเป็นว่าเราไปจุกจิกเกินไปเขาบอกว่าให้เราอยู่เฉยๆทำตัวให้ปกติเดี๋ยวเขาก็หายเอง เราเดาอารมณ์เขาไม่ได้เลยค่ะในเเต่ละครั้ง ทั้งๆที่เริ่องนั้นเขาผิดเเต่เขาก็ซึมเงียบหายละเขาก็เปลี่ยนไปเพราะเขาเครียดเราเองก็ไม่มีความสุขค่ะมันอึดอัดเขาเปลี่ยนไปเเล้วเขาคุยไม่เหมือนเดิมไม่สนใจไม่เเคร์เเต่พอปล่อยไว้ก็หายค่ะเเต่พอมีปัญหาอีกก็เป็นอีก จนบางทีเราน้อยใจอะไรเราไม่อยากพูดเเล้วค่ะ เพราะสุดท้ายคนที่ขอโทษทฝก็ต้องเป็นเรามันกลายเป็นว่าเราไปทำให้เขาเครียดขนเปลี่ยนไปเราเลยขอโทษไปเเล้วตอนนี้เราติดเขาหนักมากไม่เป็นอันจะทำไรเลยค่ะเขาหายไปเราเครียดทั้งวันเราอยากปล่อยวางเเล้วไม่ตามบ้าง เป็นเเบบนี้เเก้ไขยังไงดีคะ เเก้ปัญหาโดยการเปิดใจคุยใช้ไม่ได้ผลค่ะเลยอยากหาวิธีอื่น