ฉันคือ บุคคลหนึ่งที่มีความไม่เหมือนคนอื่น ฉันมีวิธีการเก็บความรู้สึกในแบบของฉันเอง ฉันผู้ไม่อยากทำให้ใครเดือดร้อน แต่ฉันก็ไม่เคยทำได้เลยฉันมีสมุด 1 เล่ม ปากกา 1 แท่ง ที่เป็นของคู่ใจ เวลาที่ฉันเครียด หรือ เวลาที่ฉันท้อและน้อยใจ ฉันจะเขียนมันลงไปในสมุดเล่มนั้น พร้อมวัน/เดือน/ปี เพื่อเป็นการระบายอารมณ์ ฉันเขียนทุกเรื่องที่ฉันอยากจะเขียน ยกเว้น 1 เรื่องที่ฉันไม่เขียนลงไป(บอกตอนท้าย) ไม่ว่าเรื่องนั้นตัวฉันเองจะถูกหรือจะผิด ฉันไม่อยากให้ใครได้อ่านมัน เพราะฉันเขียนแล้วก็ไม่เคยกลับไปอ่านเลย ฉันอายกับสิ่งที่ฉันเขียนไป ฉันกลัวคนมองว่าฉันบ้าหรือป่วยทางจิต แต่ที่จริงแล้วฉันเพียงอยากปลดปล่อยมันออกมา ตอนเขียนฉันก็ไม่ได้รู้สึกอะไรนะปล่อยไปตามอารมณ์ รู้ตัวอีกทีก็เต็มหน้ากระดาษแล้ว ฉันไม่เคยคิดเลยว่าถ้าวันหนึ่งสมุดเล่มนั้นมีคนเปิดอ่านมันจะเป็นยังไง ฉันจะทำตัวไม่ถูก แล้วฉันจะเสียใจมากที่ฉันเขียนลงไป ฉันไม่รุ้ว่าฉันควรทำตัวยังไง เหมือนสิ่งที่ฉันทำคนปกติเขาไม่ทำกัน ฉันเลือกที่จะเขียนความทุกข์เพราะเมื่อฉันเขียนลงไปฉันรู้สึกโล่งขึ้นมากๆ และบรรเทาความเครียดได้ดี ทำให้ฉันเครียดน้อยลง บางทีฉันเขียนอยู่น้ำตาก็ไหลออกมาเอง ควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ทำให้ฉันมีกำลังใจมากขึ้นมากและมีแรงสู้ต่อในทุกๆวัน และสิ่งเดียวที่ฉันไม่เขียนคือ ความสุข เพราะฉันไม่รู้ว่าเขียนแล้วได้อะไร เขียนลงไปฉันก็ไม่ได้มีความสุขมากขึ้นเลย แต่ถ้าฉันเขียนความทุกข์ยังจะช่วยบำบัดตัวฉันเองได้ 
(คุณคิดยังไงกับเรื่องที่ฉันเขียน) ช่วยบอกฉันที