ข้อเท็จจริง
เป็นเรื่องคดีละเมิด 
๑.โจทก์ฟ้องจำเลยทั้งคดีแพ่งและคดีอาญาเป็นคดีแพ่งเกี่ยวเนื่องกับคดีอาญา จำเลยฟ้องแย้ง
๒.ศาลฎีกาในคดีแพ่ง พิพากษาให้จำเลยชดใช้ค่าเสียหาย โดยจำเลยได้ฎีกาว่า จำเลยขอให้
ศาลรอผลคดีอาญาก่อน เพราะตามกฎหมาย วิอาญา มาตรา ๔๖ กำหนดให้คำพิพากษษาในคดี
ส่วนแพ่งต้องถือข้อเท็จจริงในคดีส่วนอาญา แต่ศาลไม่อนุญาตและศาลฎีกามีคำพิพากษาว่าจำเลย
กระทำละเมิดให้ชดใช้ค่าเสียหาย จำเลยชดใช้ค่าเสียหายตามคำพิพากษาครบแล้ว
๓.ในส่วนคดีอาญา ศาลฎีกากลับพิพากษาว่าจำเลยไม่ได้กระทำความผิด (ตัดสินภายหลัง)

ปัญหาที่จะขอความเห็นทางกฎหมาย
๑.จำเลยจะยื่นฟ้องเป็นคดีใหม่ โดยข้ออ้างที่อาศัยเป็นหลักแห่งข้อหา คือ ผลของศาลฎีกาคดีอาญา
ที่ยกฟ้องโจทก์ เรียกเงินคืนตามคำพิพากษาในคดีแพ่งที่ชำระไปแล้ว และเรียกค่าเสียหายตามฟ้องแย้ง
ที่จำเลยเสียหายในการซ่อมรถ ได้หรือไม่
๒. หากยื่นในคดีแพ่งขอให้เพิกถอนคำพิพากษาศาลฎีกาว่า การที่ศาลไม่รอผลในคดีอาญาก่อนเป็นการ
ดำเนินกระบวนพิจารณาผิดระเบียบ ตาม วิแพ่ง มาตรา ๒๗ ขอให้แก้ไขคำพิพากษาศาลฎีกา จะทำได้ไม
๓. มีทางออกอื่นประการใด บ้าง เมื่อคำพิพากษาของศาลฎีกา สองศาลขัดกัน