ส่วนตัวผมตอนนี้คือ มีบางช่วง หรือความรู้สึกเล็กๆ ที่เบื่องานบ้าง อะไรบ้าง 
แต่พอมันท้อ มันเหนื่อย แล้วชอบนึกถึงคนที่กำลังตกงาน กำลังหางานทำในแต่ละวัน วันแล้ววันเล่าก็ยังไม่มีงานทำ 

ตอนนี้มีแต่บริษัทเลิกจ้างพนักงานน ปลดพนักงาน ปิดบริษัท ปิดโรงงาน ย้ายฐานผลิตไปเพื่อนบ้าน โดนลอยแพเป็นล้าน

แล้วมองย้อนดูตัวเอง เออ ตูแค่เหนื่อย หมดเวลางานก็ออกงาน กลับบ้าน กินข้าว ออกกำลังกาย ดูหนัง ฟังเพลง ยังดีวะ
และยังดีไม่มีหนี้สินอะไร มีบ้านอยู่ ได้ทำงานใกล้บ้าน  เงินเดือนน้อยหลักหมื่น แต่ค่าครองชีพถูก เพราะอยู่ใกล้บ้าน อยู่บ้านนอก  
ผมมีเงินเก็บจากเงินเดือน เดือนละ 4พันอีกด้วย ถึงแม้เงินเดือนจะได้แค่ 11.5k (หักประกันสังคมก็เหลือหมื่นนิดๆ) 

ผมเลยคิดว่า การที่จะได้ทำงานเป็นพนักงานออฟฟิศ แถมอยู่ในบ้านนอกนี่ถือว่ายากมาก ยากพอๆกับบรรจุเป็นราชการในรัฐ 
ถือว่าผมโชคดีว่าหลายๆคน โชคดีกว่าเพื่อนในรุ่นเดียวกันที่ตอนนี้ยังว่างงาน
และหางานทำทุกวันตามเพจหางานอยู่เลย เราก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้ ทุกวันนี้ต้องเอาตัวเองให้รอดก่อน 

นึกถึงภาพตัวเองตอนหางานทำแล้วสยอง แทบฟุ้งซ่าน แทบเป็นบ้า 
พอเบื่อๆงาน แล้วนึกถึงภาพตัวเองตอนหางานทำตอนนั้น แล้วขนลุก เหมือนเราเป็นบ้าอ่ะ 

มนุษย์เงินเดือน  เพื่อนๆ เข้ามาคุยกันหน่อย ช่วงพักเบรค555 ขอให้กินข้าวอร่อยๆนะ อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เลิกงานแล้ว