ชอบคนๆนึงมานานละครับตั้งแต่ม.3ละตอนนี้ย้ายรร.ไม่เจอนางละ ย้ายมาปวช.1ละครับ(เทียบเท่าม.4)ตอนนี้ก็ยังชอบอยู่นะชอบมาปีกว่าละ นางตรงสเปคมากครับตอนแรกเฉยๆ ละตอนชอบโครตงงเลยชอบได้ไงวะ คือเดินสวนทางกันละสบตาตอนแรกว่าจะหักใจอย่าไปชอบสุดท้ายคือชอบไปเลยเต็มๆ งงมากปกติชอบคนยาก แต่ผมไม่กล้าจีบเข้าหาหรืออะไรทั้งสิ้นเลยคือไม่แน่ใจว่าเขาโสดหรือป่าวกลัวfailด้วย คือมันไม่กล้านางที่เหมือนจะดูนิ่งๆนิดนึงเป็นคนมีเพีอนเยอะอยู่แต่ชอบอยู่กับใครก็ได้ บางทีนางก็เหม่อลอย สมัยนั่นผมไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับนางไม่เคยคุยกันไม่มีข้อมูลอะไรเลยรู้เเค่ชื่อนางเรียนห้องGผมเรียนห้องธรรมดา ชอบใส่เสื้อHoodสีน้ำตาล เราก็พยายามเก็บรายละเอียดอะนะ เออใช่จขกท.ไม่เคยมีแฟนเลยครับเป็นคนขี้อายมากๆสบตายังไม่ค่อยกล้าเลย ตอนที่ชอบนางคือที่สบตาได้คือบังเอิญหันมาเจอพอดีละใจมันแวบเลยแบบตกใจครับ ทุกเหตุการณ์ผมยังเก็บยังคิดถึงอยู่เราก็ชอบไปวันๆหวังว่าสักวันจะเจอกันชอบเรื่อยๆตอนแรกชอบแบบหวือหวาตอนนี้เฉยแต่ก็ยังชอบเหมือนแต่ก่อนอยู่แบบเรื่อยๆ(คิดถึงมากนะ)
 
ไม่มีอะไรหลอกครับอยากระบายเผื่อนางจะมาเห็น ถ้าฟ้าลิขิตมีจริงอะนะอิอิเพ้อจังเราหนิ แชร์ประสบการณ์ ระบายความในใจกันได้นะครับ