เอิ่มมม เราจะมาเล่าเรื่องในแต่ล่ะวันของเราเกี่ยวกับคนที่เขาเข้ามาในชีวิตเรา เรายังไม่รู้หรอกว่าสุดท้ายมันจะจบยังไง แต่ที่อยากเล่าคงเป็นเพราะอยากระบายความรู้สคกด้วยแหละ
...เอาจริงๆเราเป็นคนที่อยู่คนเดียวได้แล้วมีความสุขมากเวลาที่ได้ทำอะไรที่ตัวเองชอบอาจจะเป็นเพราะเราโสดนานจนมีเวลาอยู่กับตัวเองมากด้วยแหละ แต่มันมีช่วงหนึ่งอ่ะที่เรารู้สึกว่าเราอยากมีใครสึกคนที่ค่อยคุยด้วยในหลายๆเรื่องจนวันหนึ่งเราก็ได้มีโอกาสคุยกับคนหนึ่งเราจะแทนเขาว่าRแล้วกัน เรากับเขาอยู่ม.6อายุเท่ากัน เราเป็นคนเริ่มทักไปก่อน ตอนเเรกก็คุยเล่นๆแหละเพราะเหงามาก วันเเรกที่คุยเราคุยกับเขาไม่กี่คำเอง Rเป็นนักกีฬาของโรงเรียน โรงเรียนก็จะให้เล่นโทรศัพท์เป็นเวลา 3ทุ่มครูก็มาเก็บโทรศัพท์ กว่าจะได้คืนก็ประมาณ11โมงได้ พอคุยกันมาสักพักก็เหมือนเรานี่เเหละที่ทักเขาไปก่อนตลอด เพราะก่อนนอนพอบอกฝันดีเเล้วเขาก็ไปเช้ามาเลยเลยเป็นเหมือนคนที่คอยบอกมอนิ่งเเต่ก็มีบางครั้งที่เราตื่นสาย เขาก็ทักมา คือช่วงที่คุยกันเเรกๆเราไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นนักกีฬาเเล้วช่วงที่คุยเเรกๆก็ไม่ได้อะไรมากพอถึงเวลาเก็บโทรศัพท์เขาก็ไม่ได้บอกเรา ช่วงเเรกๆมันเลยเป็นเหมือนเเบบได้โทรศัพท์เเล้วค่อยมาตอบอะไรประมาณนี้อ่ะ(เราไม่เเน่ใจว่าเข้าใจที่เราพิมไหม ไม่ได้รวบรวมคำพูดมาก่อน) ตอนนี้เราคุยกับเขามาเกือบเดือนเเล้ว เราคุยกันทุกวันคอลหากันเกือบทุกวัน ตอนที่คุยเเรกๆมันก็เหมือนเขาจีบเราแหละ คุยไปคุยมาเขาก็บอกว่าเขาจีบเราคือเราก็รู้อยู่ไม่ใช่ว่าไม่รู้ ช่วงเเรกๆมันดีมากเลยอ่ะเราก็เขินเขาอยู่นะ เราไม่รู้ว่าตอนนี้เรารู้สึกยังไง แต่เราชอบเเอบน้อยใจเขาเวลาที่เขาหายไป ส่วนมากเขาไปไหนเขาไม่ค่อยได้บอกเราก่อน เราไม่ชอบให้เขาหายไปไหนนานๆเวลาจะคุยกันก็น้อย เขายังมาหายอีก เราก็แอบมีใจให้เขานิดๆแหละ ไม่รู้ว่านิดจริงไหม เราคุยกันจนเหมือนมันเริ่มสนิทกันเเล้วมันได้เห็นนิสัยกันในด้านที่ไม่ดีอ่ะ เราไม่รู้ว่าเขาจะทนนิสัยเราได้ไหม เเล้วเราก็ไม่รู้ว่าเราจะทนเขาไปไหม เราพยายามปรับนิสัยด้านที่ไม่ดีของเรา แต่มันก็เป็นเรื่องที่ยากมาก เราชอบน้อยใจเขา งอลบ่อย บ่อยมากๆอ่ะ ยิ่งคุยยิ่งรู้สึก พอยิ่งรู้สึกเราก็ยิ่งทำให้เขาเห็นด้านไม่ดีของเรา เราชอบหาเรื่องมางอลเขา เเต่มันก็เป็นเรื่องที่เขาทำเเต่เราไม่ชอบ เวลาที่เขาว่าง เราพยายามทำตัวว่างเพื่อคุยกับเขา เรารู้ว่าเวลาที่จะคุยด้วยมันน้อยมาก เราทะเลาะกันพูดไม่เข้าหู ทำให้เราไม่ค่อยได้คุยกันดีๆ วันนี้เขาก็เอาเวลาไปเล่นเกมทั้งที่เรารอคุยกับเขา เราน้อยใจเเต่เราไม่อยากพูด ได้เเต่บอกว่าไม่เป็นไร เราไม่รู้ว่าเรากับเขามันจะเป็นยังไง บางครั้งมันก็ดีจนบอกไม่ถูก บางครั้งมันก็ทำให้เรารู้สึกเเย่มาก เรายอมรับว่าเรารู้สึกดีกับเขามากอ่ะตอนนี้ เขาเข้ามาทำให้เรารู้สึกดีเเต่ก็มาทำให้เราเศร้าเหมือนกัน จนตอนนี้เราสับสนมากว่าเรากับเขามันจะเป็นยังไงต่อ จากที่เราอยากมีคนที่มาคอยคุยด้วยมันก็ใช่เเหละแต่เขาก็เอาทั้งความสุขเเละความเศร้ามาให้เรา เรากลัวว่าวันหนึ่งเขาจะไปจากเรา ตอนนี้เรายังไม่ได้คบกันนะ เราคุยกันมาเกือบเดือน เราไม่รู้ว่ามันจะจบยังไง เเต่ที่เราเล่ามาเป็นเรื่องของเราเองที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้ ไว้ว่างๆเราจะมาอัพเดทเรื่องของเราเรื่อยๆ
..หวังว่าจะมีคนเข้ามาอ่านเรื่องของเรานะ
..เราไม่อยากให้ตอนจบเราเป็นคนที่เสียใจ เราอยากสมหวังมาก เเต่มันจะเป็นยังไงก็คงต้องยอมรับ
คนที่เข้ามาทำให้รู้สึกดี
...เอาจริงๆเราเป็นคนที่อยู่คนเดียวได้แล้วมีความสุขมากเวลาที่ได้ทำอะไรที่ตัวเองชอบอาจจะเป็นเพราะเราโสดนานจนมีเวลาอยู่กับตัวเองมากด้วยแหละ แต่มันมีช่วงหนึ่งอ่ะที่เรารู้สึกว่าเราอยากมีใครสึกคนที่ค่อยคุยด้วยในหลายๆเรื่องจนวันหนึ่งเราก็ได้มีโอกาสคุยกับคนหนึ่งเราจะแทนเขาว่าRแล้วกัน เรากับเขาอยู่ม.6อายุเท่ากัน เราเป็นคนเริ่มทักไปก่อน ตอนเเรกก็คุยเล่นๆแหละเพราะเหงามาก วันเเรกที่คุยเราคุยกับเขาไม่กี่คำเอง Rเป็นนักกีฬาของโรงเรียน โรงเรียนก็จะให้เล่นโทรศัพท์เป็นเวลา 3ทุ่มครูก็มาเก็บโทรศัพท์ กว่าจะได้คืนก็ประมาณ11โมงได้ พอคุยกันมาสักพักก็เหมือนเรานี่เเหละที่ทักเขาไปก่อนตลอด เพราะก่อนนอนพอบอกฝันดีเเล้วเขาก็ไปเช้ามาเลยเลยเป็นเหมือนคนที่คอยบอกมอนิ่งเเต่ก็มีบางครั้งที่เราตื่นสาย เขาก็ทักมา คือช่วงที่คุยกันเเรกๆเราไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นนักกีฬาเเล้วช่วงที่คุยเเรกๆก็ไม่ได้อะไรมากพอถึงเวลาเก็บโทรศัพท์เขาก็ไม่ได้บอกเรา ช่วงเเรกๆมันเลยเป็นเหมือนเเบบได้โทรศัพท์เเล้วค่อยมาตอบอะไรประมาณนี้อ่ะ(เราไม่เเน่ใจว่าเข้าใจที่เราพิมไหม ไม่ได้รวบรวมคำพูดมาก่อน) ตอนนี้เราคุยกับเขามาเกือบเดือนเเล้ว เราคุยกันทุกวันคอลหากันเกือบทุกวัน ตอนที่คุยเเรกๆมันก็เหมือนเขาจีบเราแหละ คุยไปคุยมาเขาก็บอกว่าเขาจีบเราคือเราก็รู้อยู่ไม่ใช่ว่าไม่รู้ ช่วงเเรกๆมันดีมากเลยอ่ะเราก็เขินเขาอยู่นะ เราไม่รู้ว่าตอนนี้เรารู้สึกยังไง แต่เราชอบเเอบน้อยใจเขาเวลาที่เขาหายไป ส่วนมากเขาไปไหนเขาไม่ค่อยได้บอกเราก่อน เราไม่ชอบให้เขาหายไปไหนนานๆเวลาจะคุยกันก็น้อย เขายังมาหายอีก เราก็แอบมีใจให้เขานิดๆแหละ ไม่รู้ว่านิดจริงไหม เราคุยกันจนเหมือนมันเริ่มสนิทกันเเล้วมันได้เห็นนิสัยกันในด้านที่ไม่ดีอ่ะ เราไม่รู้ว่าเขาจะทนนิสัยเราได้ไหม เเล้วเราก็ไม่รู้ว่าเราจะทนเขาไปไหม เราพยายามปรับนิสัยด้านที่ไม่ดีของเรา แต่มันก็เป็นเรื่องที่ยากมาก เราชอบน้อยใจเขา งอลบ่อย บ่อยมากๆอ่ะ ยิ่งคุยยิ่งรู้สึก พอยิ่งรู้สึกเราก็ยิ่งทำให้เขาเห็นด้านไม่ดีของเรา เราชอบหาเรื่องมางอลเขา เเต่มันก็เป็นเรื่องที่เขาทำเเต่เราไม่ชอบ เวลาที่เขาว่าง เราพยายามทำตัวว่างเพื่อคุยกับเขา เรารู้ว่าเวลาที่จะคุยด้วยมันน้อยมาก เราทะเลาะกันพูดไม่เข้าหู ทำให้เราไม่ค่อยได้คุยกันดีๆ วันนี้เขาก็เอาเวลาไปเล่นเกมทั้งที่เรารอคุยกับเขา เราน้อยใจเเต่เราไม่อยากพูด ได้เเต่บอกว่าไม่เป็นไร เราไม่รู้ว่าเรากับเขามันจะเป็นยังไง บางครั้งมันก็ดีจนบอกไม่ถูก บางครั้งมันก็ทำให้เรารู้สึกเเย่มาก เรายอมรับว่าเรารู้สึกดีกับเขามากอ่ะตอนนี้ เขาเข้ามาทำให้เรารู้สึกดีเเต่ก็มาทำให้เราเศร้าเหมือนกัน จนตอนนี้เราสับสนมากว่าเรากับเขามันจะเป็นยังไงต่อ จากที่เราอยากมีคนที่มาคอยคุยด้วยมันก็ใช่เเหละแต่เขาก็เอาทั้งความสุขเเละความเศร้ามาให้เรา เรากลัวว่าวันหนึ่งเขาจะไปจากเรา ตอนนี้เรายังไม่ได้คบกันนะ เราคุยกันมาเกือบเดือน เราไม่รู้ว่ามันจะจบยังไง เเต่ที่เราเล่ามาเป็นเรื่องของเราเองที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้ ไว้ว่างๆเราจะมาอัพเดทเรื่องของเราเรื่อยๆ
..หวังว่าจะมีคนเข้ามาอ่านเรื่องของเรานะ
..เราไม่อยากให้ตอนจบเราเป็นคนที่เสียใจ เราอยากสมหวังมาก เเต่มันจะเป็นยังไงก็คงต้องยอมรับ