คือเราเป็นนึงที่ทุ่มเทกับแฟนมาก ถึงขนาดว่ายอมอยู่หอเพื่อให้ได้เจอเค้านานๆ เพราะถ้าอยู่บ้าน บ้านก็ไกล เป็นไปไม่ไ้ด้ที่จะเจอกัน ถึงเจอก็แค่แปปเดียว แต่ก่อนอยู่โรงเรียนเดียวกันอะไรๆก็ดีไปหมด แต่พอเขาขึ้นมหาลัยทุกอย่างก็เริ่มไม่เหมือนเดิม เริ่มที่ไม่สนใจ ถามอะไรก็เลี่ยง พูดอะไรก็รำคาญเหมือนเป็นตัวปัญญา แถมล่าสุดยังบอกอีกว่าจะไม่กลับบ้านละเพราะมีแต่ปัญหา ปัญหาที่เขาว่าคือ เราแค่อยากเจอเค้า ไหนๆเคเาก็จะไปเรียนแล้วอีกหลายวันกว่าจะกลับ แต่สิ่งที่เค้าตอบคือ เป็นฝ่ายขออย่าสะเออะเรียกร้อง มันเป็นคำที่แบบ นี่อ้อสะที่เค้าใช้คุยกับแฟน เค้าไม่เคยขอหรือเอ๋ยปากว่าอยากเจอ ทุกครั้งจะเป็นเราที่เป็นขอให้เค้ามาหา ขอไปเจอบ้าง แต่สิ่งที่ได้คือสะเออะ คือยอมทุกอย่างอะ ยอมอยู่คนเดียว เหงาแค่ไหนก็ยอม เผื่อเค้ากลับแล้วจะได้ไปเจอ แต่สิ่งที่เค้าทำเหมือนพยายามหนีเราอะ เหมือนเราเป็นตัวปัญหา ถามว่าเหนื่อยไหม ก็เหนื่อย มากด้วยแหละ แต่ก็ไม่กล้าที่จะขอเลิก หลายครั้งที่ตัดสินใจอยากจะเลิกแต่ก็ทำไม่ได้ ที่ไม่กล้าเพราะกลัว กลัวว่าวันนึงไม่มีเค้าแล้วจะคิดถึง คบกันมาปีกว่า เวลาทำอะไรก็นึกถึงแต่เค้า ขนาดเวลาไปเที่ยวแล้วเจอของบางอย่างที่ทำให้นึกถึงเค้าก็จะซื้อกลับมาฝากตลอด อยากหยุดแต่ก็ไม่อยากจากเค้าไป เวลาอยู่ต่อหน้าเค้าดีทุกอย่าง โคตรสบายใจเลยอะ แต่พอในแชทโคตรแตกต่างเลย เค้าทำเหมือนไม่ใช่เราเป็นแฟนเค้าอะ ท้อ