เพิ่งย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด นอกอำเภอเมือง เจอลุงประมาณ 50 กิจวัตรประจำวันคือ
เดินไป เดินมาในริมถนน ในซอยทุกวัน รถผ่านก็หันไปมองทุกคน และจ้องจะทักทายกับทุกคนที่เดินไปมาในซอย
ลุงแกทำแบบนี้ทุกวัน ตั้งแต่เวลา 6โมงเช้า ถึง 10 โมงเช้า บ่าย 3 จนถึง 2 ทุ่มแกก็เข้าบ้าน
ถ้าทักทายตามประสาทั่วไปก็ปกตินะครับ แต่ลุงแกขยันทัก ขยันเข้าหามาก ยืนก็ริมถนนให้จ๊ะเอ๋กันง่ายๆ เดินหนีไมไ่ด้ เดินหลบไม่ทัน
ผมซึ่งไม่ชิน และ มีโลกส่วนตัวสูง รู้สึกอึดอัด และไม่ชอบแบบนี้เลย อยากเดินเงียบๆมากกว่า
ทักทายพอได้ครับ แต่ออกซื้อข้าวเจอลุงแกทุกที
สมัยอยู่ กทม ต่างคนต่างอยู่ ไม่มีใครสนใจกัน สวรรค์ของคนโลกส่วนตัวสูงเลยครับ เดินเงียบๆไม่ต้องทักทายใคร
อยากทราบว่าในชนบทคนแบบนี้มีเยอะใช่ไหมครับ
สังคมชนบทส่วนใหญ่เป็นแบบนี้ใช่ไหมครับ
เดินไป เดินมาในริมถนน ในซอยทุกวัน รถผ่านก็หันไปมองทุกคน และจ้องจะทักทายกับทุกคนที่เดินไปมาในซอย
ลุงแกทำแบบนี้ทุกวัน ตั้งแต่เวลา 6โมงเช้า ถึง 10 โมงเช้า บ่าย 3 จนถึง 2 ทุ่มแกก็เข้าบ้าน
ถ้าทักทายตามประสาทั่วไปก็ปกตินะครับ แต่ลุงแกขยันทัก ขยันเข้าหามาก ยืนก็ริมถนนให้จ๊ะเอ๋กันง่ายๆ เดินหนีไมไ่ด้ เดินหลบไม่ทัน
ผมซึ่งไม่ชิน และ มีโลกส่วนตัวสูง รู้สึกอึดอัด และไม่ชอบแบบนี้เลย อยากเดินเงียบๆมากกว่า
ทักทายพอได้ครับ แต่ออกซื้อข้าวเจอลุงแกทุกที
สมัยอยู่ กทม ต่างคนต่างอยู่ ไม่มีใครสนใจกัน สวรรค์ของคนโลกส่วนตัวสูงเลยครับ เดินเงียบๆไม่ต้องทักทายใคร
อยากทราบว่าในชนบทคนแบบนี้มีเยอะใช่ไหมครับ