เรารู้สึกอึดอัดกับคนในครอบครัวมาก รู้สึกทำไรก็ไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้เต็มที่เลย รู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปจากตอนเด็กเยอะมาก แต่ก่อนร่าเริงกว่านี้แต่พอตอนนี้เวลาเลิกเรียนเรากลับบ้านมาเราก็เก็บตัวอยู่แต่ในห้องไม่ค่อยอยากคุยกับใครอยากอยู่เงียบๆคนเดียว เกริ่นก่อน คือครอบครัวเรามี4คนฐานะค่อนข้างยากจนแต่ก็ไม่ได้อะไรขนาดนั้นพ่อเป็นคนที่ไม่เคยฟังใครเอาแต่ตัวเอง แม่เป็นคนที่ห่วงลูกมากเกินไปจนทำให้เรารู้สึกอึดอัดมากๆ คือเราก็ค่อนข้างโตเเล้วรู้ว่าอะไรควรไม่ควรแต่เขาชอบเป็นห่วงเกินเหตุจนบางทีเราก็อึดอัดมากๆจะพูดก็พูดไม่ได้แม่เป็นคนหัวดื้อมาก พ่อยิ่งแล้วใหญ่ เวลามีปัญหาอะไรเราเลยต้องเก็บไว้คนเดียวถ้าทนไม่ไหวจริงๆจะไปเล่าให้เพื่อนสนิทฟัง แต่เวลาเราอยู่กับเพื่อนเรารู้สึกเป็นคนละคน แสดงความเป็นตัวเองได้เต็มที่มีความสุขมากๆ แต่บางทีก็เหนื่อยที่ค้องแกล้งฝืนว่าตัวเองไว้ ครอบครัวเรามีปัญหาเยอะมาก เราเบื่อมาก บางทีก็คิดอยากตายไม่อยากอยู่โลกนี้แล้วหรือไม่ก็คิดทำร้ายตัวเอง อยากตะโกนอยากกริ้ดออกมาดังๆ แต่ก็ทำได้แค่คิด อยากหนีออกจากบ้านแต่ก็ทำไม่ได้ เห้อ. เราตั้งกระทู้นี้เพราะไม่รู้จะไประบายที่ไหนแล้วจริงๆไม่ได้จะมาประจานครอบครัวตัวเอง แต่ถ้าใครไม่ได้มายืนตรงจุดเดียวกันกับเราคงไม่เข้าใจ