ยายเราค่อนข้างเป็นคนอารมณ์ร้อนค่ะคือเราทำไรผิดนิดหน่อยไม่ได้เลยมีแต่พูดว่าจะเอามีดแทงเราคือเราได้ยินคำพูดแบบนี้ออกมาจากปากคนที่เรารักมาตั้งแต่เด็กแล้วค่ะคือตอนเด็กนั้นเราก็โดนยายตีบ่อยๆคือใช้หัวเข็ขัด,สายไฟสายพัดลม,//ไม้กวาด,สายยาง และไม่ได้ตีเบาๆนะคะคือมันช้ำเลือดตามตัวเลยค่ะ คือเราโดนแบบนี้ตั้งแต่ ป.2แล้วค่ะ แล้วมีครั้งหนึ่งที่เราร้องให้ไม่หยุดและตอนนั้นนายเราก็ใช้เท้าเหยียบและกดลงมาที่หัวเราแต่ไม่มีใครรู้นะคะและเราก็ไม่ได้เป็นอะไรมากจนปัจจุบันเราอายุ15เรายังคงโดนกักขังห้ามไม่ให้ไปไหนเสมอเราขอไปกินหมูทะกับเพื่อนเพราะเป็นงานวันเกิดมันค่ะยายเราก็ไม่ให้ไปและนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกเรียกได้ว่าเรายังไม่เคยไปงานวันเกิดเพื่อนเลยค่ะหรือขอไปเที่ยวกับเพื่อนก็ไม่ได้นอกจากงานวัดใกล้บ้านหรืองานโรงเรียนแต่ก็ห้ามกลับเกิน20:00 พอเราแอบไปก็โดนตีค่ะเราเบื่อกับการต้องโดนตีโดนด่าเราเลยไม่ไปแล้วค่ะเพราะเวลาไปเราก็จะระแวงอยู่เสมอว่ายายจะจับได้ค่ะหลังๆมานี้เราก็โดนตีน้อยลงเพราะเราเริ่มต่อต้านแบบว่าไม่ยอมน่ะค่ะแต่เรายังคงโดนและได้ยินยายขู่จะแทงเรา เปรียบเทียบเรากับลูกคนอื่นและยายเรายังเหยียดในสิ่งที่เราชอบ เราเป็นชอบการแต่งหน้าและโคฟเวอร์แดนซ์ แต่ยายเรากลับเกลียดสิ่งนี้และไม่ชอบให้เราทำมันค่ะ และสิ่งที่เราอยากทำก็คือเปลี่ยนทัศนคติยายค่ะเพราะยายเอาแต่พูดเรื่องความลำบากของเมื่อก่อนเอามาเปรียบเทียบให้เราฟังจนเราเริ่มหมดความสุขแล้วแต่ถึงยังไงเราก็รักยายเราไม่เหมือนยายที่รักน้องเรามากกว่าเพราะว่ายายเคยตีน้องมันครั่งหนึ่งแล้วน้องมันเลยไปอยู่กับแม่กับพ่อเลี้ยงแทน ส่วนคนในครอบครัวเราปรึกษาใครไม่ได้ค่ะทุกคนจะฟังยายหมดเพราะยายอาวุโสกว่า