วันนี้คงเป็นวันลอยกระทงที่มีความสุขสำหรับใครหลายๆคน
แต่ไม่ใช่สำหรับเราค่ะ เหตุการณ์เกิดจากแม่กับพี่ทะเลาะกันหลังจากนั้นแม่ก็มาพาลใส่เรา ทุกครั้งที่ไม่โกรธหรือโมโหแม่จะชอบตะโกนด่าทำให้เพื่อนข้างบ้านได้ยิน ทุกคนรู้ว่าบ้านเราเป็นแบบไหน  เรารู้สึกอาย. เราบอกแม่หลายครั้งแล้วว่าอย่าทำอย่างนี้. เราโตแล้ว พูดจาดีๆกับเราบ้างก็ได้ วันนี้ที่แม่ด่าเรา. เราบอกแม่ว่า แม่ทำให้เราเสียใจหลายครั้งแล้ว เราเสียใจที่แม่ทำกับเราแบบนี้ ลองดูเพื่อนเราไม่มีพ่อแม่คนไหนที่เขามายืนตะโกนด่าหยาบคายกับลูกตัวเองแบบนี้เลยแล้วทำไมเราถึงต้องโดนแบบนี้อยู่ตลอด แม่เป็นคนที่ไม่มีเหตุผลอยู่แล้วก็เหมือนเดิมแม่ไม่ฟังเราค่ะ แม่พูดมาคำนึงว่า Guไม่ได้อยากให้มุงเกิดมาสักหน่อย เราเลยพูดไปว่าถ้าGuเลือกได้Guก็ไม่อยากจะเกิดมาเหมือนกันเกิดมาต้องมีแต่ความเสียใจ เราบอกแม่ว่าเราอยากตายอยู่หลายครั้ง แต่เราพยายามคิดในแง่บวกก็ได้เราก็เกิดมาแล้วก็แค่ตั้งใจใช้ชีวิตให้ดีเดี๋ยวมันก็ดีเอง แม่ก็สวนขึ้นมาว่าถ้ามุงอยากตายมุงก็ตายไปเลย เรารู้สึกว่ามันมืดมน แม่ไล่เราออกจากที่ทำงานของแม่ เรากลับบ้านมาสิ่งที่เราเสียใจก็คือ ในขณะที่เราทะเลาะกับแม่มีพี่มีพ่อก็อยู่ในเหตุการณ์แต่เขาไม่ช่วยห้ามปรามแม่เราเลย ในตอนที่เราออกมาจากที่ทำงาน ไม่มีใครสักคนโทรหาเราเลย เรารู้สึกว่าชีวิตของเราทำไมมันว่างเปล่าขนาดนี้ ไม่มีใครอยู่ข้างๆเราเลย เราเป็นเด็กดีแล้วตั้งใจเรียนมาตลอด นี่เป็นครั้งแรกที่เราพูดกับแม่แบบนี้ พอเราใจเย็นลง เราก็กลับมาคิดได้ว่า ถ้าดีตอนนั้นเราแค่อยู่เงียบแล้วฟังแม่ด่าเราไปเรื่อยๆเหมือนปกติที่โดนทำ มันคงจะดีกว่ามันคงจะไม่เป็นเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ คำพูดของเรามันอาจจะทำให้แม่เสียใจ เราไม่อยากให้แม่เสียใจเรารู้สึกผิดรู้สึกแย่แต่ในขณะเดียวกันเราก็รู้สึกว่า เราโดนแบบนี้มา 23 ปีแล้วไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย แม่เรียกเราอีเปsตอีเหี้e เรียกเราด้วยคำหยาบมาตลอดทั้งชีวิต เพราะเรารักแม่เราก็เลยกลัวว่าสิ่งที่เราพูดไปทำให้แม่เสียใจเราอยากรู้ว่าแม่เสียใจมากที่แม่พูดกับเราแบบนั้น เราอยากไปขอโทษแม่แต่อีกใจนึงก็รู้สึกว่าทำไมเราต้องมาเจอแบบนี้ด้วยทำไมเราต้องขอโทษด้วยแกเพราะเขาเป็นแม่เราก็เลยต้องขอโทษใช่ไหม