และแล้วคุณแม่กับคุณน้าก็เดินลงมา
 
แม่ : อ้าว มัยไปเก็บของ
มัย : จะกลับแล้วใช่ไหมคะ
แม่ : เปล่า    ฟังให้จบ ไปเก็บของที่ห้องข้างบนและจัดของและทำความสะอาดในห้องแม่ด้วย
มัย : ค่ะ..............ได้ค่ะ
คุณน้า : พี่จะให้มัยทำคนเดียวหรอมันเยอะน่ะ
แม่ : ก็ช่วยไม่ได้นิ ก็ฉันต้องไปคุยเรื่องงานกับแกนิ
คุณน้า : งั้นก็............บิสคุงไปช่วยมัยทำความสะอาดน่ะ
มัย : เอ๋..........(ทำไมต้องเป็นคนๆนี้ด้วยน่ะ คิดในใจ)
คุณน้า : ถ้าให้บิสคุงช่วยน่ะ รับรองแปปเดียวเสร็จ เพราะบินคุงน่ะรักความสะอาดมากและยังเป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูงอีกน่ะ
บิสคุง : ครับได้ครับ
              
                  ทั้งสองคนก็เดินขึ้นไปทำความสะอาดที่ชั้น2
 
บิสคุง : เดียวคุณกวาดขยะน่ะ ผมจะยกของที่ชำรุดลงไปวางด้านล่างเอง
มัย : โอเครค่ะ (กวาดขยะ กวาดขยะบ้านก็จะสะอาดๆๆน่ะ มัยได้กวาดขยะพลางร้องเพลง)
บิสคุง : (ยัยนั้นทำอะไรของเขาน่ะ คิดในใจ) 
 
               จูจู่ก็มีฝุ่นคลุ้งไปทั้งห้อง
 
บิสคุง : นี่เธอ กวาดอะไของเธอเนี่ย ฮัดชิ่ว (เสียงจาม)
มัย : ขอโทษค่ะ ฮัดชิ่ว (เสียงจามเช่นกัน)
บิสคุง : เธอกวาดอะไรแบบนั้นอ่ะ เวลาจะกวาดพื้นน่ะต้องค่อยๆกวาดเบาๆไม่งั้นเดียวฝุ่นก็คลุ้งเหมือนตะกี้หรอก
มัย : ขอโทษค่ะ ก็ฉันไม่รู้นิค่ะ
บิสคุง : งั้นก็พอแค่นั้นแหละ เธอไม่ต้องกวาดแล้ว เธอไปหยิบไม้ถูพื้นขึ้นมาน่ะ
มัย : ได้ค่ะ รับทราบ จะไปเดียวนี้เลยค่ะ 
 
               มัยเดินลงไปเอาไม้ถูพื้นพลางฮัมเพลง
 
มัย : ลัล ลา ลัลลาลาๆ เอาไม้ถูพื้นสิน่ะ เอะ เดียวก่อนสิถ้าไม่มีถังน้ำก็ถูพื้นไม่ได้นิ เอาไปด้วยดีกว่า ใส่น้ำ....................น้ำเต็มแล้วจะยกไหวไม่เนี่ยเรา ฮึบ หนักอยู่น่ะเนี่ย แต่เราต้องพยายาม ฮึบ ฮึบ ฮึบ
 
                อีกฝั่งหนึ่ง
 
บิสคุง : เฮ้ยกวาดขยะเสร็จละ เอะเราลืมบอกให้เอาถังน้ำด้วยนิ แต่ก็ดีแล้วที่เราไม่ได้บอกเพราะยังไงยัยนั้นก็คงยกถังน้ำขึ้นมาไม่ไหวหรอก งั้นเราลงไปทิ้งขยะดีกว่า หลังจากนั้นเราก็จะได้ช่วยยัยนั้นยกน้ำขึ้นมา
 
                 เปิดประตูปุ๊บทั้งสองคนก็ชนกันตู้ม
 
มัย : โอ้ย เจ็บๆๆๆๆ นี่นายน่ะทำไมถึงเปิดประตูไม่ดูเลยอ่ะเห็นไหมน้ำหกหมดเลยอ่ะ
บิสคุง : เธอตั้งหากเดินยังไงให้เดินชนคนอื่นเขาเนี่ยดูสิขยะเกลื่อนเต็มห้องหมดเลย
มัยและบิสคุง : เพราะนายนั้นแหละนายเปิดประตูไม่ดู/เธอนั้นแหละที่เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ 
มัย : นี่นายน่ะยังไม่ยอมรับผิดอีกใช่ไหมได้เจอนี่แนะ
บิสคุง : เธอบ้าหรือเปล่าสาดน้ำใส่ฉันทำไม ได้ถ้าจะเอายังงี้ เอานี้ไป
มัยและบิสคุง : อะโฮะๆๆ(เสียงไอ)เล่นแป้งเชียวหรองั้นก็เจอนี้/เธอก็ด้วยเจอนี้เลย
 
                  ระหว่างนั้นก็เกิดสงครามขนาดย่อม จนถึงช่วงท้ายของสงครามแม่ทัพก็ได้กลับมา ทันใดนั้นเอง