คือเรามีปัญหาอยากระบายแล้วก็มาปรึกษากับทุกคนในชีวิตค่ะ  เราขออนุญาตเล่าละเอียดเลยนะคะอาจจะยาวไปหน่อยก็ขอโทษด้วยนะคะ  🙏       
           เริ่มเรื่องมันมีอยู่ว่าเราอยู่กับคุณย่าสองคน(จริงๆก็มีญาตอยู่ต่างอำเภอกัน)แต่เค้ารับเลี้ยงเราเป็นแม่เลี้ยงเลยเราสองคนอยู่ต่างจังหวัด  เป็นจังหวัดนึงที่นับว่าไม่ดีมีความเจริญมากเท่าไหร่ถ้าเทียบกับบางจังหวัดนะคะและ   ซึ่งก็เป็นช่วงที่เรากำลังจะเตรียมสอบช่วงม.ปลายซึ่งเราก็รู้ตัวว่าตัวเองถนัดภาษาจีนและชอบมากเพราะว่าเคยเรียนมาตั้งแต่ประถมและรู้สึกว่าเป็นวิชาที่เรียนสนุกแล้วก็ทำได้ดีที่สุดในทุกวิชาเลยคิดว่าตัวเองนี่แหละชอบภาษาจีนที่สุด ตอนม.ต้นก็เลือกที่จะเรียนสายวิทย์เพราะมันดูมีประโยชน์มากกว่า+กับโดนบังคับด้วยเราก็เลยเลือกเรียนสายนั้นแต่พอเรียนไปสักพักช่วงม.2 เราก็ไปเจอกับอาจารย์คณิตศาสตร์คนนึงแกเป็นคนที่เก่งนะแต่สอนไม่เข้าใจเลย ตอนแรกเาก็นึกว่าเราเป็นอยู่คนเดียวเพราะอาจจะด้วยความที่เราไม่ชอบและไม่ถนัดด้วย  แต่พอไปถามเพื่อนเกินครึ่งห้องก็บอกว่าไม่เข้าใจที่อาจารย์คนนี้สอนเหมือนกัน  คือในห้องนับได้เลยว่ามีคนเข้าใจแกอยู่แค่5คน เราก็เลยไปบบอกระบายกับคุณย่า(เราขออนุญาติเรียกแกว่าแม่เลยเนอะ) พอแม่ได้ยินเค้าก็บอกว่าเนี่ยเราไม่ตั้งใจเรียน แล้วก็ไปอคิติกับมันเลยไม่เข้าใจแต่เราก็พยายามพูดนะว่า เห้ย อาจารย์อ่ะสอนไม่ดีจริงๆนะเพราะเพื่อนก็ไม่เข้าใจเกินครึ่งห้องอ่ะ แต่นางก็ไม่ฟังด่าเรากลับมาาด้วยหลังจากนั้นเค้าก็มองว่าเราเป็นเด็กเกเรไม่ตั้งใจเรียน อ้อร้ออย่างนู้นอย่างนี้หมดเลยค่ะ   พอถึงประมาณช่วงม.3เราก็มีความคิดที่จะอยากย้ายโรงเรียนด้วยสาเหตุหลายๆอย่างทั้งเบื่อ และอาจารย์หลายคนมากก็แนะนำเราว่าให้ไปที่ๆดีกว่าดีนี้กว่า เพราะโรงเรียนนี้ยิ่งอยู่เด็กก็ย้ายออกไปเรื่อยๆบวกกับผู้บริหารไม่ดีด้วย(อันนี้แอบได้ยินมา)เราก็เลยเอาเหตุผลนี้แหละไปบอกแม่ แต่แม่ก็ยังยืนยันว่าจะให้ต่อที่เดิมซึ่งนางก็ให้เหตุผลไว้ว่า " พี่แกยังเรียนได้ ทำไมแกจะเรียนไม่ได้ " "อย่าเรื่องมากได้ไหม เรียนที่ไหนมันก็เหมือนๆกันนั้นแหละ " พอเราได้ยินนี่จุกไปเลยไม่คิดว่าแม่จะพูดแบบนี้กับเราเพราะเมื่อก่อนแกสนุบสนุนเรื่องเรียนเต็มที่แถมเคยบอกว่าอยากให้เรียนโรงเรียนดีๆด้วยซ้ำ แต่เรื่องนี้เราก็ไม่ได้คิดอะไรมากจนถึงวันนั้น
            วันนั้นเป็นวันที่เพื่อนเราชวนไปลองข้อสอบเป็นเหมือนประมาณศิลป์จีน โรงเรียนจีนนี่แหละซึ่งเราก็แบบ เห้ย น่าสนใจดีอยากไปลองข้อสอบดู ตอนนั้นคิดว่าอาจจะไม่ติดก็ไม่เป็นไรจะได้พอรู้เป็นแนวว่าสายนี้เค้าใช้เรื่องอะไรในการเรียนบ้างเผื่อจะได้เตรียมตัวตอนขึ้นมหาลัยงี้
ก็เลยสมัครแล้วไปขอแม่ ปรากฎว่านางไม่ให้เราแล้วก็ด่าเราหนักเลยค่ะ ประมาณว่าจะไปสอบทำไมในเมื่อไม่ได้เรียน เด็กร้ายๆแบบแกยังไงก็ไม่มีทางได้เรียนหรอก(พิมพ์ไปน้ำตาไหลเลย5555) แล้วก็มีมากกว่านี้อีกแต่จำได้แค่นี้ ตอนนั้นเราก็เถียงไปเลยแต่เค้าก็ยังยืนยันคำเดิมพร้อมกับด่าเราดังมากตอนนั้นน้ำตาไหลเลย แม่บอกว่ายังไงก็ให้เรียนที่เดิมยังไม่เจ็บเท่าการให้เรียนม.ปลายก็ดีแล้วเพราะก่อนหน้าน้นแม่เราก็บังคับจะให้เรียนสายอาชีพแต่เราไม่ยอมเพราะสายอาชีพที่นี่เค้าค่อนข้างเน้นพวกบัญชี คหกรรม งี้ซึ่งมันไม่มีสิ่งที่เราชอบแต่ที่เราเล่ามาหมดมันไม่ใช่เรื่องใหญ่เท่าไหร่ แต่ปัญหาใหญ่ก็คือตอนนี้แม่เราบังคับเราเลยค่ะจากตอนแรกที่ให้เรียนที่เดิม เรียนสายนี้  ตอนนี้เราแทบไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง พอจะขอทำอะไรก็โดนปฏิเสธกลับมาหมดเลยทั้งๆที่เกี่ยวกับอนาคตเรา แถมยังไม่ให้เราได้ทำในสิ่งที่ชอบหรือสิ่งที่อยากทำเลยพูดง่ายๆว่าไม่สนับสนุนอะไรเลยเหมือนให้เรียนไปวันๆให้พอมีงานทำอ่ะค่ะ เลยอยากจะรู้ว่าคนที่โดนครอบครัวบังคับในอยู่ในกรอบมากๆ จนเสียความเป็นตัวของตัวเองโดยเฉพาะเรื่องเรียน หรือเรื่องอนาคตนี้แก้ปัญหายังไงหรอคะตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงเลยค่ะ  เพราะยิ่งไปพูดกับแม่แล้วใช้เหตุผลมากแค่ไหนก็โดนด่ากลับมาตลอดเลยค่ะตอนนี้ไม่รู้จะปรึกษาใครเลย