เอาเรื่องผมเองเลยก็แล้วกัน ปัจจุบันตอนนี้ผมเป็นครูอยู่โรงเรียนแห่งหนึ่ง แล้วเจอนักเรียนคนหนึ่งที่เหมือนผมตอนที่สมัยผมยังเป็นนักเรียน คือ เรียนโคตรเก่งแต่แสดงออกมาให้เป็นคนที่เรียนกลางๆได้อย่างเนียนไร้ที่ติ แบบผมเป๊ะเลย ที่เป็นอย่างนี้เพราะชอบเรียนในวิชานั้น ๆ แต่...ไม่อยากแสดงออกให้เพื่อนรู้หรือคนอื่นเห็น แม้กระทั่งพ่อแม่ แม้กระทั่งคนสนิท มีแค่ตัวเองที่รู้ว่าตัวเราเองน่ะเรียนเก่ง ก็เพราะว่าเรียนเก่งนี่แหละทุกครั้งที่มีการสอบจะตั้งใจสอบให้ได้คะแนนระดับกลางๆเพื่อที่จะไม่เป็นที่โดดเด่น สำหรับครูแล้วคนที่โดดเด่นก็คือคนที่เรียนโคตรเก่งกับคนที่เรียนโคตรไม่เก่ง ส่วนคนที่เรียนกลางๆคนมักจะไม่ค่อยพูดถึง เนื่องจากว่าเรียนเก่งจึงสามารถเลือกที่คณะที่อยากเข้าได้และไม่เคยเรียนตามกระแส ผมตั้งใจที่จะเป็นครูแต่แรกอยู่แล้วต่อให้ผมจะเก่งพอที่สามารถทำข้อสอบเข้าแพทย์ได้ก็ตาม(ไม่ได้โม้เพราะเคยไปสอบแพทย์มาแล้วเห็นข้อสอบทุกวิชาถึงรู้ว่าถ้าทำเต็มที่ก็ติดแพทย์แน่ๆ แต่ก็นั่นแหละในเมื่อไม่คิดอยากเป็นแพทย์จะทำข้อสอบเต็มที่ทำไม ก็เลยเดาทุกข้อทั้ง ๆที่รู้ว่าแต่ละข้อหาคำตอบยังไง) พอได้มาเป็นครูแล้วเจอนักเรียนที่เหมือนกับตัวเองเป๊ะๆ ทำไมผมถึงรู้ว่าคนนี้เรียนเก่งก็เพราะมีเหตุการณ์บางอย่างทำให้ปิดไม่มิด ผมก็เลยรู้ จากที่ผมเล่ามาจึงเกิดเป็นคำถามสั้น ๆว่า นักเรียนที่รู้ศักยภาพตนเองดีแต่ตั้งใจไม่แสดงออกมาถือว่าเป็นปัญหาสำหรับครูไหมครับ?
เหตุผลที่ผมเป็นคนแบบนั้น เพราะรู้ดีไงครับว่า "โดดเด่น" มันเป็นยังไง มีแต่คนพูดถึง มีแต่คนรู้จักมันเป็นยังไง และผมก็รู้ไลฟ์สไตล์ตัวเองดีถึงได้รู้ว่าเราไม่สามารถที่จะเป็นคนโดดเด่นภายใต้ไลฟ์สไตล์แบบนี้จึงเลือกที่จะไม่แสดงศักยภาพแต่ก็รู้ตนเองอยู่ว่าเป็นคนมีศักยภาพ ตอนที่ผมเป็นนักเรียนผมไม่เคยคิดว่าจะเป็นปัญหา อยากเข้าเรียนคณะอะไรก็สามารถสอบแข่งสู้คนอื่นได้ตลอดการเป็นนักเรียนของผมจึงถือว่าไม่เป็นปัญหา แต่พอมาเป็นครูแล้วดันเจอนักเรียนแบบเดียวกับตนเอง ทีนี้มุมมองก็เลยต่าง มุมมองในบทบาทครูต่อนักเรียนคนนั้นก็คือ เราจะทำยังไงให้นักเรียนคนนั้นแสดงศักยภาพออกมาให้ได้มากที่สุดเผื่อมีโอกาสได้รับทุนเรียนต่ออะไรสักอย่างซึ่งในความเป็นครูจะต้องส่งเสริมให้นักเรียนได้รับผลประโยชน์ทางการศึกษาให้มากที่สุด แต่ถ้ามองอีกมุมหนึ่ง ขอหยาบคายหน่อยนะครับ kuก็อยู่ของkuดี ๆ meungจะมาทำให้kuเป็นที่รู้จักไปทำไมวะ kuพอใจที่เป็นแบบนี้ kuรู้ตัวเองแหละว่าเรียนเก่งแต่kuไม่อยากโดดเด่น นี่แหละครับเป็นความรู้สึกผมเลยเมื่อตอนยังเป็นนักเรียน
ถ้าท่านเป็นครูแบบผม ท่านจะทำยังไงกับเด็กนักเรียนคนนี้ครับ?
ปล ขอบคุณล่วงหน้าครับ
นักเรียน ม.ปลาย ที่มีความคิดแบบนี้ถือว่าเป็นปัญหาสำหรับครูไหมครับ
เหตุผลที่ผมเป็นคนแบบนั้น เพราะรู้ดีไงครับว่า "โดดเด่น" มันเป็นยังไง มีแต่คนพูดถึง มีแต่คนรู้จักมันเป็นยังไง และผมก็รู้ไลฟ์สไตล์ตัวเองดีถึงได้รู้ว่าเราไม่สามารถที่จะเป็นคนโดดเด่นภายใต้ไลฟ์สไตล์แบบนี้จึงเลือกที่จะไม่แสดงศักยภาพแต่ก็รู้ตนเองอยู่ว่าเป็นคนมีศักยภาพ ตอนที่ผมเป็นนักเรียนผมไม่เคยคิดว่าจะเป็นปัญหา อยากเข้าเรียนคณะอะไรก็สามารถสอบแข่งสู้คนอื่นได้ตลอดการเป็นนักเรียนของผมจึงถือว่าไม่เป็นปัญหา แต่พอมาเป็นครูแล้วดันเจอนักเรียนแบบเดียวกับตนเอง ทีนี้มุมมองก็เลยต่าง มุมมองในบทบาทครูต่อนักเรียนคนนั้นก็คือ เราจะทำยังไงให้นักเรียนคนนั้นแสดงศักยภาพออกมาให้ได้มากที่สุดเผื่อมีโอกาสได้รับทุนเรียนต่ออะไรสักอย่างซึ่งในความเป็นครูจะต้องส่งเสริมให้นักเรียนได้รับผลประโยชน์ทางการศึกษาให้มากที่สุด แต่ถ้ามองอีกมุมหนึ่ง ขอหยาบคายหน่อยนะครับ kuก็อยู่ของkuดี ๆ meungจะมาทำให้kuเป็นที่รู้จักไปทำไมวะ kuพอใจที่เป็นแบบนี้ kuรู้ตัวเองแหละว่าเรียนเก่งแต่kuไม่อยากโดดเด่น นี่แหละครับเป็นความรู้สึกผมเลยเมื่อตอนยังเป็นนักเรียน
ถ้าท่านเป็นครูแบบผม ท่านจะทำยังไงกับเด็กนักเรียนคนนี้ครับ?
ปล ขอบคุณล่วงหน้าครับ