ตอนนี้ผมเรียนอยู่ม.ปลายแล้วก็ไม่เคยมีแฟน ไม่คิดที่อยากจะมีด้วยส่วนนึง ผมไม่เข้าใจเรื่องรักๆใคร่ๆเท่าไหร่หรอก ผมเคยคิดว่าผมชอบคนสองคนพร้อมกันตอนม.ต้นแต่พอบอกความรู้สึกไป ผมก็รู้สึกว่าไม่ได้ชอบเหมือนเดิมเหมือนกับพอบอกไปแล้วก็ได้ปลดปล่อยเลยไม่รู้สึกอะไรอีก

แต่คนที่ผมคิดว่าผมชอบเขาอยู่ตอนนี้มันให้ความรู้สึกที่พิเศษกว่าตอนม.ต้น แถมยังอยู่ห้องเดียวกันอีกไม่รู้ว่าเข้าเฟรนโซนไปรึยัง555 

คือช่วงก่อนที่เพิ่งชอบเขาใหม่ๆผมรู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในหนังในนิยาย คือมันไม่ปกติอ่ะ ชอบมีเหตุการณ์แปลกๆเกิดขึ้นแบบอยู่ดีๆก็โรแมนติกขึ้นมาเฉยเลย เขาแบ่งไอติมที่กัดไปแล้วให้เรากินไรงี้ ไม่ก็แย่งขนมที่ผมเพิ่งกัดแล้วเอาไปกิน ผมคือเหวออ่ะ แล้วใจคือแบบตุ้มๆต่อมๆมาก รู้สึกว่าตัวเองเข้าหาเขาค่อนข้างเยอะและบ่อย บ่อยจนเพื่อนทักอ่ะ55 แบบไม่รู้ตัวเลยนะตอนนั้น ก็เกือบมองไม่ติด

แต่ปัจจุบันนี้ก็ไม่มีอะไรแบบนั้นแล้ว แต่ก็มีเพื่อนบางคนจับจิ้นบ้าง แล้วแถมได้ยินเหมือนว่าเขาจะมีแฟนอยู่แล้วด้วย แต่อยู่คนละจังหวัด ผมก็ยังคิดว่าชอบเขาอยู่นะ แต่ไม่ถึงขั้นที่ต้องได้เขามาเป็นแฟน ตอนนี้คือชอบแอบมองเข้าบ่อยๆ แอบคิดอยู่ว่าเขามีแฟนจริงๆเหรอ เพราะเขาทีเล่นทีจริง ส่วนใหญ่ก็มาจากปากเพื่อน ไอ้เราก็ไม่กล้าถาม

เอาจริงผมก็ยังไม่แน่ใจว่าชอบจริงๆหรือเปล่า คือไม่รู้ใจตัวเองเลย อาจจะเป็นสมองที่คิดว่าชอบไปเองรึเปล่านะไรงี้ แต่ผมคิดอะไรแบบนี้มาจะครบปีละ 

ไม่ใช่อะไรนะ คือผมแค่สงสัยว่าแบบนี้คือชอบหรือเปล่า ฟีลแบบถามหัวใจแล้วแต่หัวใจไม่ยอมบอก555 

มาแชร์ประสบการณ์ความรักหรือแอบชอบใครสักคนกันได้นะครับ ผมไม่เคยรู้สึกเหมือนชอบนานเกือบปีแบบนี้เลย ก็เลยสับสนหน่อยๆ