ยาวหน่อยนะคะ
คือเราเป็นคนที่เก่งอังกฤษมากค่ะ ได้ท็อปตลอด แล้วเราก็จะทำข้อสอบเอง อ่านเอง ไม่ลอกและไม่ถามเพื่อน
แต่เพื่อนกลุ่มเราบางคนก็ไม่อ่านหนังสือเลย มองแค่ผ่านๆ แต่สุดท้ายก็มาถามคำตอบเราอยู่ดี
เราเคยบอกคำตอบให้เพื่อนผิดไปนะ แต่ก็รู้สึกผิดเพราะไม่อยากโกหกแต่อีกใจก็แบบ ก็แกไม่อ่าน ไม่พยายามเองป้ะวะ
เราเองก็ไม่เก่งคณิต ได้คือได้ ไม่ได้คือไม่ได้ ดิ่งเลย ตกทุกปี แต่ก็ยังดีกว่าผ่านเพราะลอกคนอื่น
คือเราเป็นคนหยิ่งในศักดิ์ศรีมาก แม่จะพูดตลอดว่า '' ให้เพื่อนลอกได้แต่อย่าไปลอกเพื่อน '' เราก็ได้แต่คิดในใจว่า มันเอาเปรียบเกินไปหรือเปล่า?
ละคือปีนี้เรารู้สึกแบบ เราท้ออะ คือทุกคนเข้าใจป้ะ คนที่พยายามตั้งใจอ่านหนังสือแทบตายถึงตี1 ตี2
จดเลคเชอร์ จดบันทึก ทำสมุดสวยๆไว้อ่านก่อนสอบ สรุปคือเพื่อนก็กินแรงให้บอกคำตอบ แบบคิดแล้วก็อยากด่ามากๆเลยอะ
ปีนี้เราก็เลยปล่อยเลย ไม่อ่าน ไม่อะไรทั้งนั้น จำเท่าที่จำได้ ไม่ได้ก็ถามเพื่อนเอา เราถามเพื่อนทุกวิชา
มีแค่อังกฤษเท่านั้นที่ทำเอง แล้วก็สเต็ปเดิมต้องบอกเพื่อน ( ขยายความหน่อย อังกฤษที่หมายถึงไม่ใช่แค่วิชาอังกฤษนะมันคือรวมพวกภาษาอะ อย่าง Sci , Soc , TOEIC , R&W , Conver , Eng อะไรพวกนี้ )
ละพอคะแนนออก มีท็อปบ้างอะไรบ้างละก็ตกคณิตเหมือนเดิม แต่! ปีนี้เป็นปีแรกที่ไม่ได้ท็อปอังกฤษ เพื่อนที่เราบอกคำตอบให้อะได้
คือเราก็รู้เราผิดไปข้อนึงแต่เราไม่แก้เพราะคิดว่าได้แค่ไหนแค่นั้น แต่มันรู้สึกแบบ อยากถามไปตรงๆว่า ภูมิใจหรอวะ?
เป็นปีแรกที่ทำตัวโหลยโท่ยขนาดนี้ คือท็อปนะแต่ไม่ภูมิใจเลย ทำเองยังรู้สึกแบบ ภูมิใจกว่าอะ มันสามารถบอกคนอื่นได้เต็มปากว่า เออกุท็อปนะ โดยไม่ต้องลอกใคร
ละคือครูคุมห้องสอบ ไม่ทำอะไรเลย เดินๆๆ ผ่านๆๆ รู้ว่าลอกกันแต่ไม่จ้ะ ปล่อย คืองง ครูมีจรรยาบรรณไหมคะ? เป็นอย่างนี้ทุกเครือเลยไหม?
เกลียดตัวเองเหมือนกันนะที่ต้องทำในสิ่งที่ตัวเองเกลียดมาตลอด นับแต่นี้คือสัญญากับตัวเองเลยว่าจะไม่ทุจริตอีก
แต่เราก็ไม่อยากให้เพื่อนลอกอีกแล้วอะ กุอุตส่าห์พยายามๆๆ อ่านแทบตาย พอไม่ให้ลอกก็มาพูดใส่ว่า ขี้งก หวงวิชา คิดในใจ เอ้าอีห่า ไม่พยายามก็ดักดานต่อไปงี้เหอะ แต่ก็พูดไรไม่ได้ ปฏิเสธคนไม่ได้จริงๆ โดนเอาเปรียบมาตลอด แบบอยากจบไปสักที เจอเพื่อนแบบนี้ไม่อยากเจอเลย
คือถ้ามันอ่านแต่ไม่เข้าใจแล้วมาถามเรา เรายินดี เรายินดีมากที่จะอธิบายและสอนให้เข้าใจไปพร้อมๆกัน
ไม่ใช่เอะอะๆ อะไรก็ลอกๆๆ หวังแค่คุยแค่เล่นสนุกไปวันๆ พอตอนสอบก็มาขอให้ช่วย คือถ้าแบบนานๆทีไม่เป็นไรนะ
แต่นี่มีสอบทีไรเป็นงี้ทุกที ไม่สงสารพ่อแม่บ้างหรือไง
คือท้อมากค่ะ ต่อจากนี้ก็หวังว่าจะใจเข็งได้ขึ้นบ้าง ถ้าคนที่มีพฤติกรรมแบบนี้อยู่ ก็ '' เลิกเหอะ ''
นิสัยอะแก้ได้นะ แต่ถ้านานๆไปมันจะสะดวกสบาย จนไม่ทำอะไรเลย เอาเปรียบคนอื่นแบบนี้มันไม่ดีนะ
สุดท้าย เราควรทำยังไงดี เราก็ไม่กล้าพูดว่า อยากสอนให้ กลัวมันหาว่าแบบ โชว์เก่ง หรือแบบ ไม่อยากให้กุลอกขนาดนั้นเลยหรอ?
เพราะนี่รู้นิสัยเพื่อนตัวเองดี (ในกลุ่มมี 7 คน)
ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบค่ะ
ไม่ให้เพื่อนลอกข้อสอบผิดไหม ?
คือเราเป็นคนที่เก่งอังกฤษมากค่ะ ได้ท็อปตลอด แล้วเราก็จะทำข้อสอบเอง อ่านเอง ไม่ลอกและไม่ถามเพื่อน
แต่เพื่อนกลุ่มเราบางคนก็ไม่อ่านหนังสือเลย มองแค่ผ่านๆ แต่สุดท้ายก็มาถามคำตอบเราอยู่ดี
เราเคยบอกคำตอบให้เพื่อนผิดไปนะ แต่ก็รู้สึกผิดเพราะไม่อยากโกหกแต่อีกใจก็แบบ ก็แกไม่อ่าน ไม่พยายามเองป้ะวะ
เราเองก็ไม่เก่งคณิต ได้คือได้ ไม่ได้คือไม่ได้ ดิ่งเลย ตกทุกปี แต่ก็ยังดีกว่าผ่านเพราะลอกคนอื่น
คือเราเป็นคนหยิ่งในศักดิ์ศรีมาก แม่จะพูดตลอดว่า '' ให้เพื่อนลอกได้แต่อย่าไปลอกเพื่อน '' เราก็ได้แต่คิดในใจว่า มันเอาเปรียบเกินไปหรือเปล่า?
ละคือปีนี้เรารู้สึกแบบ เราท้ออะ คือทุกคนเข้าใจป้ะ คนที่พยายามตั้งใจอ่านหนังสือแทบตายถึงตี1 ตี2
จดเลคเชอร์ จดบันทึก ทำสมุดสวยๆไว้อ่านก่อนสอบ สรุปคือเพื่อนก็กินแรงให้บอกคำตอบ แบบคิดแล้วก็อยากด่ามากๆเลยอะ
ปีนี้เราก็เลยปล่อยเลย ไม่อ่าน ไม่อะไรทั้งนั้น จำเท่าที่จำได้ ไม่ได้ก็ถามเพื่อนเอา เราถามเพื่อนทุกวิชา
มีแค่อังกฤษเท่านั้นที่ทำเอง แล้วก็สเต็ปเดิมต้องบอกเพื่อน ( ขยายความหน่อย อังกฤษที่หมายถึงไม่ใช่แค่วิชาอังกฤษนะมันคือรวมพวกภาษาอะ อย่าง Sci , Soc , TOEIC , R&W , Conver , Eng อะไรพวกนี้ )
ละพอคะแนนออก มีท็อปบ้างอะไรบ้างละก็ตกคณิตเหมือนเดิม แต่! ปีนี้เป็นปีแรกที่ไม่ได้ท็อปอังกฤษ เพื่อนที่เราบอกคำตอบให้อะได้
คือเราก็รู้เราผิดไปข้อนึงแต่เราไม่แก้เพราะคิดว่าได้แค่ไหนแค่นั้น แต่มันรู้สึกแบบ อยากถามไปตรงๆว่า ภูมิใจหรอวะ?
เป็นปีแรกที่ทำตัวโหลยโท่ยขนาดนี้ คือท็อปนะแต่ไม่ภูมิใจเลย ทำเองยังรู้สึกแบบ ภูมิใจกว่าอะ มันสามารถบอกคนอื่นได้เต็มปากว่า เออกุท็อปนะ โดยไม่ต้องลอกใคร
ละคือครูคุมห้องสอบ ไม่ทำอะไรเลย เดินๆๆ ผ่านๆๆ รู้ว่าลอกกันแต่ไม่จ้ะ ปล่อย คืองง ครูมีจรรยาบรรณไหมคะ? เป็นอย่างนี้ทุกเครือเลยไหม?
เกลียดตัวเองเหมือนกันนะที่ต้องทำในสิ่งที่ตัวเองเกลียดมาตลอด นับแต่นี้คือสัญญากับตัวเองเลยว่าจะไม่ทุจริตอีก
แต่เราก็ไม่อยากให้เพื่อนลอกอีกแล้วอะ กุอุตส่าห์พยายามๆๆ อ่านแทบตาย พอไม่ให้ลอกก็มาพูดใส่ว่า ขี้งก หวงวิชา คิดในใจ เอ้าอีห่า ไม่พยายามก็ดักดานต่อไปงี้เหอะ แต่ก็พูดไรไม่ได้ ปฏิเสธคนไม่ได้จริงๆ โดนเอาเปรียบมาตลอด แบบอยากจบไปสักที เจอเพื่อนแบบนี้ไม่อยากเจอเลย
คือถ้ามันอ่านแต่ไม่เข้าใจแล้วมาถามเรา เรายินดี เรายินดีมากที่จะอธิบายและสอนให้เข้าใจไปพร้อมๆกัน
ไม่ใช่เอะอะๆ อะไรก็ลอกๆๆ หวังแค่คุยแค่เล่นสนุกไปวันๆ พอตอนสอบก็มาขอให้ช่วย คือถ้าแบบนานๆทีไม่เป็นไรนะ
แต่นี่มีสอบทีไรเป็นงี้ทุกที ไม่สงสารพ่อแม่บ้างหรือไง
คือท้อมากค่ะ ต่อจากนี้ก็หวังว่าจะใจเข็งได้ขึ้นบ้าง ถ้าคนที่มีพฤติกรรมแบบนี้อยู่ ก็ '' เลิกเหอะ ''
นิสัยอะแก้ได้นะ แต่ถ้านานๆไปมันจะสะดวกสบาย จนไม่ทำอะไรเลย เอาเปรียบคนอื่นแบบนี้มันไม่ดีนะ
สุดท้าย เราควรทำยังไงดี เราก็ไม่กล้าพูดว่า อยากสอนให้ กลัวมันหาว่าแบบ โชว์เก่ง หรือแบบ ไม่อยากให้กุลอกขนาดนั้นเลยหรอ?
เพราะนี่รู้นิสัยเพื่อนตัวเองดี (ในกลุ่มมี 7 คน)
ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบค่ะ