จากที่ผ่านๆมา ความสัมพันธ์ของเราจะเริ่มจากการเป็นเพื่อนและรู้สึกชอบและต้องการเขา เพื่อนกับเราทำงานที่เดียวกัน และค่อนข้างสนิท ไปไหนมาไหนด้วยกัน เขาและเราสนิทกันมาก และเขาชอบแต่งตัวสไตล์เดียวกันกับเรา แต่งตัวให้คล้ายให้ใกล้เคียงกันกับเรา ไปไหนมาไหนด้วยกัน  เจอเขาต้องเจอเรา เจอเราต้องเจอเขา จนมีคนเริ่มทัก เป็นแฟนกันหรือเปล่า คู่... กันไหม เราและเขาก็ตอบแบบขำ ว่าผลัดกัน ซึ่งตอนนั้นเขาและเราก็มีแฟน (ผู้หญิง) ตอนนั้นเรายังไม่ได้คิดอะไรกับเขา เรารู้สึกเฉยๆมาก เพราะเราก็ชอบผู้หญิง แต่ก็มองผู้ชาย แต่ด้วยหลายๆอย่างเราไม่สามารถแสดงออกได้ จนเราได้ใกล้ชิดกันบ่อยๆ เราไปบ้านเขา เขาไปบ้านเรา เขาคอยดูแล เทคแคร์เรา ห่วยใย ถามไถ่ จนเราเริ่มมีความรู้สึก เขากับแฟนเจอกันบ่อย แต่เรากับแฟนมีข้อจำกัดทำให้เจอกันไม่ค่อยได้ เราเริ่มมีความรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะเวลาเรารับโทรศัพท์เขาจะถามเราว่าคุยกับใคร เวลาไปไหนแล้วเขามาเจอเรา แต่งตัวไม่เหมืนอยู่บ้าน เขาก็จะถามเราไปไหนมา ถ้าเราบอกไปข้างนอกมา เขาจะถามไปทำไร กับใคร บลาๆๆๆ ความรู้สึกเราก็มากขึ้นเรื่อยๆ ตอนเราใกล้ชิดกัน เราก็จะขอจับมือ ขอกอด คอยอ้อนเขา เขาก็ยอม แต่ต่างคนไม่พูด ไม่ถามอะไรกัน แต่ทำแบบนี้บ่อยๆ จนเราเริ่มรู้สึกว่าจากที่เขาคอยตามเรา กลายเป็นเราต้องตามเขา เราเริ่มรู้สึกเขาไม่สนใจ ไม่ใส่ใจเราแบบเดิม เราก็ทำนิ่ง ไม่ทัก ไม่โทร ไม่ไลน์ พยายามหนีห่าง เขาโกรธโมโหเรา ทำไมเราไม่ทัก ไม่โทร ไม่ไลน์หา อ่านไม่ตอบ เราตอบเปล่า เขาก็ยิ่งซัก เราก็กลับไป ต่อมาเรื่อยๆ เขาเจอ ผญ. ก็จะชี้ให้เราดู จากที่เราคุยเล่นกัน กลายเป็นเราหึงหวงเขา แสดงสีหน้าต่อหน้าคนอื่น จนทะเลาะกันหลายๆครั้ง เขาถามว่าเรา เป็นบ้าอะไร เป็นอะไรกับตู  เราก็ขอโทษ เขาก็จะตีตัวออกห่างจากเราสักพัก แบบนี้หลายต่อหลายครั้ง เขาก็จะกลับมาง้อเราเอง เราก็กลับไป ทำวนลูปแบบเดิม เหตุมันเกิดขึ้นผิดปกติ เรานอนเล่นกัน เวลาเรานอน หนุนตักเขา เขาจะพยายามขยับตัว จะขอลุกไปเข้าห้องน้ำก่อนบ่อยๆ แล้วค่อยออกมาให้นอนต่อ เราก็คิดว่าเขารู้สึกมีอารมณ์กับเราไหม แต่ก็คิดว่าคงไม่เพราะไม่เคยโดนเต็มๆ
จนวันเกิดเหตุเรานอนตักและขยับตัว ไปเจอแบบแข็งๆ เต็มๆ เราก็เอามือไปจับ จากแข็งๆ ก็เริ่มอ่อน แต่เราไม่บุก เราก็ใจเต้นแรง เขาก็เริ่มตัวสั่น แต่เราก็เฉยๆ ทำทุกอย่างให้ปกติ จนคืนนั้นเราไปขอนอนบ้านเขา เขาก็ถามแปลกๆ คิดว่าเขาคงรู้ว่าเราคิดอะไร เราก็ไปเล่นเกมส์ นั่งเล่น เขาก็พยายามจะไม่ง่วง จนเราขอบอกให้นอนเถอะ เขาเอาหมอนข้างมากั้นกลาง เราขอเอาออก แล้วขอกอดเขา และเราก็สารภาพทั้งหมด เขาตั้งใจฟังมากเพราะเรามองหน้าเขาตลอด เราขอกอด ขอก่าย เขาก็ยอม แต่เราพยายามไม่ไปโดน... ของเขาและบอกเขา เราขอให้เขากอด เขาก็กอด เรานอนคุยกัน แต่ไม่ได้ทำอะไรกันเลย เพราะเขาพยายามไม่หลับ เช้ามาเราก็กลับบ้าน เขาก็หายไปจากเราเหมือนเดิม แล้วก็ทักมาหาเราแบบเดิม เราก็คิดว่าเพราะเราคงมีผลประโยชน์กับเขา เวลากิน ดื่ม เราออกตลอด เขาไม่ต้อง เราก็คิดแบบนี้ เพื่อที่จะตัดใจ แต่เขาก็มาเจอเรา มานั่งดื่มกัน คุยกัน แต่เขาจะพยายามไม่ใกล้ชิดเรา ทำตัวห่างๆ ไม่อยู่กัน 2 คน เราก็โมโหแสดงสีหน้า ไม่พูด ไม่คุย เขาก็พยายามชวนเราคุย หาเรื่องพูด พยายามทำให้ยิ้มและขำ แต่เราก็นิ่ง เขาก็จะมีท่าทีกังวล กัดเล็บ ถอนหายใจ ตอนเราเล่นมือถือ เขาก็พยายามแอบมองคอยดูว่าทำอะไร เขาถามเราไม่ตอบ พอเขาจะดูเราพยายามกดเปลี่ยนแอพ เพื่อดูอาการเขา เขาถามเราก็บอกดูนั้น กดนี่ เขาพยายามจะทำตัวเหมือนเดิมแต่ไม่เข้าใกล้เราคิดว่าเขากลัวว่าเราจะทำอะไรเขา เขาก็พยายามพูด คุยดีกับเราตลอด เราคิดว่ามันคงเป็นไปไม่ได้แต่ก็ยังหวังเล็กๆเพราะการกระทำของเขา แบบนี้เราควรทำอย่างไร ควรเปิดใจคุยกันหรือตัดใจบอกเขาไปเลยให้เลิกยุ่งกับเรา
*** ถ้าเราเปิดใจเรากลัวจะเสียเขาไปตลอด แม้แต่ความเป็นเพื่อนก็จะไม่เหลือ
*** ถ้าตัดใจพูดแรงๆก็กลัวว่าเขาคิดแบบเราแต่ไม่กล้าแสดงออกและยัง งง สับสน แต่เราผลักไสไล่ส่งเขา
*** ขอความคิดเห็นทุกๆคนหน่อยครับ เขามีใจไหมและเราควรทำอย่างไร ***