เชื่อพ่อตัวเองบ้าง

เขาไม่ได้เลี้ยงลูกสาวมาให้ไปแบก ครอบครัวยากจน ที่ไม่ขวนขวายหากินเอง  นั่น
ธุระอะไร จะไปนั่งขายของงกๆ เก็บตังไปจ่ายค่าผ่อนรถ (ที่ไม่ใช่ของตัวเอง) ให้ชาวบ้าน

กลับมาอยู่บ้านกับพ่อแม่เถอะ
จะขายน้ำเต้าหู้เอง ได้วันละ 3-4 พัน ก็ยังมีเงินกิน ชาบู ชานม....สบายปากท้องได้ทุกวัน

ขอช่วยจัดหน้า ให้อ่านง่ายๆนะคะ

เรากับแฟนคบกันมา5ปีแล้วคะ เพิ่งมาใช้ชีวิตด้วยกันจริงๆจังๆก็ตอน เราร่วมกันลงทุนขายนํ้าเต้าหู้ด้วยกันคะ แฟนออกเงินไปประมาณห้าหมื่นกว่าคะ ส่วนเราออกแค่สี่หมื่น มาขายอยู่ในกรุงเทพ เราลงทุนด้วยนี่คือเราหวังจะสร้างอนาคตไปด้วยกันคะ พ่อแม่แฟนเป็นคนสอนทำนํ้าเต้าหู้ ตั้งแต่ลงมาหาที่หาบ้าน บอกเลยลำบากมากๆคะ เพราะไม่มีคนรู้จักอยู่ที่กรุงเทพเลย เราเดินหาบ้านวันๆนึ่งสิบๆกว่ากิโลเลยคะ พ่อแฟนกับลุงก็ลงมาด้วย เพราะลุงเขาก็มาหาที่เหมือนกัน

จะบอกว่าค่าใช้จ่ายเป็นเรากับแฟนทั้งหมดคะ ทั้งค่านํ้ามันรถยันค่ากินเราออกให้หมด แม้เขาก็มาหาที่ของเขาเอง ค่าที่พักก็เรากับแฟนคะ แล้วพอได้ที่ได้บ้านก็มาขายเลยคะ พ่อกับแม่แฟนก็มาสอนทำ เราก็ขายได้ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ก็ลองเปลี่ยนที่มาเรื่อยๆ จนได้ที่นึ่งตอนนี้ทำยอดได้ 3000+-5000 พ่อแฟนก็ลองลงทุนมาขายอีกที่นึ่งแต่ขายไม่ดีเลยกลับบ้านแล้ว ตอนนี้เราก็ทำกับแฟนสองคน กับลูกน้องอีกสองคน คือเพื่อนแฟนกับพี่ชายแฟนคะ

แล้วพอพ่อแม่เขารู้ว่าขายได้ยอดดีขึ้นก็ ขอค่านั้นค่านี่ น้องสาวก็ขอค่าเทอม เดือนนั้นแทบไม่เหลือเงินหมุนของเลยคะ แม่แฟนก็ให้ พ่อก็ให้ น้องก็ให้ พี่ชายเขาอีกคะ ให้จนเราบ่นคะ พอบ่นเราก็ทะเลาะกันทุกที เพราะเราตั้งใจเก็บด้วยกันแต่ก็ให้ทางบ้านเขาแทบทุกที ล่าสุดนี้พี่ชายเขาโทรศัพท์หายคะ แล้วพี่เขาอยากได้โทรศัพท์ใหม่ เพราะพี่ชายแฟนติดเกมส์มากๆขาดแทบไม่ได้เลย แฟนเลยกะจะซื้อให้ เราก็ด่าเลยคะ ด่าตอนอยู่ด้วยกันสองคน เขาก็เงียบคะ แล้วล่าสุดนี้พ่อแฟนก็บอกให้ส่งค่างวดรถให้ เพราะไม่มีตังสีกบาทแล้ว เราก็ท้อที่จะขายของเลยคะ เพราะค่างวดรถเดือน13000กว่าบาท ทางพ่อแม่แฟนก็ไม่คิดจะหาเงินเลย ทุกวันไปหาหน่อหาสัตว์ป่ากิน เข้าป่าอย่างเดียว พอไม่มีก็มาขอแฟนเราคะ พอไม่ให้ก็ว่าขายได้แต่ไม่เคยให้คะ เราก็เก็บแปปๆก็หดๆหายๆ

พ่อแม่เขาก็น่าจะรู้ว่าค่าบ้านค่าที่ค่ากินอะไรที่นี่แพงมาก พ่อแม่เขาไม่มีเงินเลยจริงๆนะคะ วันนั้นก็โทรมาว่าเหลือเงินติดตัวแค่70บาท แฟนก็โอนให้แค่พันเดียว เราก็ไม่ว่าไร รวมๆเดือนนั้นให้ครอบครัวแฟนไปเกือบสองหมื่น แต่อีกเดือนนี้จะให้ผ่อนค่ารถให้ แต่ลืมบอกคะว่าเรายืมรถพ่อแฟนมาใช้ เพราะเราบอกเอารถพ่อเราแต่แรกแฟนไม่เอา เพราะคิดว่าคงเก่า แต่เราอยากให้ผ่อนคนครึ่งก็ยังดีนะคะ แบบนี้เราไม่มีเก็บกันเลยละ

แล้วคราวนี้มันมีเรื่องน้อยใจสุดๆ คือเรากินข้าวกินนํ้าหวานอะไรเขาชอบว่าคะ อย่ากินจุกจิกได้ไม เห็นคนอื่นเขากินไม ประหยัดบ้างสิ คล้ายๆเปลืองเงิน ทั้งที่เรากินแค่ข้าว35 นํ้าชานม 19บาท วันนึ่งเรากินแค่นี้จริงๆนะตอนออกไปขายของ เช้าเราไม่กินจะไปกินที่ขายของเลย เย็นมาเราก็น้อยใจ ไม่กินข้าว แล้วล่าสุดนี้ว่าให้เรากินเยอะ ทั้งที่กินไปทั้งวันแค่80บาท เราน้อยใจจนร้องไห้คะ ครอบครัวคุณคุณรักคุณดูแลอย่างดี แต่กับเราร่วมทุขสุขด้วย ทำไมไม่ดูแลบ้าง ครีมอะไรเราก็ไม่มีบำรุงเหมือนผู้หญิงทั่วๆไป เราขอซื้อนาฬิกาให้พ่อเรือนนึ่งยังยากเลยคะ เก็บเงินเองเขาก็เอาไปซื้อของลงทุน เราขายสร้อยที่แม่ให้ไปเช่าบ้านขายของอีก

ลืมบอกคะ ฐานะบ้านเราค่อนข้างจะดีคะ ไม่ค่อยลำบากเรื่องเงิน และไม่เคยลำบากมากขนาดนี้มาก่อน เรายอมมาอยู่กับเขาเพื่อสร้างอนาคตด้วยกันเองแบบไม่พึ่งทางบ้านคะ พ่อแม่ก็ไม่ว่าอะไร แต่ตอนแรกพ่อไม่อยากให้ไปคะ คงห่วง เราก็ดันที่จะมาเพราะอยากเก้บตัง พ่อแม่เรา ไม่มีหนี้ รถไม่ได้ผ่อน แต่เราต้องมาใช้หนี้ให้ครอบครัวแฟนด้วย เราควรทำยังไงต่อดีคะ จะเลิกหรือไปต่อดี สงสารแฟนเหมือนกัน แต่ก็เหมือนไปกันไม่ได้ พ่อเราที่จิงไม่อยากให้คบแต่แรกแล้วละตะ แต่เรารักเขามาก ตอนแค่คบ แค่ตอนนี้ใช้ชีวิตด้วยกัน เครียดมากจนนอนไม่หลับ เงินเก็บเเทบไม่มี
#นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลยคะ อ่านแล้วอาจงงๆนะคะ บรรยายไม่ค่อยเก่ง ต้องขออภัยด้วยนะคะ😂
แฟน20 เรา21

แก้ง่ายๆครับ  
ถามเขาเราหาเงินด้วยกัน เอามารวมกัน  คุณมีพ่อแม่  ฉันก็มีพ่อแม่  คุณให้พ่อคุณ 100 บาท ฉันจะให้พ่อฉัน 100 บาทเช่นกัน  คุณให้ญาติคุณ 100 ฉันก็จะให้ญาติฉัน 100  ถ้าคุณรับได้ เราจะเดินไปด้วยกัน แต่ถ้ารับไม่ได้ กระเป๋าใครกระเป๋ามัน  ทางใครทางมัน  เมื่อความยุติธรรมไม่เกิดกับชีวิตเราจะอยู่กับมันไปทำไม  อีก 10 ปี  20 ปี  คุณก็มีเงินเก็บไม่เกิน แสนไปได้

เลิกค่ะครอบครัวปลิงแบบนี้ไม่เอานะ